Πράγματα που μας κάνουν να βαριόμαστε σε μια σχέση

<p style="text-align: justify;"><em><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Είμαι 30 χρονών και έχω μια σχέση περίπου 7 χρόνων. Τον τελευταίο χρόνο η κατάσταση είναι σχεδόν αφόρητη. Δεν είναι ότι δε μου φέρεται καλά ή ότι έχει αλλάξει κάτι από πλευράς του απλά συνειδητοποιώ μέρα με τη μέρα πως δεν έχουμε κανένα κοινό σημείο. Από ενδιαφέροντα μέχρι όνειρα για το μέλλον </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Δε μιλάμε κι όταν μιλάμε πάντα διαφωνούμε και τις περισσότερες φορές μαλώνουμε. Στο κρεβάτι δεν είμαστε και στα καλύτερα μας Δεν κάνουμε πράγματα πια σα ζευγάρι έχει χαθεί η συντροφικότητα. Νοιώθω ότι έχω εγκλωβιστεί μέσα σε όλο αυτό έχω μετανοιώσει που άφησα το χρόνο να περάσει</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Έχουν περιπλεχτεί όλα τώρα. Εχουν μπει στη μέση γονείς κοινό σπίτι υποχρεώσεις η οικονομική μου εξάρτηση τα σημερινά μου έσοδα δε μου επιτρέπουν να μείνω μόνη μου παρά τις προσπάθειες να βρω κάτι καλύτερο. Ζω μια ζωή μίζερη μου λείπει η ξεγνοιασιά. Έχω βαλτώσει. Δεν περνάω καλάΤι πρέπει να κάνωείναι μια κρίση και τα βλέπω όλα μαυρα και βουνό ή αρχίζω να τρελαίνομαι και πρέπει να χωρίσω;<br /></strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικόςε θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός. </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Μοιάζει να νιώθετε άγχος μεγάλο εξ αιτίας της εξάρτησης που αναφέρετε. Η εξάρτηση είναι μια ρεαλιστική και σχετικά απλουστευτική κατάσταση που δεν μας αφήνει να διαπραγματευτούμε συναισθήματα και να ανταλλάξουμε απόψεις γιατί καθιστά τον εαυτό της προτεραιότητα ανεξάρτητα από τις ορέξεις μας, οι οποίες ούτως η άλλως πέφτουν όταν τη συναντάμε συχνά μπροστά μας. Εξάρτηση νιώθουμε όλοι οι άνθρωποι. Η εξάρτηση είναι ο τρόπος με τον οποίο βιοποριζόμαστε, υπάρχουμε και συνυπάρχουμε. Στο θέμα εξάρτηση έχουν χυθεί άπειροι τόνοι μελάνη με σκοπό να εξηγηθεί πως το να εξαρτάται κανείς από μόνο του δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό. Είναι όμως αναγκαίο.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><em> Η ανάγκη δεν διαπραγματεύεται γι'αυτό δεν έχει ηθική. Όμως είναι μεγάλο κακό να την ονομάζουμε "ανήθικη". Είναι η σχέση μας με το φυσικό περιβάλλον και κατ'επέκταση με τους γύρω μας. Αν αυτή τη στιγμή εξαρτάστε σε κάποιο βαθμό από το σύντροφό σας ή οποιονδήποτε άλλο σε βιοποριστικό επίπεδο, ενώ αυτός εξαρτάται μόνο σε συναισθηματικό είναι αναμενόμενο να κουράζεστε και να μη νιώθετε πως υπάρχει σχέση μεταξύ ίσου προς ίση. Η ισότητα μεταξύ των συντρόφων είναι που βοηθά να σκέφτεστε τον άλλο με όρους εαυτού. Και όταν σκέφτεστε τον εαυτό σας να μπορείτε να νιώσετε πιο εύκολα τον άλλο. Να βλέπετε τα πράγματα από άλλη οπτική και να την περιγράφετε στον σύντροφό σας χωρίς αυτό να σημαίνει πως διαφωνείτε, αλλά πως στέκεστε στον ίδιο χώρο χωρίς να ενοχλεί ο ένας την οπτική γωνία του άλλου. </em></p>
<p style="text-align: justify;"><em>Είναι γεγονός όμως πως αυτή την περίοδο όλο και περισσότεροι άνθρωποι έρχονται στη θέση σας: Να εξαρτώνται βιοποριστικά από άλλα οικονομικά πιο ευκατάστατα άτομα και η σχέση συναισθήματος που έχουν να πηγαίνει ξανά πίσω (να παλινδρομεί) σε σχέση εξάρτησης. Σας προτείνω να συζητήσετε με το φίλο σας πως μπορείτε να ανεξαρτητοποιηθείτε. Να κάνετε ό,τι μπορείτε και να μιλάτε γι'αυτό μαζί του. Να κάνετε μια συμμαχία ως προς αυτό. Θα δείτε ότι δεν είστε σε μια άνιση και ανιαρή σχέση. Θα δείτε ότι η εμπειρία σας ως προς την εύρεση εργασίας θα γίνει αντικείμενο σοβαρής συζήτησης, κλάματος, γέλιου, ειρωνίας, ευτυχίας, θλίψης… Είστε μαζί εφτά χρόνια. Ο συνδυασμός της νέας εμπειρίας που θα αποκτήσετε με το γεγονός πως σας γνωρίζει πολύ καλά ο φίλος σας θα σας βοηθήσουν να δείτε ότι η αναζήτησή σας δεν είναι άμεσα ερωτική. Μπορεί να καταλήξει στον αισθησιασμό αλλά σίγουρα είναι πιο ουσιώδης. Έχει να κάνει με σας την ίδια.</em></p>
<p style="text-align: justify;"><span> </span></p>

Σχετικά άρθρα