Γέλιο! Πώς μεταμορφώνει τη ζωή και τις σχέσεις σου

04/12/2015
Ομάδα Σύνταξης
Αυτογνωσία

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΧΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΛΙΟ;
Γράφει η συγγραφέας Στέφανι Ντέιβις 
Μετά την επίσκεψή μας σ' ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο ασφαλείας στη Δυτική Βιρτζίνια με τον δρα Χάντερ «Πατς» Ανταμς και την ομάδα του, διαπίστωσα πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι το γέλιο στην οικοδόμηση σχέσεων επικοινωνίας με τους άλλους. Συνεργαζόμουν τότε με ορισμένους καταπληκτικούς ανθρώπους από το Ινστιτούτο Γκεζουντχάιτ κι είχαμε επισκεφθεί διάφαρα κέντρα και νοσοκομεία στην περιοχή, χρησιμοποιώντας το γέλιο και το χιούμορ για να προσφέρουμε χαρά σε διάφορες ομάδες ασθενών.
Καθώς φεύγαμε από το τελευταίο νοσοκομείο, είδα ένα δωμάτιο στο οποίο δεν είχε μπει κανείς. Κρυφοκοίταξα και παρατήρησα έναν άνδρα μεταξύ σαράντα και πενήντα ετών, καθισμένο σε μια καρέκλα, να κουνιέται πέρα-δώθε κάνοντας έναν θόρυβο βρισκόταν σε μια κατάσταση με την οποία δεν ήμουν εξοικειωμένη. Εκείνη τη στιγμή αναρωτήθηκα τι έκανα. Το γέλιο σε μέρη σαν αυτό θα μπορούσε να είναι ευεργετικό ή μήπως είχα εισέλθει σε αχαρτογράφητα νερά; Δεν είχα ποτέ μέχρι τότε συναντήσει παρόμοια κατάσταση και αναρωτήθηκα αν ήταν καλύτερα να φύγω, όπως είχαν κάνει οι περισσότεροι, ή να θέσα σε δοκιμασία την άποψή μου για τη δύναμη του γέλιου και vα μπω στο δωμάτιο.
Με μοναδικό μου εφόδιο το χιούμορ κι ένα πλαστικό ψάρι αποφάσισα ότι έτσι έπρεπε να γίνει, όφειλα να μπω σ’ εκείνο το δωμάτιο, για να επιβεβαιώσω ή για να διαψεύσω όσα πίστευε μέχρι τότε. Μπορούσε η ζωή αυτού του ανθρώπου να βελτιωθεί με το γέλιο, το χιούμορ κι ένα χαμόγελο; Ήμουν σε θέση να τον προσεγγίσω με κάτι τόσο απλοϊκό, όταν ο άνθρωπος αυτός φαινόταν τόσο αποτραβηγμένος από ετούτο τον κόσμο; Δεν ήξερα καν πώς ν’ αρχίσω.
Μπήκα στο δωμάτιο κι έσκυψα προς το μέρος του χαμογελώντας, προσπαθώντας να προσελκύσω το βλέμμα του, χρησιμοποιώντας τα τελευταία ψήγματα ενέργειας που μου είχαν απογίνει. Όπως με κοίταξε, διέκρινα ότι υπήρχε δυνατότητα να συνευρεθώ μαζί του* έτσι, έβαλα τα δυνατά μου για να τον κάνω να γελάσει. Κούνησα το πλαστικό μου ψάρι, έκανα ανόητους θορύβους και αφηγήθηκα μερικά αστεία περιστατικά από τη μεριά μου. Ξαφνικά, ο άνδρας χαχάνισε δυνατά. Δεν ξέρω αν γελούσί μαί μου ή με αυτά που του έλεγα (ίσως σκεφτόταν ότι θα έπρεπε να ήμουν εγώ στη θέση του!) αλλά ό,τι κι αν ήταν, ήρθαμε σε επαφή σ’ ένα επίπεδο υπέροχα φιλικό, χάρουμενο και ισότιμο. Το γέλιο του κράτησε μόνο περίπου 10 δευτεόλεπτα, όμως μετά είχε φωτιστεί ολόκληρο το πρόσωπό του και είχε οπτική επαφή μαζί μου, μέχρι που αποχαιρετιστήκαμε.
Εκείνη τη στιγμή βεβαιώθηκα ότι το γέλιο είναι ένα πανίσχυρο εργαλείο επικοινωνίας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με οποιονδήποτε και οπουδήποτε. Το γέλιο δε γνωρίζει όρια ηλικίας, φυλής ή φύλου. Ένα γέλιο ή ένα χαμόγελο στην Ισλανδία είναι το ίδιο με το γέλιο ή το χαμόγελο στην Ινδία ή στην Αγγλία – και είναι ένας υπέροχος τρόπος επικοινωνίας!
Όλοι μας διαθέτουμε την ικανότητα να γελάμε. Σύμφωνα με έρευνα, η ικανότητα αυτή είναι έμφυτη διότι, όπως επισημαίνει ο Ντόναλντ Μπράουν στο βιβλίο του Human Universals, το γέλιο συναντάται σε όλες τις κοινωνίες – γελάνε ακόμη και τα κωφά και τυφλά παιδιά που δεν μπορούν να δουν ή να ακούσουν τους άλλους να γελούν. Ο Ρόμπερτ Προβάιν στο βιβλίο του Laughter: A Scientific Investigation διατυπώνει τη θεωρία ότι το γέλιο είναι μια μορφή επικοινωνίας, πιθανότατα η πρώτη στο ανθρώπινο είδος, η οποία αργότερα με τη χειραφέτηση της φωνής εξελίχθηκε σε γλώσσα.
Η έρευνα σχετικά με το γιατί γελάμε και από πού προέρχεται το γέλιο παραμένει σε πρώιμο στάδιο, όμως αυτό που σίγουρο γνωρίζουμε είναι ότι το γέλιο μάς κάνει να αισθανόμαστε καλά Το γέλιο είναι ένα φυσικό τονωτικό και μπορεί να έχει θετικές επιδράσεις στο σώμα. Σε βιολογικό επίπεδο, παράγει τις ορμόνες της χαράς, γνωστές ως ενδορφίνες.
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο βιβλίο Γελωτολογία που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Ψυχογιός για την ευγενική παραχώρηση του υλικού