<p style="text-align: justify;"><span lang="EL"><span>Aναγνώστριά μας ρωτά: </span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span lang="EL"><span>Καλή σας μέρα. Παρακολουθώ ανελλειπώς την ιστοσελίδα σας και έχω βοηθηθεί μέσα από προβλήματα άλλων σε δικά μου προβλήματα Μπράβο σας που βοηθάτε με τόση σοβαρότητα Πήρα το θάρρος να σας στείλω αφού αντιμετωπίζω και εγώ ένα πρόβλημα Είμαι 22 χρονών και έχω μια σοβαρή σχέση από 16 χρονών με ένα παιδί συνομήλικο μου Έχω χάσει τον πατέρα μου από τα 13 μου χρόνια Και μετά από αυτό δέθηκα πολύ με την μητέρα μου Εκείνη είναι ιδιαίτερα υπερπροστατευτική και αυστηρή μαζί μου Θέλει για όλα να μου λέει τι να κάνω και πως να το κάνω Ακόμα και για το πώς θα ντυθώ Είναι η καλύτερη μάνα και προσπαθεί το μέγιστο για μένα Θα ήμουν αχάριστη αν δεν το αναγνώριζα αυτό Όμως με πνίγει πάρα πολύ Πρόσφατα ολοκλήρωσα τη σχέση μου με τον άνθρωπο μου και η μητέρα μου το κατάλαβε Με κάνει να νιώθω τύψεις και ενοχές για κάτι απόλυτα φυσιολογικό και ανθρώπινο</span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span lang="EL"><span> Και τώρα με περιορίζει στο πόσες ώρες μπορώ να τον βλέπω Το χειρότερο είναι ότι εκείνος δουλεύει μέχρι τις 10 το βράδυ και μένει μία ώρα μακρυά από εμένα Οπότε μέχρι να έρθει και να κάτσουμε μαζί περνάμε τα όρια τα οποία είναι να γυρίσω σπίτι στις 12 Επίσης πάλι λόγω δουλειάς δεν μπορούμε να βρισκόμαστε κάθε μέρα Η μητέρα μου απαιτεί αν με θέλει να έρθει να με ζητήσει από το σπίτι Θεωρώ όμως πως είναι πολύ νωρίς ακόμα για κάτι τέτοιο Μόλις πήραμε και οι δύο μας πτυχίο και εκείνος σε λίγο θα πάει στρατό Της έχω εξηγήσει την έχω πάρει με το καλό Είπε ότι καταλαβαίνει αλλά μόλις πάλι άργησα λίγο νευρίασε τόσο πολύ που φώναζε μέσα στη νύχτα και έλεγε λόγια άσχημα Δεν ξέρω τι να κάνω Δεν θέλω να την στεναχωρώ γιατί είναι πικραμένη γυναίκα από πολλές απόψεις όμως δεν θέλω όλο αυτό να καταλήξει στο να χωρίσω με τον άνθρωπο που αγαπάω Έχει προσπαθήσει πάρα πολύ για να κρατήσει αυτή σχέση Έχει κάνει πράγματα για μένα που ελάχιστοι κάνουν και πάντα χωρίς να παραπονεθεί ούτε λίγο Φοβάμαι μήπως τώρα δεν αντέξει Τόσα χρόνια μαζί δεν με στεναχώρησε ποτέ δεν θέλω να τον χάσω Πιστεύω πως αν γίνει αυτό δεν θα ξαναφτιάξω τη ζωή μου Σας παρακαλώ πολύ βοηθήστε με Δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω τη μητέρα μου Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων</span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span lang="EL">Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Ζωή Στραβοπόδη </span></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Αγαπητή φίλη,</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Διαβάζοντας το γράμμα σου και λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία σου και το αίτημά σου όχι μόνο θα συμφωνήσω μαζί σου ότι η μητέρα σου είναι εξαιρετικά υπερπροστατευτική και αυστηρή αλλά θεωρώ χρέος μου να προσθέσω και κάτι ακόμα που φαίνεται ότι σου είναι δύσκολο να αντιληφθείς: Η συμπεριφορά της μητέρα σου απέναντί σου (έτσι όπως την περιγράφεις) συνιστά σε σημαντικό βαθμό συναισθηματική κακοποίηση.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Η μητέρα σου φαίνεται να ξεπερνά σημαντικά για εσένα όρια (πχ θέλει να έχει λόγο στη σεξουαλική σου ζωή, θέλει  να ελέγχει τις εξόδους σου με τρόπο που δεν αρμόζει στην ηλικία σου, απαιτεί να ορίσει ή ίδια το πότε θα παντρευτείς κλπ), και επιπλέον όταν θεωρεί ότι δεν συμμορφώνεσαι με τις επιθυμίες της σου φωνάζει και σου λέει άσχημα λόγια. Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι όσο καλή και να έχει υπάρξει μια μητέρα, όσες θυσίες και να έχει κάνει για το παιδί της, αυτό δεν της δίνει το δικαίωμα να το ελέγχει και να το παραβιάζει όταν αυτό ενηλικιωθεί.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Από τα γραφόμενά σου φαίνεται ότι επειδή η μητέρα σου έχει περάσει δύσκολα αφιέρωσες μεγάλο μέρος της ζωής σου στο να την προστατεύεις και να την κάνεις χαρούμενη. Αυτή σου η στάση δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Πολλά παιδιά όταν οι γονείς τους δεν είναι καλά αρχίζουν να κουβαλάνε βάρη που δεν είναι δικά τους και να τα καταβάλλει ένα φορτίο ενοχών που δεν θα έπρεπε να είναι δικό τους.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Σε άλλες περιπτώσεις η συμπεριφορά της μητέρας σου πιθανόν να εξόργιζε μια ενήλικη κόρη, εσύ όμως δεν φαίνεται να είσαι σε επαφή με το θυμό σου. Η σχέση που έχεις δημιουργήσει με τη μητέρα σου φαίνεται ότι δεν έχει εξελιχθεί ομαλά ώστε να μπορείς να σχετίζεσαι μαζί της με έναν ενήλικο και ισότιμο τρόπο. Αυτό εν μέρει δεν έχει επιτευχθεί επειδή τα δυναμικά που αναπτύχθηκαν στη σχέση σου με τη μητέρα σου δεν σου επέτρεψαν να μάθεις να διεκδικείς το χώρο, το  χρόνο και τα συναισθήματα που σου ανήκουν. Να θυμάσαι ότι στις υγιείς σχέσεις υπάρχει χώρος για τσακωμούς, διεκδικήσεις και ενίοτε και πίκρες. Έχοντας όμως μεγαλώσει με την αίσθηση ότι η μητέρα σου ήταν πολύ εύθραυστη για να αντέξει τέτοιου είδους διακυμάνσεις στη σχέση σας, έμαθες να απωθείς όσα από τα συναισθήματα και τις ανάγκες σου ένιωθες ότι μπορεί να τη δυσαρεστούσαν.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Ίσως η αγάπη σου για τον σύντροφό σου και ο φόβος σου μην τον χάσεις (αν συνεχίσεις να σχετίζεσαι κατά αυτόν τον τρόπο με τη μητέρα σου), να γίνει μοχλός ώστε να μπορέσεις να βάλεις στη σχέση σου μαζί της τα απαραίτητα για τη συναισθηματική σου εξέλιξη όρια.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Να θυμάσαι ότι η βασικότερη λέξη – κλειδί στη δημιουργία των ορίων αυτών θα είναι το «όχι». Μόνο αρχίζοντας σιγά – σιγά να λες κάποια «όχι» στη μητέρα σου και στις απαιτήσεις της θα της επιτρέψεις να αντιληφθεί ότι υπάρχεις και πέρα από αυτήν, ότι είσαι ένα ξεχωριστό άτομο, με ξεχωριστές ανάγκες και επιθυμίες και ότι μόνο η ίδια κατέχεις τον έλεγχο του εαυτού σου και των πράξεών σου.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Τέλος, να θυμάσαι επίσης ότι το πέρασμα σε μια διαφορετική, πιο οριοθετημένη σχέση, ίσως αρχικά σου φανεί ότι σε απομακρύνει από τη μητέρα σου. Μη φοβηθείς. Διεκδικώντας το χώρο σου χωρίς ενοχές και με σταθερό τρόπο, θα σας βοηθήσει με τον καιρό να δημιουργήσετε μια σχέση πιο ισορροπημένη και ταιριαστή στις ανάγκες σας.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><span lang="EL"><br /></span></p>