Όταν το κορίτσι θέλει να κάνει δίαιτα: Οι κίνδυνοι

<p style="text-align: justify;"><strong>Έχετε συναντήσει ποτέ κάποιον που να ήθελε να παχύνει. Δεν εννοώ το άτομο εκείνο που θέλει να επιστρέφει στο «υγιές» σω­ματικό βάρος που είχε πριν από κάποια σοβαρή ασθένεια ή μια χημειοθεραπεία, παραδείγματος χάρη, αλλά κάποιον που να έχει αποφασίσει ότι θέλει να γίνει υπερβολικά, νοσηρά χοντρός.  Ποια θα ήταν η αντίδρασή σας αν κάποιος φίλος ή κάποιο άτομο που αγαπάτε σας έλεγε ξαφνικά «αποφάσισα να μην τρώω τίποτε άλλο εκτός από λουκάνικα με πουρέ μέχρι να γίνω τουλάχιστον εκατόν τριάντα κιλά»;</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Οι περισσότεροι θα έμεναν άναυδοι και δεν θα ήξεραν ούτε τι να απαντήσουν ούτε τι να κάνουν σε μια τέτοια περίπτωση.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Γράφει ο θεραπευτής James A. Powel </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Σε αυτήν την υποθετική κατάσταση, όλοι. σχεδόν, θα ξεκι­νούσαμε ρωτώντας από πού πηγάζει μια τέτοια επιθυμία θα αμφιβάλλαμε για την ψυχική υγεία και τη συλλογιστική του φίλου μας. Στη συνέχεια, το πιθανότερο είναι ότι θα τον παροτρύναμε να συμβουλευτεί κάποιον ειδικό. Μπορεί να προσπαθούσαμε να τον πείσουμε με τα λόγια να εγκαταλείψει αυτήν την επιθυμία, αλλά σπανίως θα προσπαθούσαμε να τον πείσουμε ακολουθώ­ντας διάφορες τακτικές, όπως να κάνουμε παζάρια σχετικά με το πόσο ή το τι θα φάει. Είναι εξαιρετικά απίθανο να δεχόμασταν έναν τέτοιο στόχο έτσι απλά</p>
<p style="text-align: justify;">Το παράδειγμα μιας τέτοιος περίπτωσης τίθεται απλώς για να μας παρακινήσει να σκεφτούμε την περίπτωση εκείνη κατά την οποία ένα μέλος της οικογένειάς μας, μας αποκαλύπτει την ακριβώς αντίθετη από την παραπάνω επιθυμία, δηλαδή ότι θέ­λει να αδυνατίσει. Αν κάποιος εκφράσει αυτήν την επιθυμία, συνήθως λαμβάνει ενθαρρυντικές αντιδράσεις από τους περισ­σότερους. Η κοινωνία μας προσδίδει υπερβολική αίγλη στο να είναι κανείς αδύνατος. Ρίξτε απλώς μια ματιά σε ένα τυχαίο πε­ριοδικό που προβάλλει τις «λαμπερές προσωπικότητες» και θα διαπιστώσετε ότι είναι δύσκολο να βρείτε ένα τεύχος στο οποίο να μη γίνεται λόγος σχετικά με την απώλεια βάρους του τάδε ηθο­ποιού, τραγουδιστή ή μοντέλου.</p>
<p style="text-align: justify;">Όταν πρόκειται για τα παιδιά μας, έχουμε την τάση, όταν μας ανακοινώνουν ότι θέλουν να χά­σουν βάρος, απλώς να το δεχόμαστε ως μια καλή ή, τουλάχιστον, αποδεκτή ιδέα. χωρίς να ρωτάμε Ο τι λόγους έχουν για να θέλουν να αδυνατίσουν Οι διατροφικές διαταραχές συνήθως ξεκινούν με παρόμοιες ανακοινώσεις. Είναι αλήθεια ότι οι περισσότερες προ­σπάθειες απώλειας βάρους είναι αθώες. Η περίπτωση, όμως. που θα μας απασχολήσει σε αυτό το κεφάλαιο είναι αυτή κατά την οποία το παιδί έχει εμμονή με την απώλεια βάρους.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Όταν ένα παιδί, συνήθως στην εφηβεία, αλλά όχι μόνο, θέλει να αποκτήσει μια πιο επίπεδη κοιλιά ή μια καλύτερη σιλουέτα. πρέ­πει να συζητήσετε μαζί του τους λόγους για τους οποίους έχει αυτήν την επιθυμία;</p>
<p style="text-align: justify;">       . ζηλεύει κάποιον αντίπαλο;</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>Πιστεύει ότι αν είναι αδύνατο θα είναι και πιο δημοφιλής;</li>
<li>Το έχει κοροϊδέψει κάποιος για την εμφάνισή του;</li>
<li>Τι είναι αυτό που δεν του αρέσει ή, ακόμα, που μισεί στο σώμα του;</li>
<li>Σκοπός των ενεργειών του είναι να εισπράξει τον έπαινο των άλλων ή ακόμα και να αποκτήσει μεγαλύτερο κύρος;</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">Ίσως. επίσης, το ρωτήσετε:</p>
<p style="text-align: justify;">Πόσο βάρος σκοπεύει να χάσει;</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>Πώς θα συντηρήσει το «ιδανικό», κατά τη γνώμη του, βάρος αφού καταφέρει να πετύχει τον στόχο του;</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">Μόνο αφού σας δώσει απαντήσεις στις ερωτήσεις σας θα πρέπει να του δώσετε την έγκρισή σας για να μπει στη διαδικασία να χάσει βάρος. Αν βοηθήσετε τα παιδιά σας να εξετάσουν τα πα­ραπάνω ζητήματα πριν ξεκινήσουν την εφαρμογή κάποιου προ­γράμματος απώλειας βάρους, μπορείτε να αποφύγετε πολύ πόνο και θλίψη. Αξίζει τον κόπο να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας ή κάποιον διατροφολόγο προτού ξεκινήσετε.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι διατροφικές διαταραχές ανήκουν σε εκείνες τις κατηγορίες συναισθηματικών προβλημάτων που μπορούν να οδηγήσουν, και που οδηγούν, στον θάνατο. Η Ροξάν Ντράιντεν-Έντουαρντς, σε μια πρόσφατη διεξοδική μελέτη που έκανε στο πεδίο των διατροφι­κών διαταραχών, κατέληξε στο σύμπερασμα ότι ένα  μεγάλο ποσοστό</p>
<p style="text-align: justify;">των ασθενών που πάσχουν από διατροφικές διαταραχές πεθαίνουν εξαιτίας των διαταραχών αυτών ή συνα­φών επιπλοκών. Οι διατροφικές διαταραχές περιλαμβάνουν το να σταματάει απλώς to άτομο να τρώει (ανορεξία) ή αυτό που είναι γνωστό ως σύνδρομο υπερφαγίας-κάθαρσης (βουλιμία). Και στις δύο περιπτώσεις όλες οι προσπάθειες του πάσχοντος επικεντρώνονται στη διαδικασία της απώλειας βάρους ή στην αποστροφή που νιώθουν αν πάρουν βάρος. Δεν επικεντρώνονται στον στόχο μιας «καλύτερης εμφάνισης», όπως πιστεύουν οι περισσότεροι.</p>
<p style="text-align: justify;">Σκεφτείτε ένα κορίτσι που βρίσκεται στην εφηβεία και βομβαρ­δίζεται από εικόνες υπερβολικά αδύνατων γυναικών, οι οποίες εκθειάζονται επειδή έχουν την ιδανική σιλουέτα. Το συνηθισμέ­νο πρόγραμμα διατροφής και άσκησης που εφαρμόζεται στα περισσότερα νοικοκυριά δεν προωθεί τον σχηματισμό ενός τέ­τοιου σωματότυπου. Επομένως, προκειμένου να γίνει πιο ελκυ­στική, η κόρη παίρνει την απόφαση να αδυνατίσει. Ο στόχος αυτός φαίνεται αρκετά ασφαλής στους περισσότερους γονείς και η τυπική αντίδρασή τους είναι να την ενθαρρύνουν να αδυ­νατίσει, χωρίς να εξετάσουν τα κίνητρα πίσω από αυτήν την από­φαση.</p>
<p style="text-align: justify;">Περιορίζοντας την ποσότητα της τροφής της ή παραλείποντας γεύματα, αρχικά καταφέρνει να χάσει λίγα κιλά. Οι συνομή­λικοι και οι γονείς της. συνήθως, σχολιάζουν το πόσο έχει βελτιω­θεί η εμφάνισή της. Αυτό την παροτρύνει να συνεχίσει να χάνει βάρος. Αναπόφευκτα φτάνει στο σημείο εκείνο στο οποίο φτανουν κάποια στιγμή όλοι όσοι κάνουν δίαιτα Τώρα έρχεται αντι­μέτωπη με έναν γρίφο που της προκαλεί μεγάλη απογοήτευση θέλει να συνεχίσουν να την επαινούν οι φίλοι της και οι γονείς της. αλλά αυτά που έκανε πριν και ήταν αποτελεσματικά στην απώλεια βάρους, όπως. π.χ , να αποφεύγει τα σνακ και τα λιπα­ρά τρόφιμα, τώρα πια δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα.</p>
<p style="text-align: justify;">Η έφηβη κόρη σας τώρα πρέπει να κάνει μια πολύ δύσκολη επιλογή: να επιστρέφει στην προηγούμενη, πιο φυσιολογική δια­τροφή που ακολουθούσε, που μάλλον θα έχει ως αποτέλεσμα να πάρει βάρος, ή να στραφεί σε πιο δραστικές ενέργειες (Το να κρατήσει τις νέες διατροφικές της συνήθειες και να συντηρήσει το μειωμένο βάρος στο οποίο έφτασε με την προσπάθειά της αυτή σπανίως αποτελεί επιλογή, καθώς οι περισσότερες προ­σπάθειες των εφήβων είναι από την ίδια τους τη φύση προσω­ρινές). Αν επιλέξει να ακολουθήσει την πιο απελπιστική οδό που θα την οδηγήσει σε όλο και μεγαλύτερη απώλεια βάρους, τότε μπορεί εύκολα να μάθει από τα Μ Μ Ε, τους φίλους και το ίντερνετ για πλήθος δυνητικά καταστροφικών ενεργειών, οι οποίες περι­λαμβάνουν:</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>Μη συνταγογραφούμενα χάπια που περιορίζουν την όρεξη</li>
<li>Καθαρτικά</li>
<li>Ουσίες που επιταχύνουν τον μεταβολικό ρυθμό, με σκοπό το κάψιμο περισσότερων θερμίδων</li>
<li>Εκούσια πρόκληση εμετού.</li>
<li>Εξαντλητικά προγράμματα γυμναστικής.</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">Όλα αυτά οδηγούν στην ανάκτηση ενός ταχύτατου ρυθμού απώ­λειας βάρους (ο οποίος όμως δεν μπορεί να διατηρηθεί)</p>
<p style="text-align: justify;">Για τους περισσότερους ενήλικες οι ενέργειες αυτές έχουν κάποιους αυτοπεριορισμούς. Συνήθως έπειτα από μια σύντομη περίοδο δοκιμής η αηδία που νιώθουμε όταν κάνουμε εμετό ύστερα από κάθε γεύμα ή όταν καταπίνουμε καθαρτικό, μας κάνει να σταματήσουμε Το μυαλό του εφήβου, όμως. που δεν έχει αναπτυχθεί ακόμη πλήρως, μπορεί να αντιλαμβάνεται τον πόνο και τη δυσφορία που αισθάνεται ως κάτι ανώτερο Όταν η αντίληψη αυτή συνδυάζεται και με τη συνέχιση της γρήγορης απώλειας βάρους, καθώς και με τις επιδοκιμασίες των άλλων για τη νέα του εμφάνιση, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι θα­νάσιμα.</p>
<p style="text-align: justify;">Καθώς η έφηβη χάνει βάρος (περίπου το 75% των ατόμων που πάσχουν από διατροφικές διαταραχές είναι θηλυκού γένους), αρχίζει να έχει εμμονή με την πράξη και όχι με το αποτέλεσμα Πολλά κορίτσια στην εφηβεία αδυνατούν να καταλάβουν οτι έχουν ξεπεράσει το σημείο εκείνο που οι υπόλοιποι τα θεωρούν ελλιποβαρή. Αντ' αυτού, αποκτούν διαταραγμένη εικόνα σώμα­τος, με αποτέλεσμα να βλέπουν «πάχος» σε κάποιο σημείο του σώματός τους όταν κοιτάνε τον εαυτό τους στον καθρέφτη.</p>
<p style="text-align: justify;">Σε κάποιο σημείο στην όλη διαδικασία, οι γονείς συνήθως αρχίζουν να ανησυχούν και προσπαθούν σε πρώτη φάση να μεταπείσουν το παιδί τους. Της λένε πόσο πιο όμορφη ήταν όταν είχε λίγα κιλά παραπάνω Αυτά τα μηνύματα, όμως, έρχονται σε αντίθεση με τις προηγούμενες δηλώσεις τους τις εμπειρίες της έφηβος και τα μηνύματα στα οποία εκτίθεται καθημερινά από τα ΜΜΕ.</p>
<p style="text-align: justify;">Το κορίτσι αντιλαμβάνεται την προσπάθεια των <em>γονιών  της </em> ως μια προσπάθεια «να την παχύνουν», να της στερήσουν την ευκαιρία για μια λαμπερή ζωή.</p>
<p style="text-align: justify;">Υπάρχουν και πολλοί άλλοι δρόμοι που μπορεί να οδηγήσουν στην ανορεξία ή στη βουλιμία Κάποιοι από αυτούς είναι:</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>Oι διαταραχές της προσωπικότητας.</li>
<li><strong>η</strong><strong> σύγκρουση </strong>με τους γονείς.<strong></strong></li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">Η σεξουαλική κακοποίηση ή κάποιο άλλο τραύμα.</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>Οι πρωτοπαθείς ψυχιατρικές διαταραχές, όπως είναι η κα­τάθλιψη.</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;">Μια οπό τις πιο επιτυχημένες μεθόδους θεραπείας των διατροφικών διαταραχών είναι αυτή που ανέπτυξε ο Κρίστοφερ Ντέαρ και οι συνεργάτες του στο Maudsley Hospital του Λονδίνου το 198s και είναι γνωστή ως η Μέθοδος Maudsley. Οι βασικές έννοιες στη μέθοδο αυτή είναι ότι όλα τα μέλη της οικογένειας συμπεριλαμβάνονται στην αντιμετώπιση της διατροφικής δια­ταραχής ως ενεργοί συμμετέχοντες καθώς και το ότι η διαταρα­χή θεωρείται ως ένα πρόβλημα έξω από τον έφηβο.</p>
<p style="text-align: justify;">  Έτσι. ο έφη­βος δεν αντιμετωπίζεται ως ένα άτομο με «κακή συμπεριφορά, αλλά ως ένα κομμάτι της οικογένειας που αντιμετωπίζει μια κατάσταση η οποία τους καταπιέζει όλους. Η οικογένεια μαζί με τον θεραπευτή, σε διάστημα ενός χρόνου περίπου, δουλεύουν με σκοπό την αύξηση του βάρους του εφήβου και με απώτερο στόχο να του δώσουν πίσω τον έλεγχο της ζωής του.</p>
<p style="text-align: justify;">Eυχαριστούμε τις εκδόσεις Μεταίχμιο για την ευγενική παραχώρηση του υλικού- Σύγγραμμα Οικογενειακή Ψυχολογία </p>

Σχετικά άρθρα