Κλειστοί χαρακτήρες: Γιατί πληγώνονται εύκολα και πώς το ξεπερνούν

<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστης μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Eιμαι 20 ετών κλειστός χαρακτήρας και ντροπαλός. Πολλές φορές οι άλλοι με στεναχωρούν και είναι δύσκολο να αλλάξω χαρακτήρα. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνω; </p>
<p style="text-align: justify;">Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής <strong><em>Δημήτρης Κατσαρός </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Τα αρνητικά συναισθήματα που βιώνετε θεωρώ πως είναι αποτέλεσμα του ότι σε κάποιες περιπτώσεις τοποθετείτε τον εαυτό σας σε μια κατηγοριοποίηση. Παράδειγμα: Λέτε "κλειστός χαρακτήρας και ντροπαλός". Αναρωτιέμαι σε τί σας εξυπηρετούν αυτές οι κατηγοριοποιήσεις. Μήπως μέσα σ'αυτές βρίσκετε ασφάλεια όταν χρειάζεται να δικαιολογηθείτε για κάτι; Γιατί όπως και να το κάνουμε είναι άλλο να νιώθετε θλίψη ως ο εαυτός σας και άλλο να νιώθετε θλίψη "όπως κάθε έφηβος". Στη δεύτερη περίπτωση εκτίθεστε λιγότερο. Νομίζω πως αυτό που σας στεναχωρεί είναι πως οι κατηγορίες αυτές που βάζετε τον εαυτό σας σας στερούν την αίσθηση της μοναδικότητας. Η μοναδικότητα δεν είναι κάτι ευχάριστο πάντα. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Πολλές φορές είναι ιδιαίτερη, αμήχανη και μπορεί να κληθείτε να υποστηρίξετε τις ιδέες και τις επιλογές σας χωρίς να μπορεί κανείς άλλος να σας βοηθήσει. Αυτή είναι η πλευρά της μοναδικότητας που μας συνδέει με τη μοναξιά μας. Όμως κάποια στιγμή θα δείτε πως κάποιος-κάποια εν τέλει θα συμφωνήσει μαζί σας, θα σας καταλάβει και αν μη τι άλλο θα σας θεωρήσει ειλικρινή και θαρραλέο. Αυτό είναι η όμορφη πλευρά της μοναδικότητας. Μην το βάζετε κάτω. Παλέψτε και υποστηρίξτε τον εαυτό σας ακόμα κι αν νιώθετε τελείως μόνος. Μη στεναχωριέστε για το πως είστε. Αυτό αλλάζει συνέχεια ανάλογα με τη διάθεση που έχετε να αλλάζετε. Κι απ'ότι λέτε έχετε μεγάλη διάθεση για αλλαγή.</span></p>

Σχετικά άρθρα