H επιστολή του Γιάννη Μπέζου για τα θέατρα που κλείνουν

Τι θα γίνει με τις συλλογική σύμβαση των ηθοποιών και τους μισθούς; Πρέπει να κλείσουν ή όχι θεατρικές αίθουσες και χώροι πολιτισμού που δεν πληρούν τις προδιαγραφές λειτουργίας στην Αθήνα σε μια εποχή που η ανεργία στον κλάδο φτάνει στ0 94%; Ζητήσαμε τη γνώμη του ηθοποιού Γιάννη Μπέζου. 

Κανείς δεν ασχολείται με τον θεατρίνο. Τον πρωτεργάτη της δουλειάς μας.

 Τον τελευταίο καιρό ο χώρος του θεάτρου στην πατρίδα μας απασχολείται πολύ σοβαρά με θέματα όπως ο προϋπολογισμός του Φεστιβάλ Αθηνών, οι διευθύνσεις των κρατικών θεάτρων, οι κρατικές επιχορηγήσεις, η συλλογική σύμβαση των ηθοποιών, εργασιακά θέματα , οι απεργίες, τί θα γίνει με τα ΔΗΠΕΘΕ, αν θα κλείσουν κάποιες αίθουσες κλπ. Δηλαδή με όλα τα άλλα εκτός από το βασικότερο. Τον ηθοποιό. Μήπως έχει έρθει η ώρα να ασχοληθεί και λίγο με τον πρωτεργάτη της δουλειάς μας; Τον θεατρίνο; Τον εκτεθειμένο στη σκηνή; Τον αντιμέτωπο με τον χρόνο; Τον εύκολο στόχο για τη χλεύη ή ακόμα χειρότερα για το επιπόλαιο χειροκρότημα μετ’ ενθουσιασμού; Οι θεατρίνοι απέδειξαν με τη συμπεριφορά τους ότι είναι οι σεμνότεροι όλων. Όλοι οι υπόλοιποι οι σιτιζόμενοι από το θέατρο σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, μουσικοί, θεατρικοί επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι υποψιασμένοι καλλιτεχνικά, διευθυντές θεάτρων περιφέρονται με τη μάσκα του ανθρώπου που ξέρει. Και μάλιστα ξέρει καλά! Αυτή είναι η διαφορά του θεατρίνου. Δεν ξέρει!! Αναρωτιέται μόνο. Και το κάνει δημόσια. Πολλές φορές δε ενώπιον θεατών που και αυτοί ξέρουν!! Μάλλον γι’ αυτό τους ζηλεύουν τους θεατρίνους. Επειδή έχουν τη μεγάλη τόλμη και γενναιότητα να αναρωτιούνται μέχρι το τέλος της ζωής τους. Κι έτσι ο χρόνος τους χαϊδεύει. Όλους τους άλλους συνήθως τους ξεχνά. Για πάντα.

Γιάννης Μπέζος 

Σχετικά άρθρα