<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπέρα</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Πριν από τέσσερα σχεδόν χρόνια Ιανουάριο του 2012 έχασα τον πατέρα μου. Ήμουν 17 χρόνων τότε και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι 4 χρόνια μετά δεν το έχω ξεπεράσει. Εκείνη την χρονιά έδινα πανελλήνιες και παρότι πέρασα σε μια σχολή στην Θεσσαλονίκη νιώθω ότι έχω μείνει στάσιμος. Θέλω να είμαι συνέχεια στον τόπο μου μαζί με την μητέρα μου. Προσπαθώ να είμαι δυνατός για την οικογένεια μου. Ξέρω ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Συνεχώς έχω στον μυαλό μου τον πατέρα μου. Κάθε ώρα κάθε στιγμή κάθε λεπτό όπου κι αν πάω είναι στο μυαλό μου Τι να κάνω για να συνεχίζω να είμαι δυνατός για την οικογένεια μου αλλά και υγιής ψυχολογικά για τον εαυτό μουq</span></p>
<p style="text-align: justify;">Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος Πάνος Μυλωνάς </p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητέ αναγνώστη, </p>
<p style="text-align: justify;"><br /> Λυπάμαι πολύ για το θάνατο του πατέρα σας. Δε μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο ήταν που χάσατε τον πατέρα σας σε μικρή ηλικία και σε μια τόσο μεταβατική και ευαίσθητη περίοδο της ζωής σας. Είναι κατόρθωμα που δώσατε πανελλήνιες και περάσατε σε μια σχολή τόσο σύντομα μετά την απώλεια του πατέρα σας. </p>
<p style="text-align: justify;"> <br /> Να είστε υπομονετικός με τον εαυτό σας. Προσπαθήστε να έχετε κατα νου οτι δεν υπάρχει σωστός τρόπος ή χρονική περίοδος για να πενθησει κανεις. Είμαστε δυνατοί όταν είμαστε ευάλωτοι και ανοιχτοί στα συναισθήματα μας. Ο πατέρας σας θα είναι πάντα ένα μεγάλο μέρος της ζωής σας, δε θα αφήσει ποτέ το μέρος που έχει στη καρδιά σας. Ίσως οι αναμνήσεις που έχετε με εκείνον μπορεί να αποτελέσουν μια παρηγοριά. Μπορεί να σας δώσει δύναμη να επικεντρωθείτε σε αυτά που σας έμαθε ο πατέρας σας και είναι μέρος της κληρονομιάς του σε σας. Συζητήστε με τους ανθρώπους που τον γνωριζαν, όπως οι φίλοι του ή τα μέλη της οικογένειας σας για να κρατήσετε τη μνήμη του ζωντανή. Με το να μάθετε ιστορίες για εκείνον και στοιχεία του χαρακτήρα του που ίσως δεν ξέρατε, θα κατανοήστε καλύτερα τις εμπειρίες της ζωής του και μπορεί να γίνουν οι αναμνήσεις σας από κείνον πιο ζωντανές και ολοκληρωμένες.</p>
<p style="text-align: justify;"><br /> Είναι πολύ χρήσιμο και ωφέλιμο να μιλάτε με φίλους και μέλη της οικογένειας σας αλλά μπορεί να σας βοηθήσει να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό. Το πένθος είναι μια περίπλοκη διαδικασία. Η διάρκεια του και το πόσο έντονα το βιώνουμε εξαρτώνται από πολλά πράγματα όπως για παράδειγμα από τη φύση της απώλειας, δηλαδή αν έγινε ξαφνικά, αν ήταν ατύχημα, αν ήταν μακρόχρονια ασθένεια, απο την υποστήριξη που δεχτήκαμε τον πρώτο καιρό μετά την απώλεια, από την σχέση που είχαμε με το πρόσωπο που πέθανε, από την ανατροφή μας, από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις μας, από την ηλικία μας, και απο πολλά άλλα στοιχεία μοναδικά σε κάθε άνθρωπο. Ένας ψυχοθεραπευτής θα σας έδινε όλη την προσοχή που χρειάζεστε, θα άκουγε την ιστορια σας και τις λεπτομέρειες της ζωής σας, θα σας καθοδηγούσε και θα σας βοηθούσε να αναπτύξετε τις σκέψεις και να εκφράσετε τα συναισθήματα σας. Με αυτό το τρόπο δε θα νιώθετε πια στάσιμος και θα μπορέσετε να είστε παρών και για τον εαυτό σας και την οικογένεια σας.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>