Μεταγραφή όχι απλώς εντυπώσεων

Για τον Ολυμπιακό είναι ούτως ή άλλως τιμητικό ότι έχει καταφέρει να μπαίνει σε διαδικασία επαφών με αστέρες όπως ο Ρομπίνιο και να θεωρείται απ΄όλους ότι έχει πιθανότητες να κάνει τέτοιου είδους μεταγραφές.
 
Ο Ρομπίνιο δεν είναι προφανώς ο ίδιος που είχε χαρακτηριστεί στα νιάτα του «διάδοχος του Πελέ» (από τον ίδιο τον Πελέ) ή αυτός που έκανε 100 ματς με τη φανέλα της Ρεάλ και μεταγραφή 40 εκ. ευρώ στην Μάντσεστερ Σίτι. 
 
Είναι όμως ένας εν ενεργεία σταρ, σε ηλικία που έχει και αγωνιστικές φιλοδοξίες (31,5), με κίνητρο να ξεπεράσει τις 100 συμμετοχές με τη φανέλα της Εθνικής Βραζιλίας και με τον Ολυμπιακό να μπορεί να του προσφέρει την ευκαιρία να παίξει ξανά στο Champions League. 
 
Ο Ολυμπιακός είχε φτάσει πέρυσι μια ανάσα από τον δανεισμό του, θα τον είχε φέρει εάν ο Μίτσελ δεν έβαζε βέτο γιατί δεν ήθελε παίκτη με τόσο μεγάλη διαφορά λάμψης από τους υπόλοιπους. Και φέτος ακούει δημοσίως από τον ίδιο τον Ρομπίνιο ότι σκέφτεται πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να παίξει στην ελληνική ομάδα κι ότι είναι πολύ τιμητικό γι΄αυτόν το ενδιαφέρον της. 
 
Οι δυσκολίες σε τέτοιες υποθέσεις είναι μεγάλες γιατί ο Ρομπίνιο θα έχει πρωτίστως στο νου του ένα μεγάλο σε διάρκεια συμβόλαιο, το τελευταίο ίσως τέτοιο στην καριέρα του. Γι΄αυτό και η Σάντος είναι έτοιμη να του προσφέρει πενταετή συνεργασία και να κλείσει εκεί όπου ξεκίνησε τη σπουδαία πορεία του στα γήπεδα. 
 
Ο Ολυμπιακός έχει τη δυνατότητα να καλύψει τις οικονομικές απαιτήσεις του Ρομπίνιο και τις όποιες επιθυμίες έχει ο Βραζιλιάνος για τα χρόνια του συμβολαίου, ωστόσο χρειάζονται πολλές ακόμη υπερβάσεις για να πειστεί ένας τέτοιος παίκτης, με φήμη, παρελθόν, αλλά και παρών, να παίξει στην Ελλάδα. 
 
Σε εμπορικό και επικοινωνιακό επίπεδο τέτοιες μεταγραφές έχουν δεδομένη επιτυχία, η μεγάλη δυσκολία είναι ότι ο Ρομπίνιο βρίσκεται και στον αγωνιστικό τομέα σε πολύ καλή κατάσταση ώστε να μη βλέπει την προοπτική του Ολυμπιακού σαν ευκαιρία αναγέννησης αλλά σαν μία ακόμη πολύ καλή επαγγελματική πρόταση από τις διάφορες που του προτείνονται. 
 
Είναι προφανώς από τις περιπτώσεις που αξίζει να τις παλέψεις και δικαιούσαι να τις πανηγυρίσεις σε αίσιο τέλος…

Σχετικά άρθρα