<p style="text-align: justify;">Μαμά, μπαμπά δεν τα κατάφερα… </p>
<p style="text-align: justify;">Γράφει η ψυχολόγος Όλγα Κωνσταντίνου </p>
<p style="text-align: justify;"><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles_2015/photos/eidikoi/psyxologoi/konstantinidouolga.jpg&amp;amp;width=248?" alt=" Όλγα Κωνσταντίνου " /></p>
<p style="text-align: justify;">Πώς να βοηθήσετε το παιδί σας σε περίπτωση που δεν έχει τα αποτελέσματα που επιθυμεί από τις πανελλήνιες εξετάσεις;</p>
<p style="text-align: justify;">Σε λίγες βδομάδες θα αναρτηθούν τα αποτελέσματα των πανελληνίων εξετάσεων στα σχολεία της χώρας. Για πολλούς εφήβους τα αποτελέσματα αυτά δυστυχώς δεν θα είναι αυτά που θα ήθελαν. Κάποιοι μπορεί να μην καταφέρουν να περάσουν στη σχολή που επιθυμούν και κάποιοι να μην καταφέρουν  να περάσουν σε καμία σχολή.</p>
<p style="text-align: justify;">Πώς θα πρέπει ως γονείς να το αντιμετωπίσουμε; Τι θα ήταν βοηθητικό να ακούσουν από μας τους γονείς τους; Πώς μπορούμε να τους βοηθήσουμε να επεξεργασθούν αυτή την αποτυχία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο;</p>
<p style="text-align: justify;">Ἐνα πράγμα που θα ήταν βοηθητικό τόσο για μας όσο και για τα παιδιά μας θα ήταν να μην έχουμε υπερεπενδύσει στο δικό τους όνειρο για μια συγκεκριμένη σχολή καθώς αυτό δεν θα μας επέτρεπε να τους παρουσιάζουμε άλλες εναλλακτικές σε περίπτωση αποτυχίας (π.χ. Αυτή η σχολή είναι το όνειρο σου αλλά σε περίπτωση που δεν τα καταφέρεις υπάρχουν κι άλλες δυνατότητες). Μια τέτοια αφήγηση από την πλευρά μας θα κρατούσε ανοιχτό το ενδεχόμενο άλλων εναλλακτικών τόσο για μας όσο και για τα παιδιά μας.</p>
<p style="text-align: justify;">Ένας άλλος βοηθητικός τρόπος θα ήταν να τους ακούσουμε χρησιμοποιώντας την μέθοδο της ενεργητικής ακρόασης, να ακούσουμε το συναίσθημα τους και να το διαχωρίσουμε από την αξία του εαυτού τους (δηλαδή να τους πούμε «φαίνεσαι πολύ λυπημένος, θυμωμένος από αυτή την αποτυχία» αλλά να διαφοροποιήσουμε το απέτυχα από το είμαι αποτυχημένος).</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Όλοι έχουμε αποτυχίες στη ζωή μας και είμαστε πολύ λυπημένοι ή θυμωμένοι με τον εαυτό μας ή με τους άλλους όταν αυτό συμβεί αλλά η αποτυχία δεν συνιστά ιδιότητα του εαυτού μας, δεν κλονίζει την αξία του εαυτού μου που ξέρω ότι έχω.</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Η κοινωνία μας είναι μια κοινωνία που δίνει έμφαση στην επίδοση, στην πρωτιά, μεταφέροντας στα παιδιά μας το μήνυμα ότι μόνο αυτός που πετυχαίνει αξίζει, μόνο η πρωτιά, η τελειότητα μετράει. Με τον τρόπο αυτό αφήνουμε τα παιδιά μας τελείως εκτεθειμένα και ανίσχυρα μπροστά στην ενδεχόμενη αποτυχία, ήττα, απόρριψη. Κάνοντας το αυτό στην ουσία τα κρατάμε μακριά από την ίδια τη ζωή καθώς ένα από τα βασικά μηνύματα της ζωής είναι η αποδοχή και η συμπόρευση με την απώλεια.</p>
<p style="text-align: justify;">Υπό αυτή την έννοια, η συγκεκριμένη αποτυχία μπορεί να έχει το χαρακτήρα ενός συμμάχου, ενός φίλου που προσπαθεί να πει σε μας και το παιδί μας κάποια πράγματα  όπως ότι κάποιες φορές ακόμη κι αν είμαστε καλά προετοιμασμένοι τα πράγματα δεν έχουν την εξέλιξη που θα επιθυμούσαμε και αυτό έχει πολύ πόνο και λύπη αλλά ταυτόχρονα μας δείχνει ότι η <strong>ματαίωση και η απώλεια είναι στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης.</strong> Η αποδοχή αυτής της απώλειας και η συμπόρευση μαζί της είναι ένας δρόμος μεγαλώματος καθώς στη ζωή του θα δεχτεί πληθώρα ματαιώσεων και απωλειών. Η αποδοχή είναι αυτή που θα μας οδηγήσει σε ανεύρεση άλλων δυνατοτήτων και εναλλακτικών ενώ η μη αποδοχή θα συντηρεί την αίσθηση ότι «δεν αξίζω, εγώ φταίω, δεν πρόκειται τίποτα να καταφέρω».</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p> </p>