Ο κεραυνοβόλος έρωτας είναι τυφλός;

H αναγνώστριά μας Κατερίνα, ρωτά. 

Κάθε φορά που γνωρίζω έναν άνδρα, πιστεύω ότι είναι ο ιδανικός σύντροφος για μένα. Σκέφτομαι ότι έχει όλα τα χαρακτηριστικά που θέλω. Είναι ωραίος, πετυχημένος, είναι σοβαρός και θέλει να κάνει σχέση. Τον ερωτεύομαι. Κάνω όνειρα, θέλω να είμαστε μαζί, να περνάμε χρόνο μαζί, να γνωριστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα, να κάνουμε μια σοβαρή σχέση. Το θέμα είναι ότι ενθουσιάζομαι πολύ εύκολα. Οι φίλες μου, αυτές που με ξέρουν καλά προσπαθούν να με προσγειώσουν. Μου λένε να είμαι πιο συγκρατημένη, μου θυμίζουν λάθη που έχω κάνει στο παρελθόν. Η δική μου συμπεριφορά δεν αλλάζει εύκολα. Όχι ότι ξεχνάω  αλλά εκείνη τη στιγμή σκέφτομαι μόνο τα θετικά του άνδρα που γνωρίζω και μάλλον τίποτα αρνητικό. Βέβαια, μετά ένα μήνα τα όνειρά μου αρχίζουν να καταστρέφονται. Ίσως, ο υπερβολικός ενθουσιασμός μου κάνει τους άλλους να νομίζουν ότι είμαι επιπόλαιη. Ίσως, αυτή η συμπεριφορά μου δεν είναι επιθυμητή από τους άνδρες. Δεν ξέρω… Αλλά γιατί όταν ερωτευόμαστε τα βλέπουμε όλα ιδανικά; Ο έρωτας τελικά είναι τυφλός;

Το ερώτημά σας έχει απασχολήσει τις περισσότερες από εμάς. Τι συμβαίνει όταν ερωτευόμαστε; Γιατί στην πορεία βγαίνουν πράγματα που δεν τα αντιλαμβανόμαστε στην αρχή μιας σχέσης; Αναζητήσαμε την απάντηση στο ερώτημά σας, στα λόγια του ψυχιάτρου- ψυχοθεραπευτή, κυρίου Ματθαίου Γιοσαφάτ. 

 

Υπάρχουν, για μένα, δύο είδη έρωτος: υπάρχει ο τρελός έρωτας, πάντα σε νευρωτικούς ανθρώπους, δύσκολους, οι οποίοι ψάχνουν την καλή μητέρα που δεν είχαν ή ένα όνειρο της οιδιποδειακής μητέρας που αγαπούσαν σαν παιδιά ή δεν την είχαν ποτέ. Άρα είναι κάτι ουσιαστικά ναρκισσιστικό και για αυτό τότε γίνεται μια αμοιβαία εξιδανίκευση. Νομίζει κανείς ότι είναι ο άνθρωπος που περίμενε μια ζωή

Αυτός ο έρωτας κρατάει από μία ώρα μέχρι το πολύ κανά χρόνο. Και ύστερα από λίγο μπαίνει η πραγματικότητα και λένε: «Αμάν! Δεν είσαι ίσως αυτός που νόμιζα», κι αρχίζουνε τα όργανα, βρίζονται, ξεσκίζονται, χωρίζουν οι άνθρωποι. Που πάλι, σας είπα, μπορεί να κρατήσει από μία ώρα μέχρι δύο βδομάδες, τρεις μήνες. Άρα είναι μια εξιδανικευμένη εικόνα του βρέφους, πως θα έπρεπε να είναι η μαμά ή ο μπαμπάς.

Ο κανονικός έρωτας δεν είναι τόσο παλαβός, δεν είναι τόσο έντονος.

Λέω σε πολλούς άνδρες, είχες μια αρκετά καλή μητέρα με την οποία μετά πέρασες και φάσεις που ήταν και δύσκολη, αλλά εξακολούθησες να την αγαπάς γιατί έπαιρνες αρκετά πράγματα. Γι’αυτό λέμε να είναι αρκετά καλή, όχι τέλεια. Οπότε βρίσκω μια γυναίκα που μοιάζει σαν αυτήν, έχω ξεπεράσει και τα οιδιποδιακά προβλήματα, να μην έχω πολλές ενοχές για την σεξουαλικότητα μου, οπότε βρίσκω αυτή τη γυναίκα και αρχίζω και την αγαπάω.

Η πραγματική αγάπη δεν είναι η τέλεια.

Η πραγματική αγάπη, βέβαια, θέλει κι αυτή καιρό, θέλει κανένα χρόνο να αναπτυχθεί, αλλά αρχίζει και μ’αρέσει, την εξιδανικεύω και λίγο, αλλά είμαι έτοιμος να δω και τα στραβά της, να δεχθώ ότι αποκλείεται να είναι τέλειος άνθρωπος, δεν είμαι και εγώ. Αν κι αυτή αισθάνεται έτσι, όσο πάει ο δεσμός γίνεται πιο έντονος. Υπάρχει μια εξιδανίκευση η οποία χωράει μετά τις ματαιώσεις και τις απογοητεύσεις που έχουμε με την ανταλλαγή συναισθημάτων και σεξουαλικής αγάπης, φροντίδας, ενδιαφέροντος. Και να η πραγματική αγάπη χρειάζεται ένα χρόνο να αναπτυχθεί, αυτός ο έρωτας μπορεί να κρατήσει μια ζωή.

Έρωτας είναι τον εξιδανικεύεις τον άλλον, αλλά με λογική, όπως εξιδανικεύει κανείς το παιδί του. Δεν λέω ότι η κόρη μου είναι η ωραιότερη ή η καλύτερη, αλλά για μένα είναι η ωραιότερη και η καλύτερη. Ξέρω δηλαδή λογικά τι είναι, αλλά αυτός είναι ο άνθρωπος της ζωής μου και έτσι γίνεται μια εξιδανίκευση που όλοι κάνουμε σε ανθρώπους που αγαπάμε, τα παιδιά μας, τη γυναίκα μας, τον άντρα μας, την πόλη μας, τη χώρα μας. Στην Ελλάδα όλοι νομίζουμε πως η Ελλάδα είναι η ωραιότερη χώρα του κόσμου, η καλύτερη. Όταν πήγα στην Αγγλία και σε άλλες χώρες, είδα ότι τα ίδια ακριβώς πιστεύουν και αυτοί για την χώρα τους, την αγαπάνε, γιατί εκεί μεγάλωσαν, εκεί πήραν πράγματα κλπ.

Έτσι αρχίζεις και αγαπάς τον άλλον και τον εξιδανικεύεις, αλλά λογικά δηλαδή ξέρεις τι είναι, αλλά λες «μου πάει αυτός ο άνθρωπος, μου έδωσε πολλά πράγματα, του δίνω και εγώ». Το ίδιο νιώθει και ο άλλος και αυτός ο έρωτας μπορεί να κρατήσει μια ζωή. Αυτά είναι τα καλύτερα ζευγάρια, αλλά δυστυχώς είναι ένα 10- 20%.

Ένας τέτοιος έρωτας δεν φοβάται άλλους ανθρώπους, άλλες σχέσεις, άλλους ενθουσιασμούς στη ζωή, αλλά φλερτ!

Υπάρχουν και άλλες γυναίκες και άλλοι άντρες σε όλη σου τη ζωή θα δεις και ωραιότερους και καλύτερους, αλλά ξέρεις ότι αυτός είναι ο άνθρωπός σου. Όταν έχεις μια τέτοια σχέση, όσο και να έχεις πειρασμούς, σ’αυτήν γυρνάς, γιατί θες να κοιτάζεις την γυναίκα σου στα μάτια και να μην ντρέπεσαι. Οπότε πιο εύκολα απομακρύνεσαι και από τους πειρασμούς και όχι με απειλές όπως πολλές φορές κάνουν είτε οι σύζυγοι είτε ορισμένοι θρησκευτικοί παράγοντες.

 

Πηγή:  βιβλίο  “Εγώ εσύ και οι άλλοι” του συγγραφέα και ψυχολόγου Γιώργου Κίσσα που δημοσιεύεται από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ.

Σχετικά άρθρα