Έχοντας ένα περιεκτικότατο πρόγραμμα, η Cinebratenas – 3η Εβδομάδα Βραζιλιάνικου Κινηματογράφου (27/6-3/7) θα ρίξει μια συναρπαστική ματιά στο σήμερα και το χθες του σινεμά της αγαπημένης λατινοαμερικανικής χώρας, με το «α» να δίνει το «παρών» ως χορηγός επικοινωνίας.
Για ακόμη μία χρονιά το θερινό σινεμά της Ταινιοθήκης Λαΐς γίνεται το καλοκαιρινό σινεφίλ σημείο αναφοράς της πόλης, έχοντας προγραμματίσει μια σειρά από φεστιβάλ και αφιερώματα. Την κεφάτη από κάθε άποψη αρχή κάνει η Cinebratenas 3η Εβδομάδα Βραζιλιάνικου Κινηματογράφου, ένας από τους αγαπημένους αθηναϊκούς σινε-θεσμούς, που γίνεται για πρώτη φορά open air.
Από τη μία παρουσιάζει τις πρόσφατες παραγωγές που διακρίθηκαν σε φεστιβάλ ή έγιναν επιτυχίες στο box office και δεν παίχτηκαν ποτέ στα ελληνικά σινεμά, φέρνοντάς μας σε άμεση επαφή με τη σύγχρονη κινηματογραφική παραγωγή της χώρας. Από την άλλη παρουσιάζει φιλμ που καθόρισαν σε μεγάλο ποσοστό την ιστορική συνέχεια του σινεμά της Βραζιλίας, καλλιτεχνικά highlights μιας χώρας που έχει μια διαχρονική σχέση πάθους με την 7η τέχνη.
Όποιος ανεβεί, λοιπόν, τα μαρμάρινα σκαλιά του θερινού της Ταινιοθήκης στο Γκάζι θα έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να έρθει σε επαφή με το νέο αίμα του βραζιλιάνικου κινηματογράφου, στην πρώτη γραμμή του οποίου βρίσκεται μετά το εντυπωσιακό του ντεμπούτο ο πρώην κριτικός κινηματογράφου και νυν κινηματογραφιστής Κλέμπερ Μεντόνσα. Το «Ήχοι στα Πέριξ» πιάνει το σφυγμό των μεγαλουπόλεων ξύνοντας την κοινωνική πληγή «της ασφάλειας και της τάξης», του σύγχρονου αστικού δόγματος που τόσα έχουμε χάσει κυνηγώντας το φάντασμά του.
Κόντρα στο κλισέ που θέλει τη Βραζιλία να κινείται ρυθμικά στο τρίπτυχο καρναβάλι-μπάλα παραλία, το «Κάποτε Εγώ η Βερόνικα» του Μαρσέλο Γκόμες συνθέτει το πορτρέτο μιας χειραφετημένης γυναίκας που ψάχνει το δρόμο της στο σύγχρονο σκληρό κοινωνικό σκηνικό. Από τον Τσάρλι Τσάπλιν μέχρι τον Φεντερίκο Φελίνι και τον Τιμ Μπάρτον, το τσίρκο αποτελεί μία από τις δημοφιλέστερες κινηματογραφικές θεματικές και ο Βραζιλιάνος σταρ Σέλτον Μέλο μας δίνει το δικό του γλυκά μελαγχολικό πορτρέτο του κόσμου του θεάματος με τον πολυβραβευμένο του «Παλιάτσο». Πέρα όμως από τις καλλιτεχνικές προτάσεις, το αφιέρωμα έχει συμπεριλάβει στο πρόγραμμά του και πρόσφατες βραζιλιάνικες εμπορικές επιτυχίες, όπως είναι το σίκουελ της «Ομάδας Επίλεκτων», της ταινίας που είχε κερδίσει τη πιο αμφιλεγόμενη Χρυσή Άρκτο των τελευταίων χρόνων.
Ο σκηνοθέτης του Ζοσέ Παντίλια έχει ήδη κλείσει εισιτήριο για Χόλιγουντ γυρίζοντας το ριμέικ του «Robocop»– ζουμάρει αυτήν τη φορά στη διαφθορά της αστυνομίας, ξορκίζοντας κατά κάποιον τρόπο τo αντιδραστικό concept της πρώτης ιλιγγιώδους περιπέτειάς του στις φαβέλες του Ρίο ντε Ζανέιρο. Όπως προείπαμε, το αφιέρωμα κοιτάζει το δυναμικό παρόν της εθνικής παραγωγής, ανασύρει όμως και παλιά διαμάντια του βραζιλιάνικου σινεμά, τα οποία παραμένουν ως επί το πλείστον άγνωστα στο ελληνικό κοινό. Ένα από αυτά είναι το αριστουργηματικό βωβό «Όριο» του 1931, ένα φιλμ που φλερτάρει με την εικαστική δεξιοτεχνία και την ποιητική ελευθερία, έχοντας ψηφιστεί κατ’ επανάληψη ως η καλύτερη βραζιλιάνικη ταινία όλων των εποχών.
Πηγή: www.athinorama.gr
