Με αφορμή τη σημερινή επέτειο της 28ης Οκτωβρίου ο Κώστας Νεστορίδης για το ποδόσφαιρο στα χρόνια της κατοχής και μεταπολεμικά.
Αναλυτικά, ο Κώστας Νεστορίδης μίλησε στον ΣΠΟΡ FM 94,6 για:
-τα πρώτα του ποδοσφαιρικά χρόνια στην περίοδο της Κατοχής: «Είχα μετακομίσει από την Αθήνα στη Δράμα. Από εκεί ξεκίνησα και πήγα στην Πρέβεζα, όπου μέναμε σε ένα προσφυγικό χωριό. Είχαν φτάσει οι Ιταλοί, μόνο εκείνοι ήταν στην πόλη. Εγώ έβοσκα ζώα. Ήταν ένας κύριος εκεί και ήθελε ανθρώπους να τον βοηθούν στις αγροτικές δουλειές. Όπως έπαιζαν εκεί οι Ιταλοί, κλότσαγα την μπάλα μία με το ένα πόδι και μία με το άλλο. Με είδαν και με ρώτησαν πράγματα για εμένα. Μετά από δύο χρόνια ήρθαν στο σπίτι μου (στην Καλλιθέα) και μου είπαν να πάω στην Ιταλία. Οι γονείς μου ήταν ανένδοτοι, απάντησαν ότι δεν δίνουν το παιδί τους. Οι φαντάροι με είδαν και είπαν μάλλον σε κάποιους παράγοντες να με πάρουν στις ομάδες τους».
-το ενδιαφέρον των αγγλικών ομάδων: «Και εκείνοι ήρθαν στους γονείς μου, αλλά δεν ήθελαν να χαλάσουν την οικογένειά τους. Προτιμούσαν να πεθάνουν στην πείνα παρά να είναι μακριά το παιδί τους. Υπήρχαν κάτι αποθήκες στο Παλαιό Φάληρο (μετά την απελευθέρωση) έπαιζα με τους Άγγλους και ζήτησαν από τον διοικητή να με πάρουν στη δουλειά με στόχο να φύγω μετά μαζί τους στην Αγγλία. Ήθελαν να με πάρουν μαζί τους. Δούλεψα εκεί και μου είπε ένας από αυτούς κάποια πράγματα για να μπορέσω να βγάλω χρήματα, αλλά ήταν μία παγίδα για να με διώξουν. Τότε δεν άφηναν οι μανάδες τα παιδιά τους να φύγουν τόσο μικρά από κοντά τους. Μετά ήρθε ένας από τον Ολυμπιακό ο Μαλεύρης και μου είπε να με πάρει στην πρώτη ομάδα ενός φιλικού σωματείου. Με ρώτησαν το όνομά μου και τους είπα “Μπρίτζος Κωνσταντίνος”, όχι το πραγματικό μου όνομα. Ήταν να παίξω τότε στο πρωτάθλημα με την Ελλάδα Μοσχάτου κόντρα στον Ιωνικό, αλλά με αναγνώρισε ένας από την εξέδρα και έφυγα τρέχοντας».
-το επίπεδο του πρωταθλήματος την περίοδο της κατοχής: «Ήταν πολύ χαμηλό το επίπεδο. Οι παίκτες εκείνης της εποχής δεν υπάρχουν. Παίζαμε στις αλάνες και όταν πηγαίναμε σε ομάδες της πρώτης κατηγορίας γινόντουσαν φίρμες, επειδή είχαν μάθει να κλωτσούν την μπάλα σε χώμα, πέτρες και τους φαίνονταν πιο εύκολα στο καλό γήπεδο. Δεν ήμουν όμως μόνο εγώ».
-το πώς βίωσε τον πόλεμο: «Όσο ήμασταν στην Αθήνα νιώθαμε πείνα και πήγαμε στη Σινώπη, σε ένα χωριό στην Πρέβεζα, για να περάσουμε λίγο καλύτερα. Εκεί μάλιστα θα φτιάξουν ένα γήπεδο και θα δώσουν το όνομά μου. Γλίτωσα όλα τα άσχημα επειδή ήμουν εκεί. Σε εκείνο το χωριό ήταν μόνο οι Ιταλοί».
-την καριέρα του μετά την κατοχή: «Μετά τους Άγγλους ήρθαν και άλλες ομάδες. Πήγα στον Πανιώνιο και με ρώτησαν αν θέλω να παίξω και τους απάντησα θετικά. Μέσα σε 10 λεπτά με έβγαλαν και μου είπαν να πάω στα αποδυτήρια, τους είπα το παρατσούκλι μου (Μπρίτζος Κωνσταντίνος) και ο γείτονάς μου πήγε και με πρόδωσε και μου έβγαλαν δελτίο με το πραγματικό όνομα. Λίγες μέρες μετά παίζαμε με την Αούστρια στο γήπεδο του Απόλλωνα. Έπαιξα αρκετά καλά σε εκείνο το ματς. Ήθελαν οι Αυστριακοί να με πάρουν. Έμεινα στο Πανιώνιο, όπου βγήκα πρώτος σκόρερ, η μάνα μου και οι συγγενείς μου έλεγαν να πάω σε προσφυγική ομάδα και η μόνη στην Αθήνα ήταν τότε η ΑΕΚ. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία».
-την φετινή πορεία της ΑΕΚ και την επιστροφή της στη Σούπερ Λίγκα: «Καλά δεν είναι. Έπρεπε να κοιτάξουν να πάρουν ακόμα έναν επιθετικό. Λείπει ο παίκτης που θα βάζει το γκολ. Ο Τζεμπούρ από όσο θυμάμαι από την προηγούμενη θητεία του, δημιουργούσε επεισόδια. Αν έχει βάλει μυαλό, μπορεί να προσφέρει. Δεν έχει σημασία που βάλαμε πέντε γκολ με τον Ηρακλή. Σημασία έχει να είμαστε ισοδύναμοι με τις μεγάλες ομάδες. Κάτι λείπει από την ΑΕΚ. Δεν υπάρχει ένας παίκτης που να έχει την ικανότητα να σκοράρει. Έχουμε καλούς παίκτες, οι δύο κοντοί μπροστά ξέρουν καλή μπάλα, αλλά δεν έχουν το παρουσιαστικό να τρομάξουν τους αντίπαλους».
-την αποχώρηση του Τραϊανού Δέλλα: «Ο Δέλλας δεν είναι κακό παιδί. Έχασε ένα ή δύο παιχνίδια, αλλά αυτό γίνεται σε όλες τις ομάδες και όλους τους προπονητές. Ο Δέλλας είναι πάρα πολύ καλό παιδί, δεν ξέρω τι έγινε με τη διοίκηση. Ήταν καλός προπονητής στη Β’ και στη Γ’ Εθνική και τώρα δεν είναι επειδή έχασε από τον Ολυμπιακό; Εάν ο διαιτητής έδινε τα δύο πέναλτι που έγιναν στο πρώτο ημίχρονο, δεν θα έχανε η ΑΕΚ με 4-0. Ή ισοπαλία 2-2 ή οριακά θα έχανε».
Για το αν αδικήθηκε η ΑΕΚ κατά τη διάρκεια του πολέμου: «Εγώ το μόνο που μπορώ να θυμηθώ είναι ότι ΑΕΚ πέρασαν πολύ μεγάλοι παίκτες και καλοί παίκτες. Τους παρακολουθούσα γιατί ήμουν αντίπαλός τους, από την εποχή που έπαιζα στον Πανιώνιο. Τους θαύμαζα, όπως τον Κώστα Πούλη, και μετά από ένα μεταξύ μας παιχνίδι ενδιαφέρθηκε για εμένα και πήγα μετά εκεί. Ενώ έπρεπε να βάλουν έναν σκληρό παίκτη, έβαλαν έναν τεχνίτη ποδοσφαιριστή που δεν κλοτσούσε. Από εκείνη τη στιγμή έβαλε σκοπό να με πάρει».
Για τον παίκτη που ξεχωρίζει: «Είχε πολύ καλά σέντερ φορ. Ο Ηλίας Υφαντής, ο Αντωνιάδης, αργότερα ο Χατζηπαναγής ήταν πολύ καλός παίκτης, ο Κούδας. Όλοι αυτοί ήταν παικταράδες. Για “ενιάρι” ο Υφαντής. Αυτός που μου έμοιαζε λίγο σε ορισμένα πράγματα ήταν ο Χατζηπαναγής, δεν βλέπω άλλον παίκτη που να είχε τα στοιχεία τα δικά μου»
Για το αν πηγαίνει στο ΟΑΚΑ: «Πηγαίνω παντού, εκτός από τα μακριά εκτός έδρας παιχνίδια. Είμαι κάθε Κυριακή κοντά στην ΑΕΚ».
Για την επαφή του με τον κόσμο: «Είμαι ευτυχισμένος γιατί με αγαπούν όλοι οι φίλαθλοι, του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, του ΠΑΟΚ. Δεν νομίζω να αγαπάει άλλον παίκτη όπως εμένα. Έρχονται μικρά παιδιά και μου μιλούν, και ξέρουν την ιστορία μου»..
Για το αν έχει παράπονα από την ΑΕΚ: «Έκανα τα πάντα για την ΑΕΚ και η ΑΕΚ δεν έκανε τίποτα για εμένα. Εγώ πήρα μία ΑΕΚ που ήταν για υποβιβασμό, τη σήκωσα, ήταν στις ψηλές θέσεις της βαθμολογίας για πολλά χρόνια. Έφερα κάποια χρήματα από το εξωτερικό και μου τα πήραν. Μου είχαν πει ότι θα μου δώσουν τα λεφτά και δεν μου τα επέστρεψαν ή που δούλεψα επί Νικολαΐδη στην ΑΕΚ για να παίρνω ένα μηνιάτικο και από εκεί μου χρωστούν 33.000 €. Το τελευταίο που έχω ακούσει από στόμα συμβούλου που έκανε κουμάντο ήταν όταν έφευγε ένας προπονητής έφερναν εμένα και έφτασε στο σημείο ο Γενικός Γραμματέας να μου πει ότι εγώ σε κατέστρεψα. Ποιον; Εμένα που έδωσα τη ζωή μου για την ΑΕΚ».