<p style="text-align: justify;">Το τρίτο πρόοωττο σπανίως υπερτερεί του συντρόφου. Είναι απλώς διαφορετικό -και η πρωταρχική διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι παίζει τον ρόλο του εραστή ή της ερωμένης και όχι του/της συζύγου. Ο Άλεν Γουίλις προσφέρει μια ζωντανή περιγραφή της συγκεκριμένης πτυχής των παράνομων δεσμών στο βιβλίο του με τίτλο On Not Knowing How to Live (Οταν δεν Ξέρουμε να Ζήσουμε).</p>
<p style="text-align: justify;">Kείμενο της συγγραφέως και θεραπεύτριας Πάγκι Βον </p>
<p style="text-align: justify;">Ένα απομεσήμερο μπήκα στη γραμματεία για να πάρω μια καρτέλα από την αρχειοθήκη. Στην πορεία, άγγιξα τυχαία με τον ώμο τη Σόνια. Εκείνη κατένευσε και συνεχίσαμε ο καθένας τον δρόμο του. Λίγο αργότερα πέσαμε πάλι ο ένας πάνω στον άλλο. Απλώσαμε το χέρι στο ίδιο συρτάρι για να πάρουμε, όπως αποδείχτηκε, την ίδια καρτέλα. Ανταλλάξαμε χαμόγελα, εκείνη μου προσέφερε την καρτέλα, εγώ αποδέχτηκα την ευγενική προσφορά και το περιστατικό έλαβε τέλος. 'Ομως στη διάρκεια εκείνης της φευγαλέας στιγμής είδα μια λάμψη στα μάτια της -κάτι εύγλωττο, δραματικό και απόμακρο συνάμα- και κατάλαβα πως κάτι είχε γεννηθεί ανάμεσά μας. Στη διάρκεια των επόμενων ημερών παρατήρησα κι άλλα πράγματα για τη Σόνια, ενώ διαπίστωσα πως αυτό που συνέβαινε σ’ εμένα, συνέβαινε και σ’ εκείνη. Το αίσθημα εξελίχθηκε ραγδαία: καθόμαστε μαζί, πιασμένοι χέρι-χέρι, μοιραζόμαστε τα μυστικά μας, αγκαλιαζόμαστε και, δύο εβδομάδες μετά το περιστατικό στην αρχειοθήκη βρεθήκαμε σ’ ένα ξενοδοχείο έξω από το Χάρτφορντ, τρελά ερωτευμένοι, να αναρωτιόμαστε τι Θα κάνουμε».</p>
<p style="text-align: justify;">Και συνεχίζει τη νοερή αναδρομή στην εμπειρία του εκφράζοντας την άποψή του για την έκβαση της περιπέτειας όταν  συνειδητοποίησε ότι η μαγεία είχε εξανεμιστεί οδηγώντας σε χρεοκοπία τον παράνομο δεσμό.</p>
<p style="text-align: justify;">Είχαμε δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση. Νιώθαμε ερωτευμένοι, όχι ο ένας με τον άλλο, αλλά ο καθένας με την εικόνα του εαυτού του στα μάτια του άλλου. Αυτές οι προβολές μετέτρεψαν μια μετριοπαθή συμπάθεια σε ανεξέλεγκτο πάθος. Τέτοια πάθη τρέφονται από την πείνα τους, είναι αυτοκαταστροφικά. Δεν γινόταν, φυσικά, να ζήσουμε για πάντα με εξιδανικευμένα είδωλα. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα στη ζωή, προβλήματα, υποχρεώσεις, σκοτούρες /Ετσι, μια μέρα, κοιτώντας τη Σόνια, βλέπω, όχι τον εαυτό μου, αλλά τις έγνοιες της για άλλα πρόσωπα, άλλα ζητήματα. Όταν απέτυχα να διακρίνω στα μάτια της την εξωραϊσμένη προσωπογραφία μου, με την οποία είχα τόσο δεθεί, έπαψα μεμιάς να αισθάνομαι εκείνη την έντονη επιδοκιμασία προς το πρόσωπό της που τόσο απολάμβανε. Και την επόμενη φορά που εκείνη έστρεψε το βλέμμα της πάνω μου, δεν μπόρεσε να δει τον εαυτό της στα μάτια μου, επειδή κι εγώ είχα πλέον άλλες προτεραιότητες. Είδε μονάχα το αντικαθρέφτισμα ενός υποβαθμισμένου ειδώλου, πολύ κατώτερου από την εικόνα που είχε συνηθίσει να αντικρίζει, με συνέπεια να ατονήσουν αντιστοίχως και τα δικά της συναισθήματα απέναντι μου. Τα ίδια μικροπράγματα που γέννησαν τη μαγεία, υπήρξαν και η αιτία της εξαφάνισής της.</p>
<p style="text-align: justify;">Από την αποτίμηση της κατάστασης που μόλις περιγράψαμε, διαφαίνεται ότι οι συνολικές συνθήκες που επικρατούν διαδραματίζουν σημαντικότερο ρόλο από τα πρόσωπα που μετέχουν σε μια κατάσταση. Παρά τα ισχυρά συναισθήματα προσωπικού χαρακτήρα που τρέφουμε για </p>
<p style="text-align: justify;">τους παράνομους δεσμούς, αποδεικνύεται ότι δεν πρέπει να τους παίρνουμε τόσο προσωπικά.</p>
<p style="text-align: justify;">'Ενας ρυθμιστικός παράγοντας του ρόλου που διαδραματίζει το τρίτο πρόσωπο, είναι η δυνατότητα ν’ απολαμβάνουμε στον παράνομο δεσμό ορισμένες ελευθερίες που απουσιάζουν από την επίσημη ερωτική σχέση μας, όπου υπάρχουν μοιρασμένες ευθύνες και κοινή οικονομική βάση με τον «νόμιμο» σύντροφο. Κάποια γυναίκα που τα είχε μπλέξει μ’ έναν παντρεμένο, παραδέχτηκε ότι ήταν εύκολο να συμμεριστεί τον ενθουσιασμό του εραστή της για την αγορά ενός ολοκαίνουργιου πανάκριβου ανοιχτού αυτοκινήτου. Αναγνώρισε, ωστόσο, ότι δεν θα αντιμετώπιζε με την ίδια αμεριμνησία την ενέργειά του αν ήταν στη θέση της συζύγου. Σ’ αυτήν την περίπτωση θα αντιδρούσε όπως κι εκείνη, με δυσφορία και επικριτική διάθεση. Αν δεν το έκανε, ήταν επειδή η αγορά δεν είχε καμιά οικονομική επίπτωση για την ίδια, πράγμα φυσικά που δεν ίσχυε για τη σύζυγο του εραστή της. Ταυτοχρόνως, συνειδητοποίησε ότι οι διαφορές ανάμεσα σ’ εκείνη και τη σύζυγο οφείλονταν κυρίως στη φύση του ρόλου της καθεμιάς.</p>
<p style="text-align: justify;">'Οταν βρισκόμαστε στον στρόβιλο ενός παράνομου δεσμού, παρουσιάζουμε μια πλευρά του εαυτού μας που δεν είναι αντιπροσωπευτική της συνολικής οντότητάς μας. Είναι μια εξωραϊσμένη εκδοχή των καλύτερων πτυχών μας, απαλλαγμένων από τις καθημερινές ευθύνες που συνεπάγεται ένα καθεστώς πλήρους συμβίωσης. Στον αντίποδα, οι ρόλοι και η δομή της οικογενειακής ζωής δημιουργούν πλήθος περιορισμών και ευθυνών. Κατά συνέπεια, η εμπλοκή σε ερωτικές περιπέτειες αποτελεί απόρριψη όχι του συντρόφου, αλλά των περιορισμών που επιβάλλουν οι συζυγικοί ρόλοι. Αυτή η συνειδητοποίηση διευκολύνει σήμαντικά την αντιμετώπιση των συναισθημάτων προς το τρίτο πρόσωπο.</p>
<p style="text-align: justify;">Φυσικά, αυτό είναι πολύ ευκολότερο να συμβεί όταν το τρίτο πρόσωπο απορρίπτεται και ο γάμος διασώζεται. </p>
<p style="text-align: justify;">Ακόμη, όμως, και στις περιπτώσεις που κάποιος επιλέγει Τελικό το τρίτο πρόσωπο αντί του συντρόφου, έρχεται κάποτε η στιγμή που μαθαίνει (εφόσον το τρίτο πρόσωπο αναλαβει συζυγικό ρόλο) ότι η ιδιαιτερότητα ήταν μάλλον συνδεδεμένη με τον προγενέστερο ρόλο παρά με το ίδιο το άτομο. Πολλοί έχουν την ψευδαίσθηση ότι το καινούργιο πρόσωπο αντιπροσωπεύει μια ανανεωτική τάση, αλλά απογοητεύονται όταν ανακαλύπτουν με το πέρασμα των χρόνων την επανεμφάνιση των δυσμενών συναισθημάτων και των προβλημάτων που είχαν αντιμετωπίσει με τους προηγούμενους συντρόφους. Τότε συνειδητοποιούν ότι δεν άλλαξε το παιγνίδι, αλλά οι συμπαίκτες. Οι σημερινοί εραστές ή ερωμένες μπορεί να γίνουν οι αυριανοί δυστυχισμένοι σύζυγοι.</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε με ποια κριτήρια καταλήγει κανείς στην εκλογή του τρίτου προσώπου. Ασφαλώς, οι περισσότεροι δεν προβαίνουν καν στη διενέργεια συνειδητής επιλογής. Η διεργασία είναι εσωτερική και υποσυνείδητη, όχι προϊόν ψυχρών υπολογισμών, ενώ η απόφαση εξαρτάται κυρίως από τις συνθήκες και τον βαθμό έκθεσης.</p>