Νευροεκφυλιστική άνοια: Η ασθένεια που σκότωσε τον Ρόμπιν Γουίλιαμς

<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong>«Δεν σκότωσε η κατάθλιψη τον Ρόμπιν», δήλωσε η χήρα του Ρόμπιν Γουίλιαμς στο People, μιλώντας για το τι οδήγησε τον Ρόμπιν Γουίλιαμς στην αυτοκτονία. «Η κατάθλιψη ήταν ένα από τα σχεδόν 50 συμπτώματα που είχε. Και ήταν ένα από τα μικρά», πρόσθεσε.</strong></span></p>
<h3><span style="font-size: small;">Ο δημοφιλής ηθοποιός είχε διαγνωστεί πρόσφατα με άνοια με σωματίδια Lewy, μια μορφή της νόσου που προκαλεί παραισθήσεις, παρκινσονικά συμπτώματα και ψυχολογικές διακυμάνσεις.</span></h3>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο κωμικός ηθοποιός Ρόμπιν Γουίλιαμς είναι πιθανό να αποφάσισε να αυτοκτονήσει καθώς υποκινήθηκε από παραισθήσεις που προκαλεί μια μορφή άνοιας, από την οποία φέρεται να έπασχε. <strong><br /></strong></span></p>
<div style="overflow: hidden; color: #000000; background-color: #ffffff; text-decoration: none; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς έπασχε από την ασθένεια DLB, η δεύτερη πιο συχνή ασθένεια νευροεκφυλιστικής άνοιας, μετά από το Αλτσχάιμερ, η οποία προκαλεί διακυμάνσεις τη νοητική κατάσταση και ψευδαισθήσεις μεταξύ άλλων. Αυτό το πρόβλημα υγείας είχε αρχίσει να καταβάλει τον ηθοποιό τον τελευταίο χρόνο της ζωής του, κατά τον οποίο μεταξύ άλλων είχε τρομερό άγχος, παραισθήσεις και προβλήματα κίνησης. Τα συμπτώματα χειροτέρευσαν τους τελευταίους μήνες πριν αυτοκτονήσει, καθώς πάθαινε κρίσεις πανικού, ενώ σε ένα περιστατικό είχε υπολογίσει λάθος στην προσπάθειά του να περάσει μία πόρτα, με αποτέλεσμα να χτυπήσει το κεφάλι του και να αιμορραγεί. Παρόλα αυτά όμως, η ομάδα των γιατρών που τον παρακολουθούσε δεν μπορούσε να πει με σαφήνεια ποιο ήταν το πρόβλημα, μέχρι την ώρα της νεκροψίας.</span></div>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Οι κινήσεις του σώματός μας ελέγχονται από νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου. Για να γίνει η έναρξη της κίνησης, τα κύτταρα μεταβιβάζουν ερεθίσματα το ένα στο άλλο – και στο υπόλοιπο σώμα – χρησιμοποιώντας νευροδιαβιβαστές. Στους υγιείς ανθρώπους , τα μηνύματα αυτά μεταβιβάζονται ομαλά. Όμως, στους ασθενείς με τη νόσο του Πάρκινσον, τα μηνύματα παρεμποδίζονται και δεν μεταβιβάζονται ομαλά στους μυς. Τότε ανακύπτουν και τα προβλήματα ελέγχου της κίνησης. Τα μηνύματα δεν καταφέρνουν να μεταβιβαστούν σωστά λόγω έλλειψης ντοπαμίνης – ενός από τους νευροδιαβιβαστές που εμπλέκονται στον έλεγχο της κίνησης. Στους ανθρώπους που πάσχουν από τη νόσο του Πάρκινσον, το 70 με 80% των κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη έχουν εκφυλιστεί και πεθάνει. Αυτό συμβαίνει κυρίως σε μία μικρή περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται μέλαινα ουσία. Όταν υπάρχει ανεπάρκεια ντοπαμίνης, τα νευρικά κήτταρα δεν λειτουργούν σωστά και δεν μπορούν να μεταβιβάσουν μηνύματα στον εγκέφαλο, με συνέπεια την εμφάνιση των συμπτωμάτων της νόσου του Πάρκινσον.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αν και η ντοπαμίνη είναι ο κύριος νευρομεταβιβαστής που επηρεάζεται, στη νόσο του Πάρκινσον μπορούν να παρατηρηθούν διαταραχές και σε άλλους νευρομεταβιβαστές. Αυτό ερμηνεύει εν μέρει τον λόγο που η απλή υποκατάσταση της ντοπαμίνης δεν φέρνει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Οι διαταραχές και άλλων νευροδιαβιβαστών μπορεί επίσης να ερμηνεύσουν τον λόγο για τον οποίο υπάρχουν τόσα πολλά μη-κινητικά συμπτώματα στη νόσο του Πάρκινσον. Δεν είναι ξεκάθαρος ο λόγος που τα κύτταρα που παράγουν ντοπαμίνη εξαντλούνται τόσο γρήγορα. Γενικά θεωρείται ότι εμπλέκονται πολλαπλοί παράγοντες και η σύγχρονη έρευνα ενοχοποιεί τη γήρανση, ιούς, γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Επίσης δεν είναι ξεκάθαρος ο λόγος που συγκεκριμένοι άνθρωποι εκδηλώνουν τη νόσο του Πάρκινσον και όχι κάποιοι άλλοι. Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα; Τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται σταδιακά, αρχικά στη μία μόνο πλευρά του σώματος, αλλά καθώς η εξελίσσεται η νόσος του Πάρκινσον, προσβάλλονται και οι δύο πλευρές. Κάθε άτομο θα αντιμετωπίσει διαφορετικά συμπτώματα, όσον αφορά τη βαρύτητα και τον ρυθμό επιδείνωσης, και μπορεί να παρατηρηθούν αυξομειώσεις από μέρα σε μέρα, με αποτέλεσμα την ύπαρξη "καλών" και "κακών" ημερών..</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong>Τα τρία κύρια φυσικά, κινητικά-συμπτώματα είναι:</strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong>Τρόμος</strong> : Μπορεί να προσβάλλει τα χέρια και τα πόδια. Ο τρόμος είναι πιο έντονος κατά την ηρεμία, και μάλιστα βελτιώνεται κατά την επιτέλεση μιας δοκιμασίας. Μία άλλη κατάσταση που ονομάζεται Ιδιοπαθής Τρόμος συχνά διαγιγνώσκεται λανθασμένα ως ΝΠ καθώς προκαλεί και αυτή τρόμο,όχι όμως κατά την ηρεμία, αλλά κατά την επιτέλεση ,μιας δοκιμασίας.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong>Μυϊκή δυσκαμψία</strong> : προκαλεί μείωση της ευλυγισίας κατά τη διάρκεια της κίνησης.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong>Βραδυκινησία</strong> : προκαλεί βραδύτητα, το σύμπτωμα αυτό δυσκολεύει πολύ την έναρξη της κίνησης. Η ισορροπία και η στάση μπορεί να διαταραχθεί με την εξέλιξη της νόσου του Πάρκινσον, με αποτέλεσμα προβλήματα στην βάδιση, την στροφή σε όρθια και ύπτια θέση, όπως όταν κάθεται ή σηκώνεται κανείς από την καρέκλα ή το κρεβάτι. Η αδυναμία στατικής ισορροπίας καταγράφεται από ορισμένους ως τέταρτο κύριο σύμπτωμα. Η επικοινωνία μπορεί επίσης να είναι δυσχερής. Ο λόγος, η έκφραση του προσώπου, η γλώσσα του σώματος και η γραφή επηρεάζονται σε πολλούς ανθρώπους. Η έκφραση του προσώπου και η γλώσσα του σώματος είναι πολύ σημαντικές καθώς αποκαλύπτουν συναισθήματα.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Οι ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον μπορεί να μη γίνουν κατανοητοί λόγω της αλλοίωσης και της βραδύτητας των εκφράσεων του προσώπου, και της ελαχιστοποίησης της γλώσσας του σώματος. Ορισμένοι ασθενείς με ΝΠ αναφέρουν ότι δεν μπορούν να δείξουν στους άλλους πώς αισθάνονται. Άλλα συμπτώματα είναι διαταραχές ύπνου, κατάθλιψη και άγχος, πόνος και κόπωση. Στα όψιμα στάδια της νόσου μπορεί επίσης να εμφανιστούν διαταραχές στην κατάποση και τη μνήμη. Καθώς εξελίσσεται το Πάρκινσον Η εξέλιξη είναι συνήθως πολύ σταδιακή. Πολλοί ασθενείς αναφέρουν ότι είχαν τη νόσο του Πάρκινσον αρκετό καιρό – συχνά δύο με τρία χρόνια – προτού αναζητήσουν επίσημη διάγνωση. Συχνά οι ασθενείς αναγκάζονται να απευθυνθούν σε γιατρό, μόνο όταν τα συμπτώματά τους γίνουν αντιληπτά ή δυσχεραίνουν τις καθημερινές δραστηριότητές τους. Τα συμπτώματα και η ανταπόκριση στη θεραπεία διαφέρουν από άτομο σε άτομο, συνεπώς δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί με ακρίβεια η εξέλιξη της νόσου. Για ορισμένους μπορεί να χρειαστούν αρκετά χρόνια για την πλήρη εξέλιξη της νόσου, ενώ για άλλους μπορεί να χρειαστούν λιγότερα.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">«Ξέρω τώρα πως οι γιατροί έκαναν ακριβώς αυτό που έπρεπε. Ομως αυτή η ασθένεια είναι πιο γρήγορη και μεγαλύτερη από εμάς», είπε η χήρα του ηθοποιού, που ελπίζει με την εμπειρία της να βοηθήσει άλλους που πάσχουν από αυτή την ασθένεια.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">«Ο Ρόμπιν ήξερε πως έχανε το μυαλό του και ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για αυτό», είπε μεταξύ άλλων η Σούζαν Γουίλιαμς. «Ηταν μία ιδιαίτερη περίπτωση και προσεύχομαι αυτή να ρίξει φως σε αυτό που βασανίζει εκατομμύρια ανθρώπους και τους αγαπημένους τους. Γιατί εμείς δεν ξέραμε. Εκείνος δεν ήξερε», κατέληξε.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Πηγές πληροφοριών: people/axortagos/guardian</span></p>
<p><span style="font-size: small;"> </span></p>
<p><span style="font-size: small;"> </span></p>

Σχετικά άρθρα