<p style="text-align: justify;">Με ρώτησε μια γυναίκα για το βιβλίο που έγραφα και της είπα ότι θα λέγεται: «Έρωτας ή τίποτα». Και τότε αυτή γελώντας είπε: «Εγώ δηλαδή είμαι στο τίποτα!». Όταν αρνήθηκα τον αυτοπροσδιορισμό της, αφού επρόκειτο για μια ζωντανή γυναίκα που η ζωή της ήταν δημιουργική και η στάχη της φανέρωνε μια φλόγα, εκείνη μού απάντησε χε πικρό χαμόγελο: «Τότε θα έπρεπε να αλλάξω άντρα!».</p>
<p style="text-align: justify;">Διηγείται ο συγγραφέας και ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Καραγιάννης </p>
<p style="text-align: justify;">Η πικρή αυτή φράση που προερχόταν από μια άξια και υπεύθυνη γυναίκα μετέφερε μια αλήθεια υου την έχω ζήσει πολλές φορές στην κλινική μου εργασία. Άντρες και γυναίκες νιώθουν την επιθυμία να αναβλύζει στη ζωή τους και τον σύντροφό τους να στέκεται εμπόδιο να την ζήσουν.</p>
<p style="text-align: justify;">Καθημερινά στο γραφείο μου και τακτικά στις ομιλιές, όταν αναφέρομαι στο κεφάλαιο της ευχαριστιακής ζωής του ζευγαριού στην καθημερινότητα, έχομαι τα εναγώνια αυθεντικά ερωτήματα που αναφέρονται στις καταστάσεις εκείνες που ο ένας σύντροφος λαχταρά και επιθυμεί να ζήσει ερωτικά και ευχαριστιακά και ο άλλος γίνεται εμπόδιο με την μιζέρια του, που εκφράζεται με απόσυρση, κλείσιμο, απογοήτευση, έλλειψη διάθεσης, δυσθυμία, γκρίνια και διαρκή έκφραση κούρασης και απαισιοδοξίας.</p>
<p style="text-align: justify;">Πρόκειται για υπεύθυνους ανθρώπους που λαχταρούν να ζήσουν την συντροφικότητα σ’ όλες της τις εκφάνσεις, αλλά που οι σύντροφοί τους έχουν βολευτεί στο λίγο, έχουν κλειστεί στον εαυτό τους και δεν είναι διατεθειμένοι να ανοιχτούν.</p>
<p style="text-align: justify;">Άνθρωποι που αρκούνται στις δουλειές και αναφέρονται διαρκώς στην κούραση που νιώθουν. Καταγράφουν σαν κούραση κάθε τι που θα μπορούσε να δημιουργήσει την χαρά. Μετρούν τα χρήματα και ισχυρίζονται ότι δεν φτάνουν για ό,τι δεν είναι απολύτως αναγκαίο. Θεωρούν ως θορύβους τα τραγούδια και τις χαρούμενες φωνές.</p>
<p>Αποσύρονται οι ίδιοι, αλλά ταυτόχρονα ενοχοποιούν και το όποιο άνοιγμα πάει να κάνει ο σύντροφός εους. Πάντοτε βρίσκουν μια δικαιολογία για να μένουν στο σπίτι και να αποφεύγουν τις παρέες και τις εξοδους και οργίζονται αν αμφισβητηθεί η έγκυρότητα των δικαιολογιών τους.</p>
<p>Ασχολούνται με το σώμα τους, όχι για να το χαρούν και να το φροντίσουν, αλλά μόνο για να το προστατέψουν από τις διάφορες ασθένειες που ανακαλύπτουν. Απολαμβάνουν μόνο τη μοναχικότητα. Δεν αγαπούν τα ταξίδια. Το πικάντικο φαγητό τούς πειράζει.</p>
<p>Οι χαρούμενες έντονες φωνές τούς προκαλούν πονοκέφαλο. Η σεξουαλική συνεύρεση είτε γίνεται σαν ανάγκη, είτε καλύτερα να αποφεύγεται. Οτιδήποτε απειλεί να τους βγάλει από την βουλιαγμένη τους ρουτίνα, καταγράφεται ως ενόχληση.</p>
<p>Τι θα απαντήσουμε στους συντρόφους αυτών των ανθρώπων; Ότι πρέπει να τιμωρηθούν ισόβια γιατί δεν επέλεξαν με κριτήρια που θα τους προφύλαγαν από τέτοιες καταστάσεις; Ότι και αυτοί φταίνε για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί; Ότι θα μπορούσαν να το είχαν αποφύγει με κάποιες άλλες συμπεριφορές τους; Eiναι τότε που η δήθεν φροντίδα γίνεται βαρίδι και η δήθεν αλήθεια εκτελεστικό απόσπασμα.</p>
<p>Όμως το ερώτημα παραμένει. Τι μπορεί να γίνει με εκείνους που η ζωή τους έχει προχωρήσει, έχουν κάνει οικογένεια και που ενώ ο γάμος τους δεν έχει χαρά, το διαζύγιο δεν είναι η λύση; Τι να κάνει η γυναίκα που λαχταρά να ζήσει και βλέπει τον άντρα της να βουλιάζει στον καναπέ; Τι να κάνει ο άντρας που έχει χίλιες λαχτάρες και ακούει την γυναίκα του να γκρινιάζει για το κάθε τι και δεν έχει διάθεση για να κάνουν κάτι ευχάριστο οι δυο τους;</p>
<p style="text-align: justify;">Εδώ, τα πράγματα μοιάζουν αδύνατον να αλλάζουν. Οι παραινέσεις, οι παροτρύνσεις, οι συμβουλές, οι προτάσεις δεν έχουν καμιά τύχη. Οι διάλογοι είναι επαναλαμβανόμενοι, τα επιχειρήματα της μιζέριας και της κούρασης είναι ακλόνητα και αδιαπραγμάτευτα, λυγίζοντας κάθε προσπάθεια αμφισβήτησής τους. Η κατάληξη γνωστή. Ο σύντροφος που προτείνει τη ζωή χάνει κάθε διάθεση και οργισμένος, εξαντλημένος αποσύρεται κάνοντας χιλιάδες μαύρες σκέψεις.</p>
<p style="text-align: justify;">Τι σημαίνει στην κατάσταση αυτή ότι πρέπει να κάνει υπομονή; Να βουλιάξει και αυτός; Να πιει ένα χαμομήλι ή ένα ηρεμιστικό για να κατασταλούν οι επιθυμίες του; Να αποδεχθεί την μοίρα του και να παραδοθεί στο μοιραίο; Λυτές αποτελούν προσωπικές υπαρξιακές συνθηκολογήσεις και όσοι τις υπέγραψαν. ένιωσαν την εσωτερική οργή τους να θεριεύει και πικρά να εύχονται για τα παιδιά τους να γίνουν ανεύθυνα, ώστε να κάνουν ό,τι τούς αρέσει και να μην φυλακισθούν στα δεσμά της αξιοπρέπειας.Θα μπορούσαν οι καταστάσεις αυτές να δρομολογηθούν διαφορετικά; </p>
<p style="text-align: justify;">Υπερασπίζομαι τον εαυτό μου απέναντι στον αντίπαλο, που δεν είναι ο σύντροφός μου, αλλά η φθορά σε μια ζωή δίχως νόημα. Επαναπροσδιορίζω το δικό μου νόημα, που είναι προσωπικό, αλλά όχι στενά ατομικό. Και όλα αυτά δεν είναι διαπραγματεύσιμα. Δεν χωρούν εκπτώσεις, γιατί αφορούν τη ζωή μου.</p>
<p style="text-align: justify;">Αν εγώ κινηθώ μ’ αυτόν τον τρόπο, τρυφερά, παθιασμένα και αποφασισμένα, τότε ή ο σύντροφος θα κινητοποιηθεί και εκείνος και θα παρασυρθεί προς τη ζωή, πράγμα που κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει (γιατί διαφορετικά θα απογοητευθεί και θα επανέλθει στα ίδια) ή ο σύντροφος δεν θα ακολουθήσει, αλλά τότε αυτό θα αποτελεί δική του επιλογή ζωής. Τότε λυπάσαι, αλλά δεν κάνεις πίσω.</p>
<p style="text-align: justify;">Δεν χρειάζεται να πάρεις διαζύγιο, για να σταθείς στα πόδια σου και να πορευτείς αυτόνομα. Η αυτονομία είναι δικαίωμα και υποχρέωση κάθε υγιούς και λειτουργικού ανθρώπου. Είναι βέβαια κά-ποιες πολύ δύσκολες προσωπικές καταστάσεις που λειτουργούν κινητοποιητικά και αφυπνιστικά. Έχω ζήσει ανθρώπους μετά από μια σοβαρή ασθένεια που απείλησε τη ζωή τους, που πήραν καθοριστικές αποφάσεις για τη στάση τους απέναντι στο δώρο της ζωής.</p>
<p>Πολλές φορές εκείνος που παραπονιέται για την εγκατάλειψη εκ μέρους του συντρόφου του, δεν συνειδητοποιεί ότι η επιθυμία του έχει μετα βληθεί σε γκρίνια. Ότι ενώ μοιάζει ότι στερείται, η πρότασή του είναι τόσο καθορισμένη από τον ίδιο, που δεν αφήνει περιθώρια στον άλλο να προτείνει με τον δικό του τρόπο και στον δικό του χρόνο.</p>
<p style="text-align: justify;">Αυτός που προτείνει πολλές φορές γίνεται αφόρητα πιεστικός και θέλει να ελέγχει τα πάντα, οδηγεί τον άλλο να αποσύρεται. Η επιθυμία γίνεται διαταγή, που ενώ θεωρεί ότι προτείνει, στην πράξη επιβάλλει. Και στη συνέχεια απογοητεύεται από τον άλλο που δεν προσαρμόζεται στα δικά του. Είναι η ίδια κατάσταση με τους γονείς που, από καλή προθεση, γίνονται υπερβολικά πιεστικοί προς τα παιδιά τους, αλλά που μετά διαμαρτύρονται γιατί είναι άβουλα και ανεύθυνα.</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι πολύ σημαντικό η ερωτική επιθυμία να είναι πρόσκληση που τιμά τον αποδέκτη και όχι επιταγή που επιβάλλει την αποπληρωμή. Είναι σημαντικό να εμπνέει και να ελκύει. Το μεγαλύτερο λάθος είναι να θεωρείς ότι προσκαλείς ερωτικά τον άλλο, και να το κάνεις με αρνητικούς χαρακτηρισμούς για εκείνον ή με επιθετικές σιωπές και με εκνευριστικές αναμονές που του χρεώνεις αναδρομικά.</p>
<p style="text-align: justify;">Κάποιες επιλογές συντρόφων που αργότερα χαρακτηρίζονται ως λίγοι, έχουν γίνει ως αντίδραση στον ετερόφυλο γονιό που δημιουργούσε εντάσεις ή πονούσε την οικογένειά του με τις εξωσυζυγικές σχέσεις του. Αντίστοιχα κάποιες άλλες επιλογές έχουν γίνει πάλι ως αντίδραση σε προηγούμενη σχέση που ο άλλος παρουσιαζόταν ως ερωτικός, αλλά ήταν αναξιόπιστος και καθόλου διατεθειμένος να δεσμευτεί.</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι γνωστό ότι οι φροντιστές ενός ασθενή με νόσο Alzheimer, αν αφεθούν στην αποκλειστική Φροντίδα του και παραμερίσουν την προσωπική τους ζωή, τότε τείνουν ασυναίσθητα προς την απομόνωση από την ζωή και την ανάπτυξη μιας καταθλιπτικής διάθεσης. Αργότερα, όταν ο ασθενής δεν θα υπαρχει στη ζωή, ο φροντιστής δεν θα έχει πια διάθεση για ζωή, αφού θα έχει ασυλοποιηθεί. φορείς να συγχρονιστείς με κάποιον που, ενώ </p>
<p style="text-align: justify;">ζει, στην πραγματικότητα έχει σταματήσει να και να βγεις αλώβητος. Είναι τότε που ενοχοποιείται η ζωή. Είναι τότε που η απογοήτευση ελλοχεύει να απλωθεί και να καλύψει όλη την ύπαρξη.</p>
<p style="text-align: justify;">Να πάρουν διαζύγιο; Είναι εύκολη απάντηση αλλά μονομερής και δεν λαμβάνει υπ’ όψιν της ότι οι σχέσεις είναι πολυσύνθετα ζητήματα και ότι ένα «καλό» διαζύγιο είναι το ίδιο δύσκολο να επιτευχθεί όσο και ένας «καλός» γάμος. Οι εύκολες προτροπές για διαζύγιο είναι το ίδιο αφόρητες, όσο και οι εύκολες προτροπές για υπομονή… Και οι δύο υποτιμούν την συμπλοκότητα και δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους την προσωπικότητα αυτού που προσπαθούν να συμβουλεύσουν.</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι κάποιοι που δίνουν εύκολες συμβουλές για ατομικές αποδράσεις, λες και το ζητούμενο είναι απλώς μια ευκαιριακή σεξουαλική συνεύρεση. Ποια κενά επικοινωνίας, καθημερινής γιορτής και προσωπικής ανανέωσης θα καλύψει μια μηχανιστική σεξουαλική επαφή που δεν θα έχει συνέχεια; Το ζητούμενο είναι η κάλυψη μιας σεξουαλικής ανάγκης ή το πλημμύρισμα της όλης ζωής από την εροηική επιθυμία για την ίδια τη ζωή;</p>
<p style="text-align: justify;"><span>Απόσπασμα από το βιβλίο Έρωτας ή τίποτα- Εκδόσεις Αρμός</span></p>