Tα παράπονα που η κόρη έχει από τη μητέρα της

<p style="text-align: justify;"><strong>Καλησπερα,</strong></p>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">
<p>Η μητέρα μου ποτέ δεν παραδέχεται ότι κάνει λάθος, φθείρει την χαρά και την αισιοδοξία μου είναι ισχυρογνώμων κτλ Με έχει κουράσει η όλη αυτή κατάστασημε κρίνει πάντα αρνητικά σε ότι κι αν κάνω. Κι όχι μόνο εμένα. Κρίνει και τους φίλους μου το προσωπικό μου περιβάλλον. Για παράδειγμα έχω μια πολύ καλή φίλη μου που τη γνωρίζω από παιδί και επειδή εχει κάποια κιλά από το κανονικό τηςτη χαρακτηρίζει με ρατσιστικό τρόπο.</p>
<p>Κρίνει κι εμένα αρνητικά για καταστάσεις που ξεπερνιούνται. Όπως για τον χωρισμό μου πριν από καιρό από μια σχέση 5 μηνών. Μου έλεγε δεν έβλεπες ότι δεν είναι αυτός για εσένα και ανώριμη είσαι τι ήθελες και είχες ολοκληρωμένη σχέση δεν ήξερες ότι θα χωρίσεις ενώ στην αρχή χαιρόταν που δεν ήμουν μόνη μου Τις προάλλες επειδή βγήκα με μια παρέα φίλων μου νωρίς το βράδυ και με έφερε λίγο μετά τα μεσάνυχτα στο σπίτι γιατί δεν έχω δικό μου μεταφορικό μου την είπε λέγοντάς μου πως βγήκα αργά και πως έπρεπε να κανονίσουμε να βγούμε πιο νωρίς Έχω καταλήξει να της αποκρύπτω προσωπικά μου συμβάντα διότι όλη αυτή η αρνητικότητά της μου καταστρέφει την ψυχολογία μου.</p>
<p>Δεν μπορώ να της απαντάω και να απολογούμαι Αυτά τα χρόνιαέχω παρατηρήσει ότι η όλη συμπεριφορά της απαυθύνεται με τον τρόπο αυτόμόνο σε εμένα ενώ στον μικρότερο κατά 5 χρόνια αδερφό μου κάνει όλα τα χατίρια και συμφωνεί μαζί του. Τον βοήθησε να πάρει μηχανή μεγάλου κυβισμού και ανάγκασε κι εμένα να το κάνω επίσης Δεν υπερβάλλω. Με εμένα πάντα φωνάζει διαφωνεί η αλήθεια είναι ότι δεν της μοιάζω με υποτιμά και πάντα δημιουργεί καβγάδες από το πουθενά. Επίσηςμε τον μπαμπά μου δεν τα πανε καλά πολλά χρόνια τώρα. Δεν έχουν χωρίσειενώ ανακάλυψα κάποια χρόνια πριν ότι είχε παράλληλη σχέση. Κακολογεί σε εμένα και στον αδερφό μου τον πατέρα μου. Εμενα δεν μου αρέσουν όλα αυτά. Τι μπορώ να κάνω για εμένα; Επηρεάζομαι πολύ. Δεν είμαι τέτοιος χαρακτήρας έχω αγάπη για τους ανθρώπους. Είμαι 25 ετών και πάντα προσπαθώ για το καλύτερο τόσο για εμένα όσο και για τη ζωή μου.  Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. </p>
</div>
<p style="text-align: justify;"><strong>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος, Νικόλαος Βαμβακάρης.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles_2015/photos/eidikoi/psyxologoi/Vamvakarisn.jpg&amp;width=248?" alt=" Νικόλαος Βαμβακάρης" width="99" /></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Το πρόβλημα με τη μητέρα σου συνοψίζεται σε μία απλή λέξη που θα είναι χρήσιμη για εσένα, για εκείνη και για όσους αγαπάς η λέξη αυτή είναι η συγχώρεση…<br />Η συγχώρεση είναι το αντίθετο της μνησικακίας της μνήμης δηλαδή του κακού και αν παρατηρήσεις τον εαυτό σου προσεκτικά θα δεις ότι μνήμες που γυρίζουν μέσα σου είναι αρνητικές, παρόλο που δεν τις προκάλεσες εσύ, εσύ εισαι εκείνη που τις διατηρείς επειδή  επέτρεψες να εισβάλουν στο μυαλό και την ψυχή σου.<br />Μου γράφεις ότι έχεις αγάπη μέσα σου για τους ανθρώπους ίσως όμως να έχεις ξεχάσει να αγαπήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Κάτι τέτοιο  θα το καταφέρεις μόνο να καταλάβεις ποια πραγματικά είσαι τι πραγματικά θες να κάνεις και τότε θα δεις οτι άμεσως θα απελευθερωθείς από τα δεσμά που σε επηρεάζουν θα ζήσεις ελεύθερα, θα κάνεις τις επιλογές σου και θα πάρεις την ευθύνη των επιλογών σου.<br />Μην ξεχνάς ότι ο  πολλές φορές οι γονείς μας αγαπάνε μ' έναν τρόπο που εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο δικός μας τρόπος είναι διαφορετικός μπορεί να μας φαίνονται απαιτητικοί ή άλλες φορές κουραστικοί παρόλαυτα αυτό δεν σβήνει την αγάπη τους για εμάς.<br />Το καλύτερο λοιπόν που έχεις να κάνεις είναι να συγχωρέσεις πρώτα τον εαυτό σου δηλαδή να του δώσεις χώρο και ο χώρος αυτός από μονός σου θα θέσει τα όριά απέναντι στην μητέρα σου χωρίς κατάκριση και χωρίς ενοχές ήρεμα και διακριτικά χωρίς να πληγωθεί ούτε η μία ούτε η άλλη πλευρά…. </p>
<p style="text-align: justify;"><strong><br /></strong></p>

Σχετικά άρθρα