Ερωτική μοναξιά: "Δε βρίσκω σύντροφο τι κάνω λάθος;"

Aναγνώστριά μας, ζητά τη συμβουλή των ειδικών μας :

Κυρία Δρούζα,
Είμαι μια ανύπαντρη γυναίκα γύρω στα 35.
Επιθυμώ πολύ την δημιουργία οικογένειας και θέλω πολύ να κάνω παιδιά.
Μέχρι τώρα όμως δεν συγκίνησα, δεν προσέλκυσα κανένα κατάλληλο άνδρα,παρ’ότι έχω βρεθεί σε πολλούς κύκλους και έχω κάνει πολλές γνωριμίες αλλά λίγες σχέσεις.
Ανήκω στη μεσαία και πάνω τάξη και έχω φτάσει στο σημείο να απορώ και να στεναχωριέμαι αφόρητα γιατί κάποιος μέσος άνδρας,κατάλληλος,δεν σκέφτεται ούτε καν για μια μόνιμη σχέση.
Είμαι όμορφη,έχω μόνιμη δουλειά και μπορώ να συντηρώ τον εαυτό μου και το παιδί μου,άν θα έρθει.
Περιμένω τις συμβουλές σας,
Ευχαριστώ.

Αγαπητή αναγνώστρια. Επικοινωνήσαμε με την συνεργάτιδά μας ψυχολόγο κυρία Μαίρη Λέλα και μιλήσαμε μαζί της για το θέμα που μας θέσατε.

Είναι στο χέρι του κάθε ατόμου να μην επιτρέπει στον εαυτό του να ενταχθεί μέσα στα «κουτάκια» του κοινωνικού γίγνεσθαι. Η κοινωνία, ορίζει πάντα πολλούς τρόπους για να στιγματισθούμε και ένας από αυτούς είναι και ο γάμος. Δεν πρέπει να αισθάνεται άσχημα ή αποτυχημένη μια γυναίκα που δεν έχει παντρευτεί. Πρέπει να τους αντιμαχόμαστε αυτούς τους τρόπους ένταξης εντός των στερεοτύπων.

Το να είναι κάποιος ανύπαντρος στις μέρες μας, δεν πρέπει να μας αγχώνει μια που είναι πολύ κοινό στις μέρες μας. Το ποσοστό των διαζυγίων αγγίζει το 30%.  Το να θέλεις να παντρευτείς άλλωστε, δεν επιβραβεύεται στη σημερινή ελληνική κοινωνία που η οικονομική δυσχέρεια δεν επιτρέπει να κάνουμε οικογένεια και παιδιά… Σε λίγο το να κάνουμε παιδιά θα …φορολογείται! Επομένως, δεν είναι η εξαίρεση η αναγνώστριά μας είναι μάλλον ο κανόνας.

Επιπλέον, η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο πολύ που επιτρέπει πια στις γυναίκες να μπορούν να γεννήσουν πολύ αργότερα στη ζωή τους. Σίγουρα είναι προτιμότερο να μην χρειαστούμε την τεχνολογία για να τεκνοποιήσουμε αλλά αν υπάρχει λόγος,πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι μπορεί να μας βοηθήσει.

Ένας πρόσθετος λόγος και πολύ σημαντικός για να αποβάλλει αυτό το άγχος κάποιος είναι το ότι αν εμφυτευτεί μέσα στη συμπεριφορά του ατόμου,  τότε αυτή η συμπεριφορά θα γίνει συμπεριφορά ανάγκης και όχι συμπεριφορά επιθυμίας πράγμα το οποίο είναι αποκρουστικό από το άλλο φύλο. 

Τώρα, το γεγονός ότι οι άνθρωποι δε φαίνεται να «γέρνουν» προς τις σχέσεις και να τις επιθυμούν, και ειδικά το άρρεν φύλο, είναι ουσιαστικά ένα υπαρξιακό πρόβλημα της εποχής μας. Τόσο οι γυναίκες αλλά περισσότερο ακόμα οι άνδρες έχουν εκπαιδευτεί μέσα απ’ την κοινωνία να διαβάζουν, να επιτυγχάνουν, να μετράνε επιτεύγματα αλλά κοινωνικοποιούνται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην γνωρίζουν τίποτα για τις σχέσεις. Μάθαμε ένα σωρό πράγματα αλλά δεν μάθαμε ποτέ να εστιάζουμε μέσα από την εκπαίδευσή μας στις ανθρώπινες σχέσεις που είναι  ό,τι πιο ανθρώπινο πιο ουσιαστικό και πιο σημαντικό στην ζωή του ατόμου. Μην απορούμε λοιπόν που οι σημερινοί 35άρηδες είναι μόνοι. Δεν τους νoιάζουν οι σχέσεις  φορτισμένοι όντες με το θέμα της επιτυχίας και των απαιτήσεων στον επαγγελματικό τομέα. Αυτό λοιπόν που σαν άτομα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι οφείλουμε να είμαστε μέλη της κοινωνίας μεν αλλά την ίδια στιγμή να αποφεύγουμε και να ακολουθούμε τυφλά τις εντολές της και να μην προσδιοριζόμαστε.

Και επίσης πολύ σημαντικό.  Δεν ξέρουμε πια ούτε πώς να γνωρίσουμε τους άλλους. Είναι πάρα πολύ δύσκολο πια να γνωρίσουμε κόσμο, γιατί ο κόσμος κυκλοφορεί σε όχλους. Δεν υπάρχει πλέον διαπροσωπική επικοινωνία, κι αν υπάρχει είναι συνήθως αδέξια και ανώριμου επιπέδου. Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δεν έχει ουσιαστικές στιγμές, πάνε όλοι στα μπουζούκια, πάνε όλοι στα κλαμπ, εκεί που το περιβάλλον δεν εμπνέει για στοχασμό και διάλογο .

Βέβαια, η κρίση έχει και τα θετικά της, γιατί έχει ξαναδημιουργήσει παρέες, μαζευόμαστε στα σπίτια μας και ερχόμαστε πιο κοντά. Και θα υπάρξει έτσι και μια κιθάρα ως επιλογή διασκέδασης, θα υπάρξει και ένας διάλογος, θα υπάρξει και ο χώρος ο ζεστός που θα γίνουν αυτά. Όμως ακόμα το φρέσκο αυτό ρεύμα δεν έχει καρποφορήσει ακόμα, για να αρχίσουμε μέσα από τον διάλογο να αντιδρούμε λίγο στα κοινωνικά πρότυπα και να τα αντικαθιστούμε με δικά μας..

Ίσως αυτό που θα έδενε την αναγνώστριά μας με άλλους ανθρώπους είναι δραστηριότητες ουσιαστικές, για παράδειγμα ο εθελοντισμός. Θα την έδενε με ανθρώπους, όχι απαραίτητα με συζύγους. Θα έβρισκε μια φίλη, θα έβρισκε έναν στόχο στη ζωή της, θα έφευγε το μυαλό της από το δουλειά-σπίτι-οικογένεια και την επίμονη αναζήτηση ενός υποψηφίου συζύγου. Θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να ανακαλύψει, άλλα πιο ουσιαστικά πράγματα, ώστε να νιώθει σημαντική για την κοινωνία, και έξω από την οικογένεια.

Και οι άνθρωποι που θα γνωρίσει στον εθελοντισμό θα είναι άνθρωποι με ουσία. Γιατί αυτό που κάνουν είναι πολύ διαφορετικό από το να κάθονται στην καφετέρια, να πίνουν καφέ και να χαριεντίζονται ανούσια με το άλλο φύλο με στόχο την αξιολόγηση της ελκυστικότητάς τους. Γιατί η ουσία του ανθρώπου είναι η είναι η προσφορά, αν όχι στην οικογένεια σε κάτι σε οτιδήποτε. Καλό θα είναι να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε μόνο το εαυτό μας, και ν’ αρχίσουμε ν σκεφτόμαστε με ανωτερότητα και με ήθος τι μπορούμε να προσφέρουμε για να αισθανθούμε ουσιαστικοί και σημαντικοί.

Να σταματήσουμε να μπαίνουμε σε «κουτάκια» και ταμπέλες και να αποκτήσουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Δεν πρέπει να νιώσεις αμήχανα αν σε κοιτάξουν περίεργα όταν πεις ότι δεν έχεις σύζυγο και δεν έχεις κάνει οικογένεια. Γιατί θα δεις μέσα σου ότι προσφέρεις.

Πρέπει λοιπόν να βγούμε λίγο απ΄τις γραμμές της κοινωνίας και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε με ατομικό τρόπο. Γιατί το να παντρευτώ και να κάνω οικογένεια δεν είναι μια αξία καθ’ εαυτή, είναι μια αξία υπό συνθήκας. Είναι μια αξία και ένας θεσμός που, αν τον ακολουθήσω, πρέπει να το κάνω υπεύθυνα, γιατί από την επιτυχία ή την αποτυχία του, θα εξαρτηθούν ανθρώπινες ζωές και η ποιότητα αυτών. Πρέπει επομένως, να δώσουμε βαρύτητα σαν άτομα στις ανθρώπινες σχέσεις, στις σχέσεις με την οικογένεια, στις φιλίες, στις σχέσεις με το άλλο φύλο και ταυτόχρονα στην παραγωγικότητα που το κοινωνικό σύστημα επιτάσσει..

 

Σχετικά άρθρα