Άννα Συνοδινού: Πολιτισμός είναι να μην υπάρχουν ζητιάνοι

07/01/2016
Ομάδα Σύνταξης
Life stories

Άννα Συνοδινού, παγκοσμίου φήμης τραγωδός του κλασσικού θεάτρου και πολιτικός.
«Έσβησε» στα 88 της χρόνια σε ιδιωτική κλινική στην Κυψέλη αλλά η υγεία της είχε ήδη επιδεινωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Το καλοκαίρι του 2014 είχε νοσηλευτεί στο νοσοκομείο «Σωτηρία» με λοίμωξη του αναπνευστικού και είχε υποβληθεί σε γαστροστομία. Η κηδεία της θα γίνει την Δευτέρα από το Α' Νεκροταφείο.
Ηθοποιός με σπάνιο μέταλλο φωνής, προσωπικότητα χαρισματική, γυναίκα με ισχυρή θέληση και πείσμα, η 'Αννα Συνοδινού τίμησε την τέχνη της όσο λίγοι. Η σπουδαία τραγωδός, υπηρέτησε με συνέπεια και ήθος το σανίδι σε μια καλλιτεχνική πορεία, που μετρά μόνο επιτυχίες και τιμητικές διακρίσεις.
 <img src="http://www.espressonews.gr/sites/default/files/field/image/757ty75rt75y.jpg" alt="" />
Κυρίαρχη μιας τερατώδους τεχνικής, η 'Αννα Συνοδινού έπλαθε τους ρόλους της με αφοπλιστική ευχέρεια. Πίστευε στην αξία του ποιητικού θεάτρου και το υπηρέτησε με άξονα την ανάδειξη του λόγου. Διέπρεψε τόσο στο κλασικό όσο και στο σύγχρονο δραματολόγιο, ερμηνεύοντας ηρωίδες σε τραγωδίες, κωμωδίες και απειράριθμους χαρακτήρες σε δράματα και κωμωδίες Ελλήνων και ξένων συγγραφέων.
Γεννήθηκε στο Λουτράκι στις 21 Νοεμβρίου του 1927. Ήταν το όγδοο παιδί της οικογένειά της, που καταγόταν από την Αμοργό.
Ο πατέρας της Ιωάννης έφυγε από την Αμοργό με πλοίο της άγονης γραμμής και εργαζόταν σε δεξιώσεις στην Αθήνα.
 <img src="/contentfiles_2015/photos/news/ta-nea-ths-hmeras/synodinou_pateras.JPG" alt="" width="500" height="615" />
Εκεί γνώρισε τη μητέρα της Τζιοβάνα Λουίτζι Πιστόλ.
 <img src="/contentfiles_2015/photos/news/ta-nea-ths-hmeras/synodinou_mitera.JPG" alt="" width="500" height="564" />
Τα παιδικά χρόνια τα πέρασαν στο Λουτράκι.
 <img src="/contentfiles_2015/photos/news/ta-nea-ths-hmeras/synodinou_oikogeneia.JPG" alt="" width="550" height="411" />
 
 <img src="/contentfiles_2015/photos/news/ta-nea-ths-hmeras/synodinou_goneis.JPG" alt="" width="550" height="306" />
Τελείωσε το γυμνάσιο στην Αθήνα και στη συνέχεια φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1947-1949). Είχε δασκάλους τους Ροντήρη, Τερζάκη, Μελά, Καρθαίο, Μυράτ, Χορν, Κοτοπούλη κ.α.
<img src="https://camerastyloonline.files.wordpress.com/2014/07/dramatiki-sxoli-ethnikou-theatrou.jpg" alt="" width="550" />
<img src="http://3.bp.blogspot.com/-rSbdTT1bG5s/UtzHG5WXlUI/AAAAAAAAICo/ocTSFxj-Bsg/s1600/ui.png" alt="" width="500" />
<img src="https://i.ytimg.com/vi/2XAxRNM6sKc/hqdefault.jpg" alt="" width="550" />
 
Το 1956 παντρεύτηκε με τον παλαίμαχο πρωταθλητή του τριπλούν Γιώργο Μαρινάκη με τον οποίο, όπως είπε η ίδια ήταν μαζί από το 1950. Από τότε το όνομα στην ταυτότητά της έγραφε Άννα Συνοδινού – Μαρινάκη. 
<img src="/contentfiles_2015/photos/diafora-alla-oxi-adiafora/synodinou1.jpg" alt="" width="550" height="363" />
Ήταν συνοδοιπόρος της έως το θάνατό του το 2009. 
 <img src="/contentfiles_2015/photos/diafora-alla-oxi-adiafora/synodinou2.jpg" alt="" width="550" height="510" />
Είχε μία κόρη από τον πρώτο γάμο του συζύγου της και δύο εγγόνια. Έζησε μία λιτή και ουσιαστική ζωή. Δικά της παιδιά δεν απέκτησε ποτέ, και στο παρελθόν, είχε δηλώσει: «Τίποτα δεν μου λείπει. Η επίδειξη είναι σημείο αδυναμίας. Εγώ είχα τη δύναμη άνωθεν να είμαι με έναν άντρα που λάτρεψα και με λάτρεψε, είχα την υγεία μου- ένας καρκίνος ευτυχώς πέρασε- είχα την κοινωνία που επίσης με λάτρεψε. Έκανα πολλές θυσίες. Έχασα τρία παιδιά στις αρένες της Επιδαύρου και της σκηνής. Πέρασα πολλά, αλλά ήταν μέσα στα καθήκοντά μου».
 <img src="/contentfiles_2015/photos/diafora-alla-oxi-adiafora/synodinou3.jpg" alt="" width="550" height="531" />
 Η πρώτη της θεατρική εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στην τρίπρακτη κωμωδία «Τα παιδιά του Εδουάρδου», θίασος Κοτοπούλη με την Κυβέλη, τον Ιούνιο του 1950.
 <img src="/contentfiles_2015/photos/diafora-alla-oxi-adiafora/synodinou4.jpg" alt="" width="550" height="352" />
Το καλοκαίρι του 1955 πρωτοεμφανίζεται στην Επίδαυρο, ενσαρκώνοντας την Πολυξένη στην «Εκάβη», δίπλα στους Κατίνα Παξινού, Θ.Κωτσόπουλο και Αλέξη Μινωτή. Αποχωρώντας από το Εθνικό Θέατρο (1956-1964) όπου πρωταγωνίστησε σε δεκάδες έργα του αρχαίου και νεώτερου κλασικού ρεπερτορίου, ιδρύει την «Ελληνική Σκηνή» (1965).
<img src="https://i.ytimg.com/vi/-mk_mxefq8c/hqdefault.jpg" alt="" width="550" />
<img src="http://i.ytimg.com/vi/trgPOYb_6Lg/hqdefault.jpg" alt="" width="550" />
<img src="http://2.bp.blogspot.com/-89_ycm9ROe0/Uhm78Sfp5yI/AAAAAAAAJr0/yOsWOs45S54/s1600/%25CE%2598%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AC%25CE%25BA%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25BF+%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2585%25CF%258C%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+020967.jpg" alt="" width="550" />
 
Η ερμηνεία της στην «Αντιγόνη» με σκηνοθέτη τον Αλέξη Μινωτή (Επίδαυρος, 1956) την καθιέρωσε ως άξια ερμηνεύτρια τραγικών ηρωίδων.
<img src="http://www.nt-archive.gr/TELIKA_PRODUCTS/screen/photos/YE1957_01_PH004_sc.jpg" alt="" width="550" />
 
Η «'Αλκηστις» με σκηνοθέτη τον Τάκη Μουζενίδη (1963) και η«Ελένη» (1966) με σκηνοθέτη τον Γιώργο Θεοδοσιάδη, μαζί με τις εξαίσιες «Ιφιγένειές εν Αυλίδι» σε σκηνοθεσία Κώστα Μιχαηλίδη (1957 και 1958, 1961) υπήρξαν μεγάλες προσωπικές της επιτυχίες και την τοποθέτησαν στις πλέον εξέχουσες θέσεις των τραγωδών ηθοποιών του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου. Αλλά και η «Λυσιστράτη» της, η «Κλυταιμνήστρα», η «Τρισεύγενη», η «Γέρμα», η «Δεσποινίς Τζούλια», η «Δυσδαιμόνα» ανέδειξαν το εύρος του ταλέντου της.
<img src="http://www.protothema.gr/files/1/2014/07/02/1SDEW.JPG" alt="" width="550" /> Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Θεάτρου του Εθνικού Κήπου (πρώην Βασιλικού Κήπου), καθώς και του Θεάτρου του Λυκαβηττού που για πολλά χρόνια υπήρξε θιασάρχης. Συνεργάστηκε με την «αφρόκρεμα» του θεάτρου (Ροντήρη, Κοτοπούλη, Κυβέλη, Παξινού, Μινωτή, Μυράτ, Μουζενίδη, Καλλέργη, Σολομό, Κωτσόπουλο κ.α.), ενώ είχε εκπροσωπήσει τη χώρα μας σε διάφορα Φεστιβάλ στο εξωτερικό με παραστάσεις αρχαίου δράματος.
<img src="http://www.makeleio.gr/wp-content/uploads/2016/01/fdffdgggggggggggggggg.jpg" alt="" width="550" />
 Την περίοδο της δικτατορίας, 1967-1972, διακόπτει, διαμαρτυρόμενη, τις θεατρικές της δραστηριότητες και μετέχει στην αντίσταση.
Κατασχέθηκαν το θέατρό της στον Λυκαβηττό και το διαβατήριό της, ματαιώνοντας έτσι περιοδεία στο εξωτερικό. Κατά το διάστημα αυτό εργάστηκε ως δακτυλογράφος στην εισαγωγική-εξαγωγική εταιρεία του συζύγου της, Γιώργου Μαρινάκη. Μετά από πεντάχρονη απουσία (1967-1972) επιστρέφει στο χώρο του θεάτρου με το ίδιο έργο με το οποίο εγκατέλειψε τη σκηνή: την «Ηλέκτρα» με τον Αλέκο Αλεξανδράκη στο ρόλο του Ορέστη. Από το 1971 έως το 1986 συνεργάζεται κυρίως με το Εθνικό Θέατρο.
 
 <img src="/contentfiles_2015/photos/diafora-alla-oxi-adiafora/synodinou6.jpg" alt="" width="600" height="353" />
Μετά την πτώση της δικτατορίας αφοσιώθηκε στην πολιτική. Το 1974 εξελέγη βουλευτής Α' Αθήνας με τη Νέα Δημοκρατία. Επανεξελέγη το 1977, το 1981, το 1985 και το 1989.
<img src="http://www.tovima.gr/oldPhotos/franklin/12413302.jpg" alt="" width="550" />
Διετέλεσε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών (1977-1981) και δημοτική σύμβουλος Αθηναίων το 1987-1989 με τον συνδυασμό «Νέα Εποχή» του Μιλτιάδη Έβερτ. Από την κοινοβουλευτική έπαλξη διέπρεψε σε προτάσεις και έργα νομοθετικού περιεχομένου για την προστασία των γερόντων, της μητρότητας, των παιδιών και ατόμων με ειδικές ανάγκες. Στον καλλιτεχνικό τομέα εισήγαγε τα μαθήματα καλλιτεχνικής παιδείας στη Μέση Εκπαίδευση, πρότεινε την ένταξη των ηθοποιών στο ΙΚΑ, την ίδρυση της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, την καλύτερη λειτουργία των μουσικών ιδρυμάτων κ.ά. Τον Μάρτιο του 1990 παραιτήθηκε του βουλευτικού της αξιώματος κατά τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Σε μία από τις ψηφοφορίες, η βουλευτής των Οικολόγων Εναλλακτικών Μαρίνα Δίζη, όταν κλήθηκε να ψηφίσει, άνοιξε ένα πανό, το οποίο έγραφε «Φτάνει το θέατρο για το +1, τον Πρόεδρο και το νέφος». Η ενέργεια αυτή εξόργισε την Άννα Συνοδινού, που σε ένδειξη διαμαρτυρίας υπέβαλε την παραίτησή της, τόσο από το βουλευτικό της αξίωμα, όσο και από το κόμμα της. Έκτοτε, δεν ξανασχολήθηκε με την πολιτική.
<img src="http://www.efsyn.gr/sites/efsyn.gr/files/field/image/ftanei_to_theatro.jpg" alt="" width="550" />
Στην ερώτηση «αν της λείπει η πολιτική», σε συνέντευξη που παραχώρησε το 2007 στην εφημερίδα « Καθημερινή», είχε απαντήσει: «Σκέφτομαι και λειτουργώ πολιτικά. Κάθε τι που κάνω είναι πολιτική πράξη. Και οι παραστάσεις που δίνω για την πολιτιστική επιμόρφωση των εφήβων , πολιτική πράξη δεν είναι; Τα παιδιά είναι το ωραιότερο κοινό του κόσμου. Οι μεγάλοι λειτουργούν κατόπιν κριτικής, ενώ τα παιδιά βάσει ενστίκτου». Ενώ για το ποιοι είναι οι ήρωες σήμερα, είχε δηλώσει: «Καμία εποχή δεν έμεινε γυμνή από ήρωες. Είμαστε σε μία μεταβατική περίοδο. Νέοι ήρωες θα δημιουργηθούν αναγκαστικά. Ξέρετε τι έχει σημασία σήμερα; Να βλέπουν οι νέοι πόσο σημαντικό είναι οι άνθρωποι να κρατάνε το λόγο της τιμής τους. Για να υπάρχουν προοπτικές». Στην ίδια συνέντευξη είχε δηλώσει είχε πει για το ρόλο της στην πολτική «Με ρώτησε ο Καραμανλής τι θέλω να κάνω και του είπα να με στείλεις στις παράγκες να δω τι γίνεται εκεί. Πολιτισµός είναι να αρχίσεις από εκεί, να µην υπάρχουν ζητιάνοι. Το Φεστιβάλ Επιδαύρου είναι η πολυτέλεια του πολιτισµού.
<img src="http://www.protothema.gr/files/1/2016/01/07/anna-sinodinoy-tria.JPG" alt="" width="550" />
Η Άννα Συνοδινού τιμήθηκε δύο φορές με το θεατρικό έπαθλο Κοτοπούλη, με το Σταυρό Ευποιίας Ελλάδος, με το παράσημο του Ιππότη του Ντάνεμπρο της Δανίας, του Ιππότη της Ιταλικής Λεγεώνας, με το μετάλλιο της Πόλεως των Αθηναίων, με το Έπαθλο Πιραντέλλο καθώς και με το παράσημο του Κέδρου του Λιβάνου.
<img src="http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/anna_syn94.w_l.jpg" alt="" width="550" />
 
Δίδαξε στις Σχολές του Εθνικού Θεάτρου, του Πέλου Κατσέλη και στην Καλλιτεχνική Εταιρεία Αθηνών. Έλαβε μέρος σε ξένες και ελληνικές ταινίες («Δολάρια και όνειρα», «Θανασάκης ο πολιτευόμενος», «Ο άνθρωπος του τρένου», «Ο Λέων της Σπάρτης») και σειρές («Οι φρουροί της Αχαϊας»), καθώς και σε θεατρικές παραγωγές τηλεόρασης και ραδιοφώνου. Αρθρογράφησε σε εφημερίδες και στο περιοδικό Πολιτικά θέματα. Από το 2004 δίδαξε αρχαίο δράμα στο Ωδείο Αθηνών. Το 1998 εκδόθηκε το αυτοβιογραφικό χρονικό της «Πρόσωπα καί Προσωπεία», και το 1999 το «Αίνος στους 'Αξιους» . Από τις τελευταίες της εμφανίσεις σε Ηρώδειο και Επίδαυρο ήταν οι «Ευμενίδες» (2004).
 
 <img src="/contentfiles_2015/photos/diafora-alla-oxi-adiafora/synodinou8.jpg" alt="" width="600" height="398" />
 Η Άννα Συνοδινού είναι συγγραφέας του αυτοβιογραφικού «Πρόσωπα και Προσωπεία» (Εκδόσεις Βλάση,1998) και του βιβλίου θεατρικών αναμνήσεων «Αίνος στους άξιους» (Καστανιώτης, 1999).
 
 <iframe src="https://www.youtube.com/embed/TnhAjpVkMR4" frameborder="0" width="560" height="315"></iframe>
Παρακολουθήστε Άννα Συνοδινού στο βίντεο που αφηγείται τη ζωή της:
 <iframe src="https://www.youtube.com/embed/oYbYp6spL-c" frameborder="0" width="420" height="315"></iframe>