Αν ο σύντροφός μου είναι… "μαμάκιας";

Είμαι ενάμιση χρόνο παντρεμένη. Το μοναδικό αλλά μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζω στη σχέση μου είναι η προσκόλληση του άνδρα μου με τη μητέρα του. Παρεμβαίνει σε όλες τις αποφάσεις του σπιτιού μας και τη θεωρώ αδιάκριτη. Ο σύζυγός μου, όχι μόνο δεν την εμποδίζει αλλά τις περισσότερες φορές της δίνει δίκιο κιόλας! Πρόσφατα η πεθερά μου επέμενε ότι πρέπει να κάνουμε επένδυση των χρημάτων μας σε ακίνητα. Εγώ πάλι έλεγα όχι, το αποτέλεσμα ήταν ένας μεγάλος καβγάς και με την πεθερά και με τον άνδρα μου. Και δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο… Πώς θα καταφέρω να πείσω τον άνδρα μου ότι δεν μπορεί η μάνα του να καθορίζει τη ζωή μας; 

Ελένη. 

Η ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια κυρία Μαριέττα Πεπελάση, μας μίλησε για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται μια γυναίκα όταν έρχεται αντιμέτωπη με μια ιδιαίτερα ισχυρή σχέση, μητέρας και γιου. 

Από τη στιγμή που ένα που παιδί έχει μια προσκόλληση στην μητέρα του είναι πολύ δύσκολο να απομακρυνθεί από αυτή διότι αυτή η μητέρα έχει καταφέρει να χειραγωγήσει το παιδί της μέσα από επαίνους, φόβους και ενοχές. Το παιδί ως ενήλικας πια, νιώθει φόβο κάθε φορά που θα προσπαθήσει να επιχειρήσει μια αποστασιοποίηση.

-Γιατί οι μητέρες αυτές είναι τόσο διεκδικητικές;

Η μητέρα φυσικά, ισχυρίζεται ότι θέλει να προχωρήσει ο γιος της σε κάποια σχέση, να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια αλλά προέχει η δική της σχέση με το γιο. Αυτή η σχέση πρέπει να είναι ξεχωριστή και μοναδική και καμιά άλλη γυναίκα, κανείς άνθρωπος δεν πρέπει να την παραβιάσει. Οι μητέρες αυτού του είδους συνήθως δεν πήραν στοργή στη ζωή τους και τη διεκδικούν από τον γιο. Μπορεί και η σχέση τους με τον σύζυγό τους να μην ήταν δοτική και τρυφερή. Πολλές φορές το αγόρι παρουσιάζεται σαν δύναμη στη ζωή αυτών των γυναικών. Σαν όπλο που θα τις βοηθήσει  να κυριαρχήσουν μέσα στην οικογένεια και στην κοινωνία. Για κάθε γυναίκα που γίνεται ένα αυταρχικό άτομο, κτητικό σε σχέση με τον γιο της, υπάρχει και μια διαφορετική ιστορία από πίσω.

-Μπορεί μια γυναίκα να σπάσει την προσκόλληση του άνδρα της με τη μαμά;

Η γυναίκα που βρίσκεται αντιμέτωπη με μια τέτοια μητέρα θα πρέπει να γνωρίζει ότι θα πρέπει να δείξει τεράστια υπομονή. Θα πρέπει να προσπαθήσει να δει την μητέρα του συντρόφου σαν ένα μέρος της σχέσης της. Εάν, αρχίσει να διεκδικεί επίμονα, είναι πολύ πιθανό να έρθει σε ρήξη με τον άντρα της.  Θα καταφέρει να σπάσει την ισχυρή προσκόλληση μόνο αν είναι ιδιαίτερα ικανή…

Εξαρτάται πάντα από την προσωπικότητα της κάθε κοπέλας. Εάν είναι ένας άνθρωπος που ξέρει να διεκδικεί την μοναδικότητα της σχέσης με το σύντροφό της ίσως τα καταφέρει. Εάν  όμως είναι μια κοπέλα που δεν μπορεί εύκολα να διεκδικήσει πράγματα και απλώς παραπονιέται, θα πρέπει να καταλάβει ότι για να έχει αυτόν τον άντρα θα πρέπει να έχει κάνει μια καλή συμμαχία με την πεθερά. Και από εκεί και πέρα με πολύ ευέλικτους τρόπους θα τον παροτρύνει να πάει και με το μέρος της. Εκείνος πάντα θα ακούει τη γνώμη της μητέρας αλλά το θέμα είναι να μάθει αυτά που ακούει, να τα επεξεργάζεται με τη σύντροφό του.  

-Τι πρέπει να αποφύγει μια γυναίκα που θέλει να φέρει κοντά το σύντροφό της;

Καταρχάς να μην κάνει «ανοιχτό πόλεμο» με την πεθερά. Να προσπαθεί να είναι αντικειμενική σε όλα αυτά που λέει η πεθερά και εισηγείται ή προτείνει. Να της αποδίδει το δίκιο της όταν έχει, γιατί σίγουρα θα έχει και σε κάποια σημεία δίκιο. Και όταν η μητέρα δεν έχει δίκιο, να μπορεί με επιχειρήματα να δείξει στον συντροφό της ότι αυτή η κατεύθυνση που του δίνει αυτή η γυναίκα είναι λανθασμένη. Πρέπει να έχει τεκμηριωμένη σκέψη και όχι απλά να βρίσκεται σε αντιπαράθεση. Τι λέει, για παράδειγμα η συγκεκριμένη μητέρα; Ότι πρέπει να επενδύσει το ζευγάρι τα χρήματά του σε ακίνητα αυτή την εποχή; Η γυναίκα οφείλει να απαντήσει τεκμηριωμένα. Να προτείνει μια επίσκεψη σε κάποιο μεσίτη, μια ερώτηση σε έναν συμβολαιογράφο. Η στάση της, το «δε θέλω ακίνητα», να είναι τεκμηριωμένη. Λέει κάτι η πεθερά; Θα πρέπει να απαντά αυτή: «βεβαίως να το μελετήσουμε αυτό που λέει η μητέρα σου, να δούμε αν είναι σωστό».

Το μεγάλο όπλο της μητέρας είναι η ανιδιοτέλεια της και η αιώνια αφοσίωσή της στον γιο ενώ από την άλλη, η σύζυγος επειδή δεν είναι μητέρα και δεν πρέπει να είναι, παρουσιάζεται συνήθως ως ιδιοτελής. Μπορεί να αλλάξει σύζυγο ο άνδρας, μπορεί να βρει κάποια άλλη. Ενώ η μητέρα, θα είναι πάντα μητέρα. Έτσι δεν λένε; Επομένως μια γυναίκα θα πρέπει να δώσει στον σύντροφο να  καταλάβει ότι η δική τους σχέση είναι μια σχέση ουσιαστική. Και σε αυτή την ουσιαστική σχέση η μητέρα θα πρέπει να είναι ένας καλός σύμβουλος αλλά όχι ο άνθρωπος που θα στηριχτούν για να προχωρήσουν στο δικό τους δρόμο ζωής.  Δεν θα βγει η μαμά από την ζωή τους απλά, δεν θα είναι ο άνθρωπος που θα καθορίσει το πώς θα πορευτούν στη ζωή.

Είναι πολύ σημαντικό να αποφεύγεται ο ανταγωνισμός. Το να βάζεις στον άνδρα να διαλέξει, “ή τη μάνα σου ή εμένα” δεν είναι αποτελεσματικό.  Πυροδοτούνται άσχημα συναισθήματα  και καβγάδες.

 Και βέβαια, καλό είναι να μη μιλά η ίδια απευθείας με τη μητέρα του άνδρα. Αυτού του τύπου οι μαμάδες, όταν συζητάνε, συνήθως υποστηρίζουν φανατικά, τον εαυτό τους και την σχέση τους με το παιδί τους. Είναι πολύ πιθανό μια κοπέλα ξαφνικά μπροστά σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Μόνο με τον σύντροφό της πρέπει να μιλά. Την μαμά θα την χειριστεί με άλλους τρόπου και όχι με συζητήσεις.

Θα σας εξιστορήσω ένα παράδειγμα χειρισμού μιας πεθεράς σε ένα ζεύγος που έχω συναντήσει.

Είναι ένας άντρας με μεγάλη θέση στον χώρο της επιστήμης του έχει μια ιδιαίτερη σχέση αλλά και μια αδυναμία στη μαμά του. Η μητέρα αυτή τον έχει σταθεί πολύ. Τον έχει σπουδάσει, του έχει δώσει μεγάλη περιουσία, τον έχει στηρίξει με όποιο τρόπο μπορούσε. Είναι όμως και αυταρχικό άτομο, θέλει να ελέγχει την ζωή των πάντων, του συζύγου της, των παιδιών της. Και φυσικά, όταν εμφανίζεται η νύφη, η μητέρα αυτή προσφέρει πάλι χρήματα και σπίτι, επιπλώσεις, δώρα αλλά θέτει τις δικές της απαιτήσεις για το πώς πρέπει να της συμπεριφέρεται η νύφη. Απαιτεί, πριν πάρει οποιαδήποτε απόφαση το ζευγάρι, ο γιος να έχει κάνει μια κουβέντα μαζί της…

Η νύφη δεν ήταν διεκδικητικός άνθρωπος, ήταν ένας ήπιος άνθρωπος και φρόντιζε να δείχνει μια καλή συμπεριφορά όταν χρειαζόταν. Αν η πεθερά πάθαινε μια αρρώστια παραδείγματος χάρη, εκείνη έτρεχε, της έπαιρνε τα φάρμακα, φώναζε τους γιατρούς , την περιποιόταν. Βέβαια, τις άλλες μέρες ούτε καλημέρα δεν ήθελε να της πει. Έμενε μακριά από την πεθερά, δεν την επισκεπτόταν αλλά επέτρεπε στον σύζυγο της να την δει όποτε εκείνος ήθελε. 

Η πεθερά πάντα διαμαρτυρόταν για την νύφη, την κακολογούσε στο γιο της και στις φίλες της. Έλεγε ότι είναι ψυχρός τύπος και απόμακρος.  Η νύφη όμως, δεν έδινε καμία σημασία. Το μόνο που έκανε ήταν να εκφράζει στον σύντροφό της το πόσο αδικημένη ένιωθε από αυτή την κατάσταση. Απέφευγε τις συγκρούσεις μαζί της. Ο σύζυγος ποτέ δεν έπαψε να νιώθει ενοχές, για την απομάκρυνση από την μητέρα. Αλλά με τον τρόπο της, η γυναίκα αυτή κατάφερνε και τον έπειθε και έτσι, ο άνδρας της συμμεριζόταν την άποψή της.

Εξαρτάται λοιπόν, από την ιδιοσυγκρασία που έχει η κοπέλα αλλά και από την ποιότητα της σχέσης που έχει με τον άνδρα της. Έχει να κάνει και με το πόσο εκείνος είναι ερωτευμένος μαζί της. Αλλά πάντα χρειάζεται μαεστρία στον χειρισμό. Είναι όντως μια δύσκολη περίπτωση. Πολλές γυναίκες δεν την αντέχουν και τότε ίσως η λύση, να είναι ο χωρισμός.

-Όταν η πεθερά παρεμβαίνει στο μεγάλωμα των παιδιών;

Εκεί λοιπόν, η γυναίκα σαν μητέρα πια, όχι σύντροφος και πρέπει να κάνει μια κουβέντα με την πεθερά. Να συζητήσουν σαν μάνες και όχι σαν πρόσωπα που ανταγωνίζονται τον άντρα της, εκεί δεν χωράει ανταγωνισμός. Σαν δύο γυναίκες οι οποίες θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά. Έχω ένα πρόσφατο παράδειγμα, λέει η πεθερά στη νύφη, “βάλε το παιδί να κοιμηθεί το μεσημέρι” και η νύφη θεωρεί πώς δεν είναι σωστό, γιατί  δε θα μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ. Σε αυτή την περίπτωση, η γυναίκα πρέπει να κάνει μια κουβέντα και να εξηγήσει το τι συστήνει ο γιατρός. Πάντα τεκμηριωμένα.  Ας μη ξεχνάμε βέβαια, ότι πολλές φορές ιδιαίτερα τώρα, με την κρίση, οι γυναίκες μεταθέτουν την ευθύνη των παιδιών σε πεθερές και μαμάδες, λόγω αυξημένων υποχρεώσεων. Η κάθε γυναίκα θα μεγαλώσει το παιδί όπως ξέρει.  Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να γίνονται και υποχωρήσεις.

Σχετικά άρθρα