<p style="text-align: justify;"><span style="color: #373e4d;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif;"><span>Αναγνώστης μας διηγείται:</span></span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #373e4d;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif;"><span>Καλημέρα. </span></span></span><span style="color: #373e4d; font-family: Helvetica, sans-serif;">Μετά από πολλές(μα πάρα πολλές αναβολές γιαυτό το είδος επικοινωνίας),(που ακόμα πιστεύω ότι δεν θα υπάρχει λύση στο περίπου πρόβλημα…</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Αποφάσισα να γράψω να δω τι περίπου είναι….</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Βασικά όχι για να δω,αλλά για να τα πω κάπου που είναι [παντελώς άσχετοι με το οικείο και επαγγελματικό μου περιβάλλον.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Είναι οι φόρες που λες …."πρέπει να τα πω γιατί θα σκάσω…..".</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #373e4d;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif;"><span>Είμαι ο Γιάννης ετών 35.</span></span></span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Ειλικρινά δεν ξέρω από που να αρχίσω. Λογικά θα πετάγομαι από το ένα fuck στο άλλο.(Fuck=πρόβλημα).</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #373e4d;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif;"><span>Απλά αυτός ο καιρός είναι για μένα ότι πιο stressed έχω βιώσει…</span></span></span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Η αφήγηση κατά 98% περίπου είναι αληθινή.(Υπάρχει και ελάχιστο ποσοστό υπερβολής,λόγω μάλλον του ότι σε εκείνες τις στιγμές μου φάνηκαν έτσι…..</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Η αφήγηση αυτή λοιπόν ξεκινάει πριν από 35 χρόνια(γέννηση).</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #373e4d;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif;"><span>Φυσικά αρχίζει πριν 33 ,λόγω του ότι τότε διεγνώσθει ο Σακχαρώδης διαβήτης Τύπου 1-Νεανικός.</span></span></span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Περνώντας τα χρόνια εφηβεία και τα επόμενα,ως ηθηστε,σαν παιδί,και δη αγόρι,προσπάθησα πάμπολλες φορές να "αποτινάξω" τον "ζυγό",που λέγεται διαβήτης με διάφορους παιδικούς και παιδιάστικους τρόπους,λόγω μη αποδοχής και αντίδρασης……</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Με φυσικά παταγώδη αποτυχία κάθε φορά,όπως είναι λογικό.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">έτσι άρχισα κάποια ημέρα,να αναγκαστώ την αποδοχή με τη "βία"…..</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #373e4d;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif;"><span>Ξύπνησα ένα μεσημέρι (Βραδυνή δουλειά γαρ,και είχα όραση καφέ(τα βλέπω όλα μπλε απο παλαιότερη τηλεοπτική σειρά).</span></span></span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Καφέ λοιπόν με κάποιες εξάρσεις του ίδιου χρώματος….(ανοιχτό-παλ-σαγρέ).</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Κατευθείαν στο νοσοκομείο λοιπόν(με μετέφεραν).</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #373e4d;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif;"><span>Διάγνωση πρώτη " το παιδί τυφλώθηκε..</span></span></span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Κλάματα οι γονείς (ετών 16 εγώ).</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Σιωπή λίγων λεπτών,και το μυαλό να πλάθει τεράστια (μα ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΕΝΑΡΙΑ).</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Πρέπει να πάμε στην οφθαλμίατρο που μας παρακολουθεί χρόνια οικογενειακώς.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #373e4d;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif;"><span>Διάγνωση . δεύτερη λοιπόν,</span></span></span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Αριστερός οφθαλμός ορατότητα 20% </span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Δεξιός 0%……..!!!!</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Δεύτερη κατάρα για την οικογένεια.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Λόγω της συνεργασίας της οφθαλμιάτρου με γνωστό ινστιτουτο για τα μάτια,μας στέλνει και εκέι.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Πάμε εκεί. Και μαθαίνω τον τρόπο να πηγαίνω εκεί λόγω κάποιων περιέργων καταστάσεων στις σχέσεις της οικογένειας.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">εκεί η ίδια με τις προηγούμενες. ΑΛΛΑ εδώ ξέραμε τι ακριβώς έχει συμβεί….</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Είχαν σπάσει όλα τα αγγεία στα μάτια λόγω τεράστιων αλλαγών και επίπεδων του σακχάρου για πολλά χρόνια.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Η ιατρική επιτρέπει στο κάθε μάτι να το "χτυπήσεις" με Laser μέχρι 300-350 φορές.έτσι ώστε να ¨κλείσεις" την αιμορραγία.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Εφόσον η ιστορία ήταν έτσι όπως είχε,υπογράφοντας έχνα χαρτί που φυσικα δεν έβλεπα,(και πλήρως ενημερωθεί για τα ΠΑΝΤΑ από πριν για του τι είναι και τι μπορεί να κάνει,ξεκίνησα την θεραπεία αυτή με αποτέλεσμα να φτάσουμε περίπου τις 3000 "βολές" στο κάθε μάτι(ούτως η άλλως ήμουν πια τυφλός .</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Λόγω του ότι υπήρχε αυτή η περίεργη κατάσταση στο σπίτι,έπρεπε να ερχομουν ΜΟΝΟΣ…..ΜΕ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ…..</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">(Ξέρεις να χτυπάω ένα στυλ μαγκούρας στο δάπεδο(και αν ήμουν πολύ ΜΑ ΠΟΛΥ τυχερός,να με βοηθήσει κάποιος-α να κάνω μερικά βήματα με ασφάλεια.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #373e4d;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif;"><span>η διαδικασία ήταν να μου βάζουν ένα υγρό για διαστολή των αγγείων,έτσι ώστε να μεγαλώνουν και να γίνονται πιο ορατά για τα σημεία που θα "καίγαμε".</span></span></span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Η επιστροφή ήταν το δράμα μου.Αυτά τα υγρά σου έκαναν απίστευτα ευαίσθητα τα μάτια στο φως και δεν έβλεπες ΤΙΠΟΤΑ….Και ο πόνος ,κάτι το εξωπραγματικό.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Πάμπολλες φορές παραλίγο να με χτυπήσουν οχηματα για να περάσω την Κηφισίας. Μέχρι το Κερατσίνι…</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Περνάει αυτό το κεφάλαιο λοιπόν,και σταδιακά,η όραση επανείλθε με εμένα σχεδόν κατουρημένο απο την χαρά μου.Ειλικρινα ολα τα ξεχασα και τα θεώρησα μηδαμινα μετά.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #373e4d;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif;"><span>Και έτσι συνεχίστηκε η ζωή μου ,με την δέουσα προσοχή πια(σχεδόν),(αλλά χωρίς τις μαλακίες που έκανα πριν…</span></span></span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Και κάποια στιγμή που εργαζόμουν σε κατάστημα ηλεκτρονικών ως τεχνικός(αυτό έχω τελειώσει).Αντιλαμβάνομαι περιέργως πρησμενα τα πόδια</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;"> </span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">μου.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Τελειώνω την εργασία και πάω στο νοσοκομείο,και μαθαίνω το αποτέλεσμα μετά από αιματολογικές εξετάσεις οι οποίες ήρθαν περιέργως γρήγορα.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #373e4d;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif;"><span>Πρέπει να μπεις ΤΩΡΑ για αιμοκάθαρση…</span></span></span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Αρχικά δεν φάνηκε και να ταυτίζεται με τις μούρες των γιατρών.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Μέγα λάθος μου.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #373e4d;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif;"><span>Από εκεί και πέρα αρχίζει κάτι πολύ επώδυνο-δύσκολο-κουραστικό.</span></span></span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Αιμοκάθαρση λοιπόν…….Με όλα τα συμπράγκαλα όπως τα λένε και στο χωριό της μάνας μου.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Τρυπήματα μέρα παρά μέρα-καθετήρες κάθε τόσο γιατί επεμβαίνουμε χειρουργικά στα χέρια και στα πόδια,(φίστουλες-μοσχεύματα).Ζαλάδες πόνοι παντού,και μία ζωή καθόλου αξιοζήλευτη.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Από μόνη της η αιμοκάθαρση</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;"> </span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">είναι ένα βιβλίο.Και δεν θα μου φτάσει ούτε και αυτό.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Μέσα σε όλα αυτά ,ξαφνικά κάτι γιορτές η μάνα μας (3 αδέρφια) 3 εγκεφαλικά εκ των οποίων τα 3 αιμορραγικά.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #373e4d;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif;"><span>Μέσα πάλι σε νοσοκομείο με την απαραίτητη φροντίδα και την ευχή όλων να μην αφήσει κάτι χοντρό…(σίγουρα θα άφηνε,αλλά ελπίζαμε το όσο το δυνατόν μικρο…).</span></span></span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Ευτυχώς μόνο ένα θέμα στην ταχύτητα της ομλιας και σκέψης,αλλά όλα οκ.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Με το που συνέρχεται λοιπόν,από τύχη στη μαγνητική του πατέρα(η ακτινολόγος θεώρησε ότι δεν είναι τίποτα εφόσον έκαναν μαγνητική στο κεφάλι,και έπιανε και πνεύμονες ,να κάνει και πνευμόνων(το γνωστό βύσμα που λέμε)…..</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Και το αποτέλεσμα είναι σήμερα μετά από αφαίρεση του ενός πνεύμονα του πατέρα,να πηγαίνουμε κάθε τόσο για τις μεταστάσεις…….</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Παρόλα αυτά,αποδεχόμενοι τελικά την κατάσταση(όσο και δύσκολη να ήταν),</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #373e4d;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif;"><span>Λόγω του μηχανήματος αιμοκάθαρσης κόλλησα HCV……Και εκεί γαμήθηκαν όλα.(οι μελέτες των ιατρικών λένε ότι υπάρχει ένα 6% που μπορεί να μεταδοθεί η ηπατίτιδα από μηχάνημα αιμοκάθαρσης……).</span></span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #373e4d;"><span style="font-family: Helvetica, sans-serif;"><span>Και εκέι σταμάτησαν όλα…Η στιγμή που με έβγαλαν από τη λίστα μεταμοσχεύσεων και μου είπαν ξεκάθαρα ότι θα πεθάνω στο μηχάνημα…..</span></span></span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">κουράγιο σχεδόν το έχω αποδεχτεί.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Μέσα σε όλα αυτά,διεγνώσθη επαναλαμβανόμενη ισχαιμία κάτω άκρου,και αύριο το πρωί μπαίνω σε χειρουργείο για ακρωτηριασμό.</span><span style="color: #373e4d; font-family: Helvetica, sans-serif;">Έχω φτάσει πολλές φορές στο σημείο του κάγκελου ταράτσας.</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Αλλά πάντα κάτι με κρατάει.Πιθανόν (κατά 90% ο φόβος). </span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">(η αδερφή μου ,κάθε φορά που έρχονται για επίσκεψη αγοράζουν καφέ από τα Everest……).</span><span style="font-family: Helvetica, sans-serif; color: #373e4d;">Μάλλον κάτι έχει πάει λάθος με τη νοημοσύνη μου γιατί είναι αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο.</span><span style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">(Μία πολύ "συμπιεσμένη περιγραφή γεγονότων και καταστάσεων….).</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;">Ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός απαντά στην επιστολή σας:</span></p>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Αγαπητέ αναγνώστη:</div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Εσείς μπορεί να νιώθετε ότι 90% του λόγου που δεν πέφτετε από την ταράτσα είναι ο φόβος σας μα εγώ διαβάζοντας το τί έχετε περάσει είδα εξαιρετική αντοχή και δύναμη σε σας. Ίσως εκεί που ένιωσα ότι είστε άδικος είναι που μιλάτε σαν να είστε βάρος στην οικογένειά σας. Άδικο για εσάς φυσικά. Νομίζω ότι από όλη την αφήγηση δεν είδα παρά έναν άνθρωπο που προσπάθησε να διευκολύνει, δεδομένων των δυσκολιών, με το να αυτονομηθεί όσο περισσότερο γίνεται. Το ότι γνωρίζετε πως θα πεθάνετε δε σημαίνει ακριβώς και το πότε. Και αυτό είναι κοινό για όλους μας. Έχετε αναπτύξει ένα δικό σας ρυθμό και μέσα απ'αυτόν έχετε καταφέρει να δημιουργήσετε και να διατηρήσετε μια οπτική για τον εαυτό σας και τον κόσμο που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Εγώ πιστεύω πως έχετε να πείτε πολλά και αξίζει να ακουστείτε. Μη διστάσετε να ξαναστείλετε.</div>
<p><span style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;"><br /></span></p>
<p><span style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif;"><br /></span></p>