<p style="text-align: justify;"><strong><em>Mια αληθινή ιστορία</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><em>Διηγείται ο ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας John Gray </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Η Γκέιλ, ταξιδιωτικός πράκτορας, ήταν 42 ετών όταν μια μέρα στις διακοπές ξύπνησε το πρωί και συνειδητοποίησε ότι ήταν «πολύ δυστυχισμένη» και καθόλου ικανοποιημένη από τη ζωή και τη σχέση της. Ένιωσε κενή και μόνη. Ένιωσε ότι κανένας ποτέ δεν την αγάπησε «πραγματικά», ούτε τη σεβάστηκε η την εκτίμησε.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Με τη βοήθεια κάποιας συμβουλευτικής, ο άντρας της, </em><em>ο </em><em>Γκλεν, δοκίμασε τα πάντα για να τη βοηθήσει και να την πείσει ότι ήταν σημαντική κι ότι την αγαπούσαν. Προσπαθώντας να τους βοηθήσω, μπορούσα να διακρίνω ότι την αγαπούσε βαθιά, εκείνη όμως δεν μπορούσε να δεχτεί την αγάπη του. Ανακάλυψα επίσης τους τρόπους οι οποίοι, άθελά του, έκαναν την επικοινωνία σχεδόν αδύνατη.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Εκείνη έλεγε; «Το βλέπω πως προσπαθεί σκληρά να μ’ ευχαριστήσει. Νιώθω ένοχη που δεν μπορώ να εκτιμήσω όλα όσα κάνει για μένα. Δεν καταλαβαίνω γιατί ό,τι κι αν κάνει δεν μου</em><em> </em><em>είναι αρκετό. Όμως, όταν του μιλάω, δεν με ακούει. Δεν βλέπει ποια είμαι. Δεν πιστεύω πως αληθινά με αγαπάει».</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Καθώς μια βαθύτερη ουγκίνηοη άρχισε ν’ αναβλύζει από μέσα της, πήρε μια Βαθιά αναπνοή κι </em><em>άρχισε </em><em>να κλαίει. </em><em>«Κανείς </em><em>δεν μ’ αγαπάει. Κανείς ποτέ δεν μ’ αγάπησε. </em><em>Ο </em><em>μόνος </em><em>άνθρωπος </em><em>που με αγάπησε ήταν ο πατέρας μου κι αυτός </em><em>πέθανε </em><em>όταν ήμουν εφτά ετών».</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Για πρώτη φορά ύστερα από πολύ καιρό η Γκέιλ άρχισε να μαλακώνει και να μοιράζεται με τον Γκλεν τον κρυφό της πόνο. Είχε μείνει άφωνη που δεν την είχε απορρίψει. Όσο μάθαινε να μοιράζεται τα προβλήματά της και κυρίως να μην παραπονιέται, κατάφερνε κι εκείνος να την ακούσει και ν’ ανταποκριθεί με ειλικρινή συμπόνια και κατανόηση. Με λίγη βοήθεια, η Γκέιλ άρχισε ν’ ανοίγεται και ν’ αποκαλύπτει την ανασφάλεια, τη λύπη, ακόμα και το θυμό της. Αυτό ήταν κάτι εντελώς καινούργιο για κείνη. Είχε συνηθίσει να τα κρατάει όλα μέσα της και να προσπαθεί να εμφανίζεται τρυφερή και καλή.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Όταν η Γκέιλ εξέθεσε την “όχι τόσο συγκροτημένη” πλευρά της, ο Γκλέν ανταποκρίθηκε με περισσότερη αγάπη. Αυτό της προκάλεσε σύγχυση. Τον ρώτησε: «Πώς γίνεται ν’ αγαπάς αυτή την πλευρά μου; Πάντα έλεγες πως αγαπούσες το πόσο δυνατή ήμουνα, πόσο καλό χαρακτήρα είχα και πόσο ήμουνα ανεξάρτητη».</em> </p>
<p style="text-align: justify;"><em>«Αγαπώ εκείνο το κομμάτι σου», είπε ο Γκλεν. «Όμως αγαπώ κι αυτή την τρυφερή και ζεστή πλευρά σου. Με κάνα να νιώθω ότι είμαι χρήσιμος και σημαντικός για σένα. Δεν θα ήθελα να είσαι συνέχεια έτσι. Μου αρέσει όμως κι η άλλη, η δυνατή πλευρά σου».</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Η Γκέιλ είπε: «Αυτό με μπερδεύει… πώς μπορώ να ξέρω πόσο μπορείς ν’ αντέξεις; Πώς να ξέρω πώς να γίνω για να είμαι αξιαγάπητη;».</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Παίρνοντας τα χέρια της μέσα στα δικά του, ο Γκλεν έσκυψε κοντά της και με δάκρυα αγάπης στα μάτια της είπε: «Σ’ αγαπώ όπως είσαι. Σ’ αγαπώ όταν είσαι ευτυχισμένη, σ’ αγαπώ κι όταν είσαι λυπημένη. Σ’ αγαπώ όμως περισσότερο όταν είσαι ο εαυτός σου. Οταν προσπαθείς να φαίνεσαι ευτυχισμένη χωρίς να είσαι, τότε δεν είσαι εσύ. Μου είναι δύσκολο να νιώσω μέσα μου την αγάπη μου για σένα όταν δεν είσαι ή όταν δεν μοιράζεσαι τον πραγματικό <strong>εαυτό σου. Αγαπώ αυτή την τρυφερή, ζεστή, ευάλωτη πλευρά σου».</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Χαμογέλασε και του απάντησε: «Αγαπώ αυτή την τρυφερή, ζεστή, όλο κατανόηση πλευρά σου. Για πρώτη φορά νιώθω πως μ’ αγαπάνε πραγματικά. Νιώθω σιγουριά, θα μπορούσα να πω, πως μ’ αρέσει ο εαυτός μου».</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Η Γκέιλ κατάφερε να νιώσει πραγματικά την αγάπη του Γκλεν γιατί, για πρώτη φορά, ανοίχτηκε σε κείνον με ειλικρίνεια. Όσο προσποιόταν ότι είναι κάποια άλλη όταν ο Γκλεν την αγαπούσε, την αγάπη την έπαιρνε η ψεύτικη προσωπικότητά της. Όσο περισσότερο εκείνος εκτιμούσε την ισχυρή πλευρά της, τόσο περισσότερο η Γκέιλ ένιωθε ότι η ευαίσθητη και ευάλωτη πλευρά της ήταν αδύνατη και όχι παραδεκτή.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Καθώς η Γκέιλ μοιραζόταν ολόκληρη την αλήθεια για το ποια είναι, μπόρεσε να επιτρέψει στην αγάπη που άξιζε, να εισχωρήσει μέσα της. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη να είναι ο εαυτός της και να μοιράζεται με ειλικρίνεια τα συναισθήματά της χωρίς μνησικακία, κατάφερε να προσελκύσει τη συναισθηματική στήριξη του Γκλεν στα βαθύτερα και πιο κρυφά σημεία του εαυτού της, που είχαν μεγαλύτερη ανάγκη απ’ την αγάπη του. Παίρνοντας τη στήριξή του, άρχισε ν’ αγαπάει και τις δύο πλευρές της. Όσο ο αυτοσεβασμός της Γκέιλ μεγάλωνε, τόσο άρχιζε να εκτιμάει και να εμπιστεύεται την αγάπη του Γκλεν.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Η Γκέιλ έμαθε να μοιράζεται τις συναισθηματικές ανάγκες της με τον άντρα της και να ζητάει τη βοήθειά του. Καθώς εκείνος μάθαινε να της δίνει αυτό που είχε ανάγκη, μπόρεσε και η Γκέιλ να μάθει τι χρειαζόταν ο άντρας της.</em></p>
<p><strong>Η συναισθηματική στήριξη</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Σίγουρα είναι ευκολότερο να προσφέρει συναισθηματική στήριξη όποιος την έχει πάρει στην παιδική του ηλικία. Επίσης είναι ευκολότερο να διορθώσει κανείς μια κατάσταση στην οποία οι συναισθηματικές ανάγκες ενός ατόμου δεν ικανοποιούνται, αν είναι εξοικειωμένος με το είδος στήριξης που χρειάζεται. </em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Οι </em><em>άνθρωποι αντιμετωπίζουν χρόνιες δυσκολίες στις σχέσεις τους γιατί δεν έχουν συγκεκριμένες εμπειρίες για το τι είναι εφικτό, δεν έχουν μια εικόνα του πώς είναι και τι γεύση έχει μια σχέση αγάπης. Αν οι δικοί τους γονείς δεν λειτουργούσαν καλά, πώς γίνεται ν’ αποκτήσουν αντίληψη για το τι είναι η πραγματική συναισθηματική στήριξη;</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Για παράδειγμα, αν κάποιον, όταν ήταν παιδί, τον αγνοούσαν ή δεν τον σεβόντουσαν, θα είναι πολύ δύσκολο για κείνον να προσελκύσει σαν ενήλικος την προσοχή ή το σεβασμό με χαριτωμένο τρόπο. Επειδή δεν είχαν την εμπειρία να προσελκύουν το σεβασμό και την προσοχή, παραμένοντας ο πραγματικός εαυτός τους, μπορεί να καταλήξουν να απαιτούν με κακία – κάτι που απομακρύνει τους άλλους.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Ή μπορεί να αναγκαστούν να αρνηθούν τον πραγματικό εαυτό τους για να κερδίσουν το σεβασμό. Το πρόβλημα που προκύπτει, όταν κάποιος είναι απαιτητικός ή όταν αρνείται στον εαυτό του να δεχτεί συναισθηματική στήριξη, είναι ότι, έστω κι αν καταφέρει να ζητήσει Βοήθεια, του είναι δύσκολο να την εισπράξει. </em><strong></strong></p>