<div class="col two_thirds">
<p class="intro" style="text-align: justify;">Μια ιστορία αγάπης (για τρεις!) φοράει ένδυμα γουέστερν, αποπνέει σωστή ατμόσφαιρα, έχει ωραία φωτογραφία, αλλά το σύνολο δεν πολυανταμείβει, κυρίως εξαιτίας του πολύ προβλέψιμου και κομμάτι σπουδαιοφανούς σεναρίου.</p>
<p style="text-align: justify;">Η πρώτη ταινία της Πόρτμαν ως παραγωγού πέρασε από 40 κύματα μέχρι να υλοποιηθεί (η σκωτσέζα σκηνοθέτρια, Λιν Ράμζι, την έκανε τελευταία στιγμή, συμπαρασύροντας τον Τζουντ Λο, ο οποίος είχε ήδη αντικαταστήσει τον Μπράντλεϊ Κούπερ, οπότε επιστρατεύτηκε ο Ο’Κόνορ με τους Έτζερτον και ΜακΓκρέγκορ). Και, δυστυχώς, της φαίνεται… Στο «άγριο» Νέο Μεξικό του 1870, η Τζέιν Μπάλαρντ (Πόρτμαν) βλέπει μια μέρα τον άντρα της, Μπιλ (Έμερικ), να γυρίζει βαριά πληγωμένος σπίτι και να της λέει πως ο Τζον Μπίσοπ (ΜακΓκρέγκορ) και η συμμορία του τους έχουν βάλει στο στόχαστρο. Κι η Τζέιν, αφού αφήσει την κορούλα τους σε μια φίλη, παίρνει… το όπλο της. Αποφασισμένη να τα βάλει με τον Μπίσοπ –ο οποίος, μαθαίνουμε σε ένα από τα πολλά φλασμπάκ, την είχε σπιτώσει δια της βίας σε μπορντέλο, απ’ όπου και την έσωσε ο Μπιλ), η θαρραλέα μάνα πάει και ζητάει βοήθεια από τον Νταν Φροστ (Έτζερτον, καλός), ο οποίος –μαθαίνουμε πάλι μέσω εκτενών, χαρμόσυνων φλασμπάκ– ήταν ο παλιός αγαπημένος της. Τελικά, σε μια έξαρση γουέστερν ρομαντισμού, ο Νταν θα δεχτεί να βοηθήσει την Τζέιν να αντιμετωπίσουν τον Μπίσοπ και τους άντρες του σε μια ωραία φιλμαρισμένη νυχτερινή τελική αναμέτρηση, που φωτίζεται από πυρσούς και λάμπες πετρελαίου.</p>
<p style="text-align: justify;">Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι η φωτογραφία της πολυβραβευμένης Μάντι Ουόκερ –είτε καταγράφει μονήρη ράντσα, είτε μισοφωτισμένα γκροπλάν προσώπων. Καλή και η μουσική επένδυση των Μαρτσέλο ντε Φραντσίνι και Λίσα Τζέραρντ. Στα συν, επίσης, η φεμινιστική προσέγγιση ενός τόσο τυπολατρικού και μάτσο κινηματογραφικού είδους. Αν και σ’ αυτό το κομμάτι, η γενικά καλή Πόρτμαν υπολείπεται σαφώς άλλων «αγριοδυτικών» γυναικών του σινεμά, κυρίως επειδή παραείναι καθώς πρέπει και ατσαλάκωτη –ακόμη και όταν παίρνει τ’ όπλο της (καμία σχέση, ας πούμε, με την Τζένιφερ Τζέισον Λι των «Μισητών οκτώ»). Κι όσο κι αν η ερμηνεία του Έτζερτον προσδίδει συναίσθημα κι αληθοφάνεια σε αυτό το γουέστερν ménage à trois, ε, ξέρουμε από την αρχή την κατάληξη.</p>
<p style="text-align: justify;"><iframe src="http://www.youtube.com/embed/ECSBNu0GgFU" frameborder="0" width="425" height="350"></iframe></p>
<p class="author" style="text-align: justify;">tospirto</p>
</div>