<p><strong>Ας πούμε πως έχετε πει στον έφηβο γιο σας να κάνει τρία πράγματα:</strong></p>
<p>• Να πετάξει τα σκουπίδια</p>
<p>• Να καθαρίσει το δωμάτιό του</p>
<p>• Να περιποιηθεί τον κήπο</p>
<p>Μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά γυρνάτε στο σπίτι και διαπιστώνετε πως δεν έχει κάνει τίποτα από τα παραπάνω. Το πρώτο πράγμα που θα βγει από τα στόματα των περισσότερων γονιών συνήθως είναι κάτι του τύπου: «Έκανες τις δουλειές που σου είπα να κάνεις σήμερα;».</p>
<p><strong>Στην ερώτηση αυτή ο έφηβος μπορεί να δώσει δύο πιθανές απαντήσεις:</strong></p>
<p>• Μπορεί να πει την αλήθεια, να παραδεχτεί ότι δεν έκανε τις δουλειές και να δεχτεί την τιμωρία του</p>
<p>• Μπορεί να πει ψέματα, να πει ότι έκανε τις δουλειές και να ελπίζει πως θα μπορέσει να τις κάνει αργότερα</p>
<p>Η δεύτερη επιλογή είναι  περισσότερο πιθανή. Αν πει την αλήθεια, το μόνο βέβαιο είναι</p>
<p>θα υποστεί κάποιο συνέπεια ή, το λιγότερο θα ξεκινήσει καβγάς. </p>
<p><strong>Αν πει ψέματα υπάρχουν πάλι δύο πιθανά αποτελέσμα</strong></p>
<p>• Θα τον πιστέψετε, δεν θα τιμωρηθώ και ίσως μπορέσει να ολοκληρώσει τις δουλειές του πριν καταλάβετε τι έχει συμβει</p>
<p>• Δεν θα τον πιστέψετε και θα πρέπει να υποστεί τη δυσαρέσκειά σας.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι επιλογές υποδηλώνουν πως το παιδί σας θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στη βεβαιότητα κατά ιοο% ότι θα συμβεί κάτι αρνητικό και στην κατά 50% πιθανότητα να τη γλιτώσει χωρίς να υποστεί καμία συνέπεια. Εσείς, ως ενήλικας, ελπίζουμε πως θα διαλέγατε την ειλικρίνεια και θα παραδεχόσασταν πως δεν έχετε ψέρει εις πέρας τις δουλειές που είχατε αναλάβει. Ωστόσο, η συλλογιστική του εφήβου μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την αντίθετη επιλογή.</p>
<p style="text-align: justify;">Αυτό μεταφράζεται εύκολα σε πολλές καταστάσεις στις οποίες μπορείνα βρεθούν οι έφηβοι. Γι αυτό, επομένως, μην εκπλήσσεστε όταν κάποιες φορές επιλέγουν να παραβούν τους κανόνες ή τις οδηγίες, ή ακόμα και να πουν ψέματα.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η νομικίστικη λογική του εφήβου </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Ο έφηβος, επίσης, χρησιμοποιεί συχνά ένα ασυνήθιστο είδος λογικής που συχνά χαρακτηρίζεται «νομικίστικη λογική». Με αυτήν τη λογική, νιώθει πως, εφόσον σκόπευε να κάνει τις δουλειές και προτίθεται να τις κάνει αργότερα και εφόσον δεν ξεκαθαρίσατε μέχρι ποια ώρα ακριβώς έπρεπε να τις έχει κάνει, αλλά απλώς είπατε «σήμερα», δεν λέει καθόλου ψέματα. Μπορεί ακόμη να τις κάνει αργότερα μέσα στη μέρα και έτσι θα έχει ακολουθήσει τις οδηγίες σας. Σε αυτή ν την περίπτωση, το να μη σας πει όλη την αλήθεια και να αποφύγει έτσι την άδικη τιμωρία (άδικη γιατί θα ολοκλήρωνε τις δουλειές που είχε να κάνει αργότερα) θα ήταναπολύτως αποδεκτό. Αυτός ο περίπλοκος τρόπος σκέψης προκαλεί μεγάλη σύγχυση στον μέσο γονιό, αλλά είναι αρκετά λογικός για τον μέσο έφηβο. Ένας τρόπος να τα βγάλετε πέρα με αυτό το εξοργιστικό είδος λογικής είναι, πρώτα από όλα, να ξεκαθαρίσετε μέχρι ποια ώρα θέλετε να έχει κάνει ό,τι του ζητήσατε. Επομένως, μια ακόμα καλύτερη εκδοχή της δήλωσης που προτείνεται προηγουμένως θα ήταν να πείτε: «Σου είπα να πετάξεις τα σκουπίδια μέχρι το μεσημέρι, να έχεις καθαρίσει το δωμάτιό σου μέχρι τις δύο και να έχεις φτιάξει τον κήπο πριν από τις τέσσερις». Επίσης, είναι απαραίτητο να δηλώσετε τα διαφορετικά ενδεχόμενα σε περίπτωση που μία ή περισσότερες εργασίες δεν μπορούν να γίνουν (π.χ., δεν είχε σακούλες σκουπιδιών και, αφού έπρεπε πρώτα να αδειάσει τα σκουπίδια, δεν έκανε τίποτα από ό,τι του ζητήσατε να κάνει).</p>
<p style="text-align: justify;">Κείμενο του συγγραφέα και θεραπευτή James Powall. Απόσπασμα από το σύγγραμμα Οικογενειακή Ψυχολογία. Εκδόσεις Μεταίχμιο </p>
<p> </p>