<p style="text-align: justify;">Η τάση να απαλλαγεί κανείς από τον πόνο ανταποδίδοντας τον, είναι η βάση της βίας και του πολέμου. Όσο οι άνθρωποι μαθαίνουν να συζητούν τον πόνο τους, γίνονται λιγότερο επιθετικοί. Για να μπορέσουν να συζητήσουν για τον πόνο, πρέπει κατ’ αρχήν να είναι ικανοί να τον νιώοουν. Για να αιοθανθεί ton πόνο του ο άντρας, χρειάζεται να αναπτύξει τη γυναικεία πλευρά του.</p>
<p style="text-align: justify;">Kείμενο του συγγραφέα John Gray </p>
<p style="text-align: justify;">Ακούγοντας και νιώθοντας τον πόνο των άλλων, η γυναικεία πλευρά του άντρα (υποκειμενική οπτική) ξυπνάει – κι έτσι μπορεί να νιώθει και να συζητάει και για το δικό του πόνο. Μετά, με το να μοιράζεται τον πόνο του, μπορεί να γιατρεύει τις πληγές του και να ανακουφίζεται δίχως να προσφεύγει στην εκδίκηση.</p>
<p style="text-align: justify;">Διδάσκοντας στα σεμινάρια για τη βελτίωση των σχέσεων, είδα άντρες, που δεν είχαν κλάψει ποτέ μέχρι τότε στη ζωή τους, ν’ αφήνουν ελεύθερα τα συναισθήματά τους και, νιώθοντας τον πόνο τους, να βρίσκουν ανακούφιση. Χωρίς την άμεση αυτή εμπειρία, να μοιράζεται κανείς τον πόνο του όταν βρεθεί σ’ ένα περιβάλλον σίγουρο, στηρικτικό και αξιοπρεπές, οι άντρες δεν μπορούν μόνοι τους να ξεπεράσουν και να γιατρέψουν την εσωτερική τους αναστάτωση και τον πόνο. Οι πατεράδες τους ήταν αποξενωμένοι από τα συναισθήματά τους -έτσι και οι γιοι έγιναν ανίκανοι να λειτουργήσουν συναισθηματικά. Το αποτέλεσμα είναι οι άντρες να μένουν παγιδευμένοι σ’ ένα φαύλο κύκλο, όπου ανταποδίδουν το χτύπημα κάθε φορά που πληγώνονται.</p>
<p style="text-align: justify;">Η συμμετοχή σε σεμινάρια ή σε μια ομάδα με ασφαλή και στηρικτική ατμόσφαιρα, είναι ο καλύτερος τρόπος για ν* αναπτύξει κανείς την ικανότητα να μοιράζεται τα συναισθήματα του. Προσωπική θεραπεία και συμβουλευτική μπορούν να έχουν ένα αποτέλεσμα μόνον όταν ο άντρας είναι κατά κάποιον τρόπο σε επαφή με τα συναισθήματά του. Χρειάζεται πολύς χρόνος για ν’ αρχίσει ένας άντρας ν’ αναπτύσσει την ικανότητά του να έρχεται σε επαφή με τα συναισθήματα του, κυρίως αν η θεραπεία του περιορίζεται σε προσωπική συμβουλευτική. Όσο περισσότερο αποκτά την ικανότητα να αισθάνεται, τόσο η απο-τελεσματικότητα της προσωπικής συμβουλευτικής αυξάνεται.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι ομάδες στήριξης γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς. Οι άντρες αρχίζουν να εξαρτώνται λιγότερο απ’ την ανάγκη να πάρουν εκδίκηση για να ανακουφιστούν. Η βαθμιαία αυτή αλλαγή όχι μόνον οδηγεί σε πιο θερμές σχέσεις, αλλά αποτελεί τη βάση για τη δημιουργία πραγματικής ειρήνης στον κόσμο. Η προσωπική μας επιτυχία στην απαλλαγή από τη Βία θα αντανακλάται στον κόσμο: από τη στιγμή που θα μπορούμε να διατηρούμε την αγάπη και την ειρήνη στις σχέσεις μας, η προοπτική να υπάρξει ειρήνη στον κόσμο γίνεται μια πραγματική πιθανότητα.</p>
<p style="text-align: justify;">Αντεκδίκηση</p>
<p style="text-align: justify;">Όταν ένας άντρας πληγώνεται, αν δεν είναι ικανός να νιώσει και να συζητήσει τον πόνο του (και μ’ αυτόν τον τρόπο να γιατρευτεί), τότε είναι παγιδευμένος κι αναγκάζεται να ανταποδώσει το χτύπημα. Στη χυδαιότητα μπορεί ν’ αντιδρά μόνο με χυδαιότητα. Δεν μπορεί να εκδηλώσει την απαραίτητη σταθερότητα και δικαιοσύνη από κάποιο συμπονετικό κομμάτι της καρδιάς του. Αυτή η παρόρμηση να ανταποδίδει το χτύπημα είναι πολύ βαθιά ριζωμένη.</p>
<p style="text-align: justify;">Όταν ο Ντικ αισθάνθηκε προδομένος από την απιστία της Λιν, ήταν υποχρεωμένος να ανταποδώσει το χτύπημα. Θέλησε να τη δει να υποφέρει όπως υπέφερε κι ο ίδιος. Η παρόρμηση αυτή προκαλεί βία, εκδικητικότητα, μνησικακία και σκληρότητα. Μόνον όταν αισθανθεί ότι η εκδίκησή του την έκανε να υποφέρει, και εφόσον μπορέσει να δει και να νιώσει τον πόνο της, τότε μόνο θα μπορέσει να ανακουφιστεί. Ο κύκλος θα έχει συμπληρωθεί.</p>
<p style="text-align: justify;">Για να σταματήσει αυτή η απολίτιστη αλυσίδα της εκδικη-τικότητας και της ανταπόδοσης, ο άντρας πρέπει να μπορεί να αισθάνεται και να συζητάει τον πόνο του. Αν ο Ντικ μπορούσε να κουβεντιάσει με τη Λιν τον πόνο του, η ανάγκη για εκδίκηση θα ικανοποιόταν χωρίς να χρειαστεί ν’ ανταποδώσει το χτύΛ πημα. Αντί να εκφράσει τον πόνο του με εκδίκηση, θα μπο-| ρούσε να τον συζητήσει.</p>
<p style="text-align: justify;">Αν ο Ντικ μπορούσε να συζητήσει για τη λύπη του, θα ήταν! φυσικό να αντιδράσει η Λιν με συμπάθεια και συμπόνια. Η συμπονετική της αντίδραση θα του έδειχνε ότι ο πόνος του έγινεί αντιληπτός. Όταν εκείνη νιώσει τον πόνο του -κι αυτό μπορεί να το κάνει αν δεν δεχτεί επίθεση αντεκδίκησης- εκείνος θα νιώσει ότι γιατρεύτηκε κι ότι είναι ικανός να συγχωρέσει. </p>
<p style="text-align: justify;">Οι περισσότεροι άντρες δεν μπορούν να μεταδώσουν την αναστάτωσή τους με τρόπο που να μην φαίνεται απειλητικός, κυρίως αν είναι Βαθιά πληγωμένοι. Για ν’ αποκτήσει την ικανότητα να συζητάει τον πόνο του χωρίς ανασφάλεια, ο άντρας χρειάζεται ν’ ακούσει τον πόνο άλλων που έχουν νιώσει παρόμοια. Ακούγοντας τον πόνο των άλλων, μπορεί να νιώθει, να μοιράζεται και να γιατρεύει τον πόνο του χωρίς να χρειάζεται να πάρει εκδίκηση. Σαν αποτέλεσμα, μπορεί να καταλαβαίνει καλύτερα τον γυναικείο πόνο. Γίνεται πιο σπλαχνικός και αποκτά μεγαλύτερη κατανόηση.</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι, όταν ένας άντρας δεν είναι ικανός να δείξει συμπόνια, δεν σημαίνει ότι δεν νοιάζεται τη σύντροφό του. Όταν ο άντρας απομακρύνεται, η γυναίκα συνήθως συμπεραίνει ότι δεν ενδιαφέρεται για τον πόνο της. Η αλήθεια είναι ότι ενδιαφέρεται, αλλά απομακρύνεται γιατί μέσω εκείνης έρχεται σε επαφή με τις δικές του αντιστάσεις να νιώσει το δικό του πόνο. Η φαινομενική του αντίσταση προς εκείνη δεν είναι ένδειξη αδιαφορίας, αλλά ένα σύμπτωμα της προσωπικής του αδυναμίας να έρθει σε επαφή με τα δικά του συναισθήματά.</p>
<p style="text-align: justify;">Όσο οι άνθρωποι μαθαίνουν να ακούνε και στη συνέχεια να νιώθουν και να εξωτερικεύουν τον πόνο τους, απελευθερώνονται από την υποσυνείδητη παρόρμηση να πληγώσουν κάποιον. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν και να Βγάλουν προς τα έξω τον υποκειμενικό τους πόνο, θα συνεχίσουν να τραυματίζουν τον σύντροφό τους για να ανακουφιστούν. </p>