Όταν ο έφηβος απορρίπτει τους γονείς του: Λύσεις

<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><em><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></em></span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;"><em>Έχω ένα γιο 18 ετών και μία κόρη 14. Ο γιος μου ήταν πάντα πολύ σοβαρό παιδί για την ηλικία του και από μικρός δύσκολος χαρακτήρας από τότε που πήγε στο γυμνάσιο δηλαδή εδώ και έξι χρόνια δεν έχει καμία επαφή με εμάς την οικογένειά του και την αδελφή του. Δεν θέλει να του μιλάμε θεωρεί ότι τα ξέρει όλα δεν δέχεται καμία συμβουλή δεν μας μιλάει σχεδόν καθόλου παρά μόνο για τα απαραίτητα δηλαδή πχ τι θα φάμε κλπ… Κλείνεται στο δωμάτιό του με τις ώρες μπροστά στο λάπτοπ του και παίζει διαδικτυακά παιχνίδια με τους φίλους του στους οποίους μιλάει πάρα πολύ ενώ σε εμάς καθόλου. Οσες φορές τον ρωτάμε τι του συμβαίνει τι πρόβλημα έχει με την οικογένειά του δεν μας λέει ποτέ λέει ότι δεν έχει τίποτα και σηκώνεται και φεύγει. Κάποτε που τον πιέσαμε μας είπε ότι δεν έχει αισθήματα για μας. Σαν οικογένεια είμαστε πολύ αγαπημένη αντρόγυνο που δεν μαλώνει δεν έχουμε ασκήσει ποτέ βία πάνω του οποιασδήποτε μορφής Η αδελφή του είναι τελείως διαφορετική σαν χαρακτήρας παρ όλα αυτά δεν έχουμε δείξει ποτέ ιδιαίτερη αδυναμία φροντίζουμε να αντιμετωπίζουμε το ίδιο και τα δύο παιδιά δυσκολευόμαστε βέβαια οικονομικά λόγω ανεργίας. </em></span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;"><em>Δεν αντέχω αυτή την κατάσταση. Κάποτε μας είπε ότι ευθυνόμαστε εμείς για τα γονίδια της ντροπής που του έχουμε δώσει έτσι μας είπε. Δεν τον έχουμε κάνει ποτέ να ντραπεί μπορεί να έχει τέτοια γονίδια γιατί κι εμείς σαν παιδιά οι γονείς του είμασταν ντροπαλοί χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν κάναμε προσπάθειες οικογένεια δουλειά κλπ. Μπορεί να έχει κάποιο πρόβλημα δεν μπορώ να μάθω όμως με τίποτα αν υπάρχει. Για να πάμε σε ψυχολόγο είναι πολύ δύσκολο γιατί πρώτον δεν θέλει ο σύζυγός μου ούτε να ακούσει για κάτι τέτοιο εγώ θα το ήθελα πολύ και δεύτερον πιστεύω ότι αν το έλεγα στο γιο μου θα χειροτέρευα πολύ τα πράγματα. Μπορεί εγώ να χρειάζομαι ψυχολόγο δεν ξέρω. Τα οικονομικά μου όμως δεν το επιτρέπουν. Εγώ θέλω ένα κάτι ένα ελάχιστο δείγμα για να καταλάβω ότι έχει αισθήματα ότι αγαπάει την οικογένειά του και ότι δεν θα δυσκολευτεί με τις σχέσεις του στην υπόλοιπη ζωή του. Ευχαριστώ αν μπορέσετε να μου πείτε μια γνώμη. </em></span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><em>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος<strong> Γιώργος Πανταζόπουλος. </strong></em></span></p>
<p style="text-align: justify;"><em><span style="font-size: small;">Καλησπέρα σας. Ο γιος σας βρίσκεται στην μετεφηβεία και ίσως να βρίσκεται ακόμα στη φάση της αμφισβήτησης των «αυθεντιών» (στα μάτια του οι αυθεντίες είναι οι γονείς, οι καθηγητές κ.α) αλλά και της παραβίασης των ορίων. Διακρίνεται μία υποψία εθισμού του γιου σας σε διαδικτυακά παιχνίδια τα οποία είναι εθιστικά και προσπαθούν να τονώνουν την εξάρτηση των ατόμων που παίζουν με διάφορες τεχνικές και κόλπα. Με βάση τα λεγόμενα σας ο γιος σας φαίνεται να βιώνει μία συναισθηματική ματαίωση καθώς αισθάνεται ντροπή ίσως για αυτά που νιώθει ή για όσα του συμβαίνουν και δεν μπορεί να διαχειριστεί. Προφανώς και ο γιος σας έχει αισθήματα απλά δε ξέρει πώς να τα διαχειριστεί. Δυστυχώς κανείς μας δεν μπορεί να γνωρίζει πως σκέφτεται ένας άνθρωπος αν δεν του το εκφράσει είτε με λόγια είτε με πράξεις. Κάντε μία προσπάθεια να προσεγγίσετε το γιο σας συναισθηματικά και μέσω της αγάπης και της φροντίδας να μάθετε τι του συμβαίνει και τι είναι αυτό που τον απασχολεί και του βασανίζει το μυαλό. Έτσι όπως τα περιγράφεται, φαίνεται πως ο γιος σας είτε για τον τυχόν εθισμό στα διαδικτυακά παιχνίδια είτε για την συναισθηματική απομόνωση θα έπρεπε να απευθυνθεί σε έναν ειδικό ο οποίος-α θα μπορούσε να τον προσεγγίσει και αρχικά να μάθει και έπειτα να βοηθήσει σε αυτές του τις δυσκολίες. </span></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><span style="font-size: small;"><strong><br /></strong></span></em></p>

Σχετικά άρθρα