Σχέσεις: Να απατήσω τον άνδρα μου ή όχι;

<div style="text-align: justify;"><em><strong><span style="font-size: small;">Αναγνώστριά μας ρωτά: </span></strong></em></div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;"><em><strong><span style="font-size: small;">Καλησπέρα σας είμαι 39 ετών και παντρεμένη. Με τον άνδρα μου εδώ και πάρα πολύ καιρό νιώθω ότι έχω κουραστεί. Δε με προσέχει καθόλου, δε φροντίζει να κάνουμε πράγματα μαζί και αδιαφορεί τελείως σαν να μην υπάρχω στη ζωή του ή σαν να είμαι δεδομένη για εκείνον. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να συζητήσω μαζί του αλλά μάταια. Κάνει σαν να μην υπάρχω. Σαν να μην είμαι η σύτνροφός του. Είμαι σε μια φάση που κουράστηκα να νιώθω ότι η ζωή μου περνάει ανούσια, βαριέμαι να ζω έτσι και στη σκέψη μου τριγυρνάει η απιστία… Ναι όσο και αν προσπαθώ να το αρνηθώ στον εαυτό μου ή να το καταπιέσω, έχω αρχίσει να σκέφτομαι και άλλους άνδρες στον περίγυρό μου δεν είναι λίγες οι φορές που το έχω σκεφτεί. Συγκεκριμένα σκέφτηκα πρόσφατα έναν άνδρα στο εργασιακό μου περιβάλλον που μου φέρεται όμορφα και με εκλύει σαν άνδρας. Και εκείνος φαίνεται να ελκύεται από μένα και το δείχνει έμμεσα. Τι να κάνω; Το επιθυμώ πολύ, βαθιά μέσα μου νιώθω και πάλι να γοητεύομαι, γιατί όλοι θεωρούν κακό να κάνει κάποιος κάτι που επιθυμεί τόσο πολύ έστω και για μια φορά; Γιατί είναι κακό αυτό; </span></strong></em></div>
<div style="text-align: justify;"><em><strong><span style="font-size: small;"><br /></span></strong></em></div>
<div style="text-align: justify;"><em><strong><span style="font-size: small;">Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός.</span></strong></em></div>
<div style="text-align: justify;"><em><strong><span style="font-size: small;"><br /></span></strong></em></div>
<div style="text-align: justify;"><em><strong><span style="font-size: small;"><img src="/contentfiles/katsaros.jpg" alt="" width="99" /></span></strong></em></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αγαπητή αναγνώστρια:</span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Θέλω να σταθούμε λίγο στις φράσεις που χρησιμοποιείτε για να καταλήξετε πως βαριέστε στη σχέση σας. Λέτε "έχω κουραστεί". Αυτό αφορά στην άκαρπη προσπάθεια που κάνετε να έχετε το ενδιαφέρον του ή στις προσδοκίες σας; Η διαφορά είναι ότι πολλές προσδοκίες είναι αμίλητες, κρυφές και πολλές φορές η χαρά μας όταν τις αντιλαμβάνονται οι άλλοι είναι μεγαλύτερη από το να εκπληρωθούν εφόσον τις εκφράσουμε. -Κάτι σαν αναπάντεχη έκπληξη-. Πόσο μάλλον δε να τις εκφράσουμε σε έναν άνθρωπο που ρισκάρουμε να τις αγνοήσει. Μετά λέτε "σαν να μην υπάρχω". Κι εδώ αναρωτιέμαι τί ακριβώς εννοείτε; Σας αγνοεί ως φυσική παρουσία ή σαν ερωτική σύντροφο; Μήπως ο σύντροφός σας διανύει μια εσωστρέφεια που έχει να κάνει με κάποιο δικό του πρόβλημα; Νομίζω είναι συμφέρον προς τη συνέχεια της σχέσης σας να το συζητήσετε αυτό. Μετά λέτε "σαν να μην είμαι η σύντροφός του". Εννοείτε πως σας βλέπει σαν άνθρωπο περισσότερο και λιγότερο σαν ερωτική σύντροφο; Σας λείπει δηλαδή ο ερωτισμός; Αν ναι, είναι αναμενόμενο να θέλετε να νιώσετε επιθυμητή αλλά θα το απολαύσετε πολύ περισσότερο αν το επιδιώξετε χωρίς το βάρος της ενοχής ότι "δεν κάνατε ό,τι μπορούσατε". Δηλαδή αν συζητήσετε με το σύντροφό σας και δείτε πως δεν μπορείτε να τον βοηθήσετε σε ό,τι τον απασχολεί, τουλάχιστον να χωρίσετε και να μην νιώθετε πως κάτι έχει μείνει χωρίς προσπάθεια. Να βάλετε μια συνειδητή τελεία. "Κακό" είναι κάτι που μετανιώνει κανείς και μετά δεν έχει τρόπο να το αλλάξει. Όλα τα άλλα είναι θέμα γούστου.</span></div>

Σχετικά άρθρα