Όταν η κόρη έχει κακή σχέση με τον πατέρα της

<p style="text-align: justify;"><em>Αναγνώστριά μας ρωτά: </em></p>
<p style="text-align: justify;"><span>ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ, ΕΙΜΑΙ 25 ΧΡΟΝΩΝ ΜΕΝΩ ΜΟΝΙΜΑ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΒΟΛΟΥ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ, ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΗ ΕΙΔΙΚΑ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΜΕ ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΠΕΙΛΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΑΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΧΕΙΡΙΣΤΩ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Αν φοβάστε ότι οι γονείς σας θα σταματήσουν να σας στηρίζουν οικονομικά λόγω μιας απειλής, δηλαδή μιας συνθήκης την οποία πρέπει να εκπληρώσετε για να συνεχίσουν να σας χρηματοδοτούν, τότε είναι βοηθητικό για σας να γνωρίζετε ποιά είναι αυτή η συνθήκη. Είναι κάτι που πρέπει να κάνετε; Είναι κάτι που πρέπει να σταματήσετε να κάνετε; Με το να μάθετε τη συνθήκη αυτή θα έχετε μετά την ικανότητα να επιλέξετε αν θέλετε να συνεχίσετε να την εκπληρώνετε ή αν θα διαλέξετε τον δρόμο της οικονομικής ανεξαρτησίας. Υπάρχουν φυσικά δυσκολίες στην ανεξαρτητοποίηση αλλά αν δείτε πως οι δυσκολίες που προκύπτουν από τους γονείς σας είναι δυσβάσταχτες για σας, θα είναι πολύ ανακουφιστικό να ξεκινήσετε να ψάχνετε για εναλλακτικές λύσεις. Πριν από την όποια απόπειρα όμως αξίζει να καταλάβετε γιατί δεν έχετε καλές σχέσεις με τους γονείς σας. Υπάρχει κάτι που θεωρούν "απαράδεκτο" εκ μέρους σας που τους θυμώνει ή τους στεναχωρεί τόσο; Εσείς; Νιώθετε κάτι αντίστοιχο; Επίσης αξίζει να δείτε αν σας θυμώνει εσάς ο θυμός τους, ή αν θυμώνετε γενικά μαζί τους. Βιώνετε απόπειρα εξουσίας και όχι αγάπης εκ μέρους τους; Μήπως μεγάλη θλίψη και ματαιότητα; Πως ανταποκρίνεστε στα συναισθήματά σας αυτά; Το ρίχνετε στο ποτό; Φιλοσοφείτε; Βγαίνετε για τρέξιμο; Κουβεντιάζετε με τους φίλους και τις φίλες σας; Δείτε με ποιο τρόπο αντιδράτε σ'όλο αυτό για να μπορέσετε να συνδέσετε με το συναίσθημά σας τις αντιδράσεις σας και να τις κάνετε πιο στοχευμένες και άρα πιο επικοινωνιακές. π.χ.: [Η μητέρα μου μου κρατάει μούτρα και δε μου δίνει χαρτζιλίκι επειδή δεν νήστεψα την παρασκευή και δεν μπορούσα να κοινωνήσω το σάββατο. Εμένα αυτό με κάνει να νιώθω θυμό γιατί όλη μου η παρέα ήταν την παρασκευή για σουβλάκια. Πήγα κι εγώ και στην αρχή σκέφτηκα πως δε θέλω σουβλάκια αλλά μετά με πήρε η μυρωδιά και τελικά πήρα ένα πίτα-γύρο. Όταν γύρισα σπίτι η μάνα μου με υποψιαζόταν εξαρχής. Δεν περίμενε καν ν'ακούσει την ιστορία μου. Θύμωσα πολύ. Την έβρισα. Στο τέλος μου είπε "ε, και γιατί βγαίνεις στο σουβλάτζίδικο αφού ξέρεις ότι θα παρασυρθείς;". Δηλαδή εγώ προσπαθόντας να συνδεθώ με τους φίλους μου, που με βλέπουν διστακτικό, είμαι ύποπτος για τη μητέρα μου και αυτό που "έπρεπε" να κάνω είναι να κάτσω μέσα στο σπίτι και να βαριέμαι για "να μη παρασυρθώ". Και το όφελος ποιό είναι; Να κοινωνήσω. Δε πιστεύω! Δε με νοιάζει! Δε το κάνω για μένα! Νιώθω τόσο μόνος. Θέλω να ξεφύγω…] Κάνετε μια τέτοια ανασκόπηση και δώστε το δίλημμά σας με απλό τρόπο. Προσπαθήστε να βάλετε τους γονείς σας στη θέση σας. Όχι "στη θέση που ήταν αυτοί στην ηλικία σας". Στη δική σας πραγματική και μοναδική θέση</div>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>

Σχετικά άρθρα