Η Άννα Δρούζα είδε την ταινία του Αλμοδοβάρ

I am… not so excited!

Το φυσιολογικό έχει γίνει παρά φύσιν και το παρά φύσιν έχει κυριαρχήσει… Σχεδόν έχει γίνει υπερηφάνεια μας αυτό που κάποτε ήταν η ντροπή μας. Τα έχουμε χαμένα ή έχουμε χαθεί; Τι συμβαίνει και τα δημιουργικά μυαλά κάηκαν κι αυτά μαζί με τα ασήμαντα; Πήραμε λάθος δρόμο και τελικώς αποκαλύφθηκε η φτώχεια των επιλογών μας; Τι κάνει τον Αλμοδοβάρ των “Ψηλών Τακουνιών” να περπατάει ξυπόλητος στη λάσπη της ευκολίας;

Είδα την τελευταία του ταινία και δεν πίστευα στα μάτια μου… Όλοι έχουμε δικαίωμα στην βλακεία αλλά ο Πέδρο κρεμάστηκε βλακωδώς μόνος του από τα πάθη του και πίστεψε ότι αυτό που του συμβαίνει και τον έλκει προσωπικώς είναι το ανομολόγητο μυστικό όλων των αντρών. Έπεσε στη παγίδα των ενοχών του και ερμήνευσε λάθος τον κόσμο. Μη φτάσουμε στη γελοιότητα να πιστέψουμε ότι επειδή αρέσει στον Πέδρο ο ομόφυλος έρωτας όλοι οι άντρες είναι ¨κρυφαδελφές¨… Ή είναι ηλίθιοι αυτοί που δεν καπνίζουν μπάφους και δεν παίρνουν ναρκωτικά, επειδή αυτά αρέσουν στον Πέδρο. Βέβαια, υπάρχουν και αυτοί που λένε ότι έχει πλάκα αυτή η υπερβολή και σκάνε στα γέλια βλέποντας αυτή τη βλαχοκωμωδία του Αλμοδοβάρ. Αλλά δεν μπορεί η κακογουστιά να γίνει το μέτρο στην Τέχνη, γιατί στο τέλος δεν θα έχουμε από που να κρατηθούμε και θα χάσουμε και τα αυγά και τα πασχάλια… Πασχαλιάτικα. Η καλλιτεχνική δήλωση του Τίποτα και της Παρακμής έχει παρουσιαστεί αριστουργηματικά από τον Μπέκετ και τον Πίντερ στο θέατρο και από τον Γκρίναγουεη και τον  Μάρκο Φερέρι στο μεγάλο κινηματογραφικό φαγοπότι του. Όσοι αγαπήσαμε τον Αλμοδοβάρ μέσα από τις προηγούμενες ταινίες του, μάθαμε να αντιδρούμε αν μας φτύνουν κατάμουτρα, ακόμα κι αν τα σάλια ανήκουν στον ίδιον τον κινηματογραφικό μας ήρωα.

Άννα Δρούζα

 

Σχετικά άρθρα