Τα φαινόμενα της εποχής από τον Κώστα Λεφάκη.

<p><span>Διανύουμε μια περίοδο όπου έχουν ενεργοποιηθεί τα κατώτερα ένστικτα της ανθρώπινης φυλής. Σε χαμηλές συχνότητες δονείται ο κόσμος ενώ η έρις, το χρήμα και η κακή λίμπιντο τρέφει τις ανθρώπινες κοινωνίες. Επομένως εκφορτίζεται όλο το θηριώδες στοιχείο για το οποίο έχουν μιλήσει στο παρελθόν οι προφήτες. </span><br /><span>Σημείο των καιρών παραμένει ασάφεια, η χαοτική κατάσταση, η συνεχής μεταβολή ενώ οι επικυρίαρχοι που ρυθμίζουν το παιχνίδι αναθεωρούν συχνά τα σενάρια τους πολιτικά, στρατιωτικά και κοινωνικά και επιχειρούν κάθε τόσο καινούργιες ζυμώσεις ή συγχωνεύσεις συμφερόντων. Από την άλλη πλευρά το φαινόμενο της συμπίεσης του χρόνου και η αναταραχή των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων συνεχίζεται. Όσο οι ταχύτητες αυξάνουν αλγοριθμικά, οι άνθρωποι θα αδυνατούν όλο και περισσότερο να καλύψουν τις ανάγκες τους. Το Σύστημα θα συνεχίσει να λεηλατεί ασύστολα ενώ δεν υπάρχει δυνατότητα συντονισμού των ομοειδών προς το παρόν. </span><br /><span>Σε αυτή την απόλυτη σύγχυση κάτω από τα συμπαντικά καρκινώματα που διαμορφώνονται, καλούμεθα να επιστρατεύσουμε το απόθεμα των δυνάμεων μας και να προχωρήσουμε σε ανοικτή αναμέτρηση με το συλλογικό πεπρωμένο. Βρισκόμαστε στη φάση της Τύφλωσης αλλά πρέπει να αναμένουμε την Νέμεση, αυτό που λέμε κοσμική δικαίωση και μετά θα ακολουθήσει και η κάθαρση. </span><br /><span>Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να εξασκήσουμε την αντοχή, την ψυχραιμία και την υπομονή, διατηρώντας πάντα σχέδια και προσπαθώντας με τα μέσα που διαθέτουμε να τα υλοποιούμε όσο χρόνο και αν πάρει για αυτό. Άνθρωποι θα χαθούν, συνήθειες θα αλλάξουν, τρόποι ζωής θα καταργηθούν. Ο νόστος για τις παλιές καλές μέρες θα διατηρηθεί αλλά ένας νέος τρόπος ζωής διαμορφώνεται και ένας καινούργιος κοινωνικός ιστός σχηματίζεται. Το αύριο δεν θα είναι ποτέ όπως το χτες.  </span><br /><br /><span>Η Νέα τάξη πραγμάτων που βιώνει η ανθρωπότητα σήμερα, κατευθύνεται από το τραπεζικό κατεστημένο το οποίο ελέγχεται  από μια ελίτ κοινωνικών και φυλετικών ομάδων. Η περίπτωση της Ουκρανίας θα πρέπει να ειδωθεί σαν μια κίνηση αποκλεισμού της Ρωσίας από την πρόσβαση στα πετρέλαια της Μεσογείου και της Αφρικής. Τα πετρέλαια αυτών των γεωγραφικών σημείων θα συνεχίσουν να αποτελούν το πεδίο αντιπαράθεσης των μεγάλων δυνάμεων στην πορεία του 21ου αιώνα. </span><br /><span>Ενώ διανύουμε την δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, παρατηρούμε ότι η ανθρωπότητα αναβιώνει μια παρεμφερή κατάσταση με αυτή της περιόδου του μεσοπολέμου που οδήγησε στην κατάρρευση του αμερικανικού χρηματιστηρίου καθώς και τότε λειτούργησε η δυσαρμονία Πλούτωνα Ουρανού που είναι και πάλι ενεργός από το καλοκαίρι του 2010 και συνεχίζει. Βέβαια η ποιοτική σύνθετη του τότε προβλήματος είναι διαφορετική με την σημερινή. Αλλά δεν παύει κάθε φορά που σχηματίζεται αυτή η παρατεταμένη πλανητική δυσαρμονία η ανθρωπότητα να περνάει κρίσεις. Από τα μέσα του 2006 έχουμε μπει σε μια φάση αναπτυσσόμενων δυσκολιών που θα κρατήσει ουσιαστικά μέχρι το τέλος του 2019 με περίοδο αιχμής το 2017 αλλά και το 2018. στο τρέχον αυτό διάστημα, η κυριαρχία επί της εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών, θα αποτελέσει τον στόχο πάνω στον οποίο θα γίνονται (όπως και έγιναν μέχρι σήμερα) οι κινήσεις στην παγκόσμια σκακιέρα, ταυτόχρονα με την οδυνηρή συνειδητοποίηση ότι η παγκόσμια οικονομία είναι ένας γίγαντας με πήλινα πόδια. </span><br /><span>Η παγκόσμια οικονομία έχει φτάσει πλέον σε μια κατάσταση, όπου το παγκόσμιο δημόσιο χρέος έχει αγγίξει σημεία υπερμεγέθη τα οποία είναι πλασματικά. Το παγκόσμιο δημόσιο χρέος, αφορά τον δυτικό κόσμο και στο μοντέλο με το οποίο αναπτύχθηκαν οι δυτικές κοινωνικές, με τον μεγάλο οφειλέτη, να είναι καταρχήν οι ΗΠΑ αλλά και οι άλλες μεγάλες οικονομίες του κόσμου όπως η Γερμανία, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιταλία και η Ιαπωνία να έχουν ένα εξαιρετικά μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το χρέος αυτό. Ο πλούτος για την αναδιάρθρωση της παγκόσμιας οικονομίας υπάρχει. Πλην όμως μάλλον όχι στα χέρια εκείνων που θέλουν να προωθήσουν την Παγκοσμιοποίηση, τουλάχιστον όχι τόσος που να μπορούν να κάνουν το εγχείρημα μόνοι τους. Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα που εδράζονται στην έλλειψη κεφαλαιουχικής αυτάρκειας από πλευράς παγκοσμιοποιτών για ένα εγχείρημα τέτοιου μεγέθους. </span><br /><span>Επομένως, ο όρος «γίγαντας με πήλινα πόδια» που χρησιμοποιώ για την Παγκόσμια Οικονομία, έχει να κάνει με το πόσο πραγματική είναι η Παγκόσμια Οικονομία – με την έννοια της εξαντίκρισης του κυκλοφορούντος χρήματος, σε οποιαδήποτε μορφή, με τους </span><br /><span>πραγματικούς πόρους της Οικονομίας, όπως το προϊόν του Αγροτικού τομέα, της Μεταποίησης κλπ. Στην ουσία η Ανθρωπότητα ξαναβιώνει μια παρεμφερή κατάσταση με αυτή της περιόδου του Μεσοπολέμου που οδήγησε στην κατάρρευση του Αμερικανικού Χρηματιστηρίου μιας </span><br /><span>και τότε λειτούργησε το μεγάλο τετράγωνο Πλούτωνα, Κρόνου, </span><br /><span>Ουρανού, όπως και τώρα, αλλά με διαφορετική ποιοτική σύνθεση του προβλήματος . Συγκεκριμένα η θεματολογία της εποχής της Μεγάλης Ύφεσης του Μεσοπολέμου είχε να κάνει με την αναδιοργάνωση της Παγκόσμιας Οικονομίας σε σχέση με την κατάργηση της αποικιοκρατίας. Στην παρούσα επανάληψη του μεγάλου τετραγώνου του μεσοπολέμου του 20ου αιώνα, η θεματολογία αλλάζει και μας λέει ότι οι Επικυρίαρχοι με την απειλή της παγκόσμιας πτώχευσης θέλουν επαναφορά της Ανθρωπότητας σε ένα Φεουδαρχικό καθεστώς με τον </span><br /><span>απόλυτο έλεγχο στα χέρια τους. Ένα άλλο πρόβλημα που υπάρχει είναι ότι δεν έχει γίνει ποτέ μια συνολική απογραφή του συνολικού παγκόσμιου πλούτου. Για παράδειγμα ο πλούτος που είναι κλεισμένος στα θησαυροφυλάκια της Ελβετίας η ακόμα και σε αυτά της Ελλάδας. Ούτε βέβαια έχει πραγματικά υπολογισθεί και η πάρα-οικονομία, η οποία όχι μόνο αθροίζεται διαχρονικά, αλλά και επηρεάζει το πραγματικό χρέος. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει σημείο αναφοράς </span><br /><span>για το πραγματικό μέγεθος της Παγκόσμιας Οικονομίας και έτσι τα νούμερα γίνονται φυσαρμόνικα και ο καθένας τα χρησιμοποιεί όπως θέλει.</span></p>
<p><span>lefakis-universe.gr</span></p>
<p><span><br /></span></p>
<p><span><br /></span></p>

Σχετικά άρθρα