Παναγιώτης Τέτσης: Η ζωή του "ζωγράφου με τα πινέλα και τα χρώματα"

<p>Γνήσιος Υδριώτης από ντόπιους γονείς και πατέρα εστιάτορα, εξύμνησε την ελληνική φύση και τα τοπία της Ύδρας. Γεννιέται το 1925 και όπου και παραμένει μέχρι και το 1937, ζώντας όλη του την παιδική ηλικία και τα πρώτα εφηβικά του χρόνια στο νησί.«Από μικρό παιδί, στις διακοπές του σχολείου, αντί να βγαίνω να παίζω στην Υδρα, καθόμουν και ζωγράφιζα με μπογιές που έβρισκα στο σπίτι. Οι Υδραίοι πάντα συντηρούσαν τις πόρτες και τα παράθυρα, τα περνούσαν με μπογιά. Με τα υπολείμματα αυτής μπογιάς άρχισα να ζωγραφίζω» είχε αναφέρει σε συνέντευξή του. Είχε έναν μεγαλύτερο αδερφό.</p>
<p><img src="http://www.protothema.gr/files/1/2016/03/05/cdfv.jpg" alt="" width="640" /></p>
<p><img src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20150503/low/newego_LARGE_t_420_54500440.JPG" alt="" width="640" /></p>
<p>Έπειτα, όλη η οικογένεια μετεγκαστάθηκε στον Πειραιά <span>αλλά η Ύδρα παρέμεινε κυρίαρχος στην ψυχή, την καρδιά και την τέχνη του</span>. Τα πρώτα του μαθήματα ζωγραφικής τα έκανε στο πλευρό του Γερμανού φιλοτέχνη και ξυλογράφου Κλάους Φρισλάντερ το 1940. Είναι η χρονιά που γνωρίζει και τους μεγάλους δασκάλους, τον Πικιώνη και τον Χατζηκυριάκο – Γκίκα, οι οποίοι άσκησαν μεγάλη επιρροή στο έργο του. Έκανε και ένα πέρασμα από την Νομική Σχολή αφού τελείωσε το σχολείο, την εγκατέλειψε όμως σύντομα. Τον τελευταίο χρόνο της Κατοχής εισήχθη στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών από την οποία αποφοίτησε το 1949 αφού είχε σπουδάσει υπό τους Δημήτριο Μπισκίνη, Παύλο Μαθιόπουλο και Κωνσταντίνο Παρθένη. Αργότερα χάρη σε υποτροφία ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού το διάστημα (1953-1956) όπου διδάχτηκε την τέχνητης χαλκογραφίας.</p>
<p><img src="http://s.kathimerini.gr/resources/2016-03/tetsis1-thumb-large–2-thumb-large-thumb-large.jpg" alt="" width="640" /></p>
<p><img src="http://www.naftemporiki.gr/fu/t/1075830/600/600/0x0000000000fa4dfc/1/1/pethane-zografos-akadimaikos-panagiotis-tetsis.jpg" alt="" width="640" /></p>
<p>Η παρουσία του στις εκθέσεις ξεκινά ήδη το 1948 με την πρώτη του ατομική έκθεση. Από τότε έχει συμμετέχει σε ομαδικές και σε 90 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως στη Μπιενάλε του Σάο Πάολο το 1957 και στις Διεθνείς Εκθέσεις Χαρακτικής του Λουγκάνο (1960) και του Τόκιο (1964). Το 1970 αν και επιλέχτηκε ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη Μπιενάλε της Βενετίας αρνήθηκε να λάβει μέρος διαμαρτυρόμενος για τα πολιτικά τεκταινόμενα στην Ελλάδα. Το 1999 η Εθνική Πινακοθήκη οργάνωσε αναδρομική έκθεση του έργου του.</p>
<p><img src="https://www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2016/03/tetsis.jpg" alt="" width="640" /></p>
<p><img src="http://www.nationalgallery.gr/assets/media/editions/catalogues/monografies/1076.jpg" alt="" width="640" /></p>
<p>Σκηνές της καθημερινότητας, προσωπογραφίες, τοπία και νεκρή φύση είναι μερικές από τις σκηνές που συμπεριλαμβάνονται στα έργα του. Αφοσιωμένος στο φως και στο χρώμα, δημιουργεί εξπρεσσιονιστικά έργα βάζοντας τη δικιά του προσωπική αντίληψη για τον εξπρεσσιονισμό. Στους πίνακές του, απωθέωσε τα τοπία της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Ύδρας, τα βράχια, τη θάλασσα και τη φύση. Ασχολήθηκε, ακόμα, και με την χαρακτική και με τη δημιουργία τοιχογραφιών σε εκκλησίες και δημόσια κτήρια.</p>
<p><img src="http://www.lifo.gr/icache/860/305/1/825155__DSC0243_58X166cm.jpg" alt="Κύματα, 2011-2014, Λάδι σε μουσαμά" width="640" /></p>
<p><img src="http://static.in.gr/webstatic/D7D8A46A6C64B34C07D0523D879C1320.jpg" alt="" width="640" /></p>
<p><img src="http://www.lifo.gr/icache/860/603/1/825044_rx_3_8.jpg" alt="Ύδρα, θάλασσα|1998, Ακουαρέλα" width="640" /></p>
<p>Δεν δημιουργεί όμως μόνο έργα, εφόσον αναλαμβάνει και το ρόλο του δασκάλου. Το 1951 διορίστηκε επιμελητής στην έδρα του Ελεύθερου Σχεδίου στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ ενώ το διάστημα 1958-1962 υπήρξε καθηγητής στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο. Το 1958 συμμετείχε στην ίδρυση του <em>Ελευθέρου Σπουδαστηρίου Καλών Τεχνών</em> (μετέπειτα Σχολή Βακαλό) στο οποίο δίδαξε ως το 1976. Εκείνη τη χρονιά εξελέγη καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών όπου παρέμεινε ως το 1991 ενώ το 1989 εξελέγη πρύτανης. Το 1993 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.</p>
<p>Η αναγνώριση του έργου του δεν άργησε πολύ να έρθει. Το 1958 το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης τον εκλέγει μεταξύ Ελλήνων υποψηφίων, για το διεθνές βραβείο του Μουσείου Γκουνγκενχάιμ, όπου και εκτίθεται το έργο του. Ακολουθεί (1962) το Βραβείο Κριτικών για το έργο «Το Ναυπηγείο». </p>
<p><img src="http://tvxs.gr/sites/default/files/article/2014/19/153556-panagiotes_tetses_03.jpg" alt="" width="640" /></p>
<p><img src="https://paletaart.files.wordpress.com/2013/04/cf84ceadcf84cf83ceb7cf82-cf80ceb1cebdceb1ceb3ceb9cf8ecf84ceb7cf82-cebdceb1cf85cf80ceb7ceb3ceb5ceafcebf-1965.jpg?w=900" alt="" width="640" /></p>
<p><em>Το Ναυπηγείο</em></p>
<p><span lang="EL">Λίγο πριν το θάνατό του, στις </span><span lang="EL">29/02/2016</span>, βραβεύτηκε με το βραβείο Γιάννη Μόραλη που θεσπίστηκε για πρώτη φορά φέτος. Το βραβείο παρέλαβε ο γιος του Αλέξης από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας σε τελετή που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνων, μιας και <span lang="EL">η ήδη νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και η επιβαρημένη υγεία του δεν του επέτρεψε να παραστεί.</span><span lang="EL">«Αλήθεια ποιος μπορεί να φανταστεί την Ιστορία της νεοελληνικής ζωγραφικής χωρίς την παρουσία του Τέτση; Η συνολική εικόνα της σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής θα έχανε ακαριαία τους υψηλότατους τόνους της και κυρίως αυτόν τον μεταδοτικό παλμό, αυτόν τον ακαταμάχητο οίστρο, το ιαματικό αίσθημα ζωτικής ευφορίας και ψυχικής υγείας που αποπνέουν τα έργα του Υδραίου δημιουργού», ανέφερε στην εκδήλωση η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης και στενή του φίλη , Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα.</span></p>
<p><span lang="EL"><img src="http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/tpin4.jpg" alt="" width="640" /></span></p>
<p><span lang="EL"> Η ίδια επίσης ανέφερε ότι </span><span lang="EL">δώρισε στην Εθνική Πινακοθήκη 210 έργα του, και τη δωρεά συνόδευσε ένα γράμμα που έστειλε πριν ένα μήνα, στο οποίο λέει ότι «το 20% των έργων μου μπορεί να το διαθέσετε για να αγοράσετε έργα άλλων καλλιτεχνών». Κάτι τέτοιο δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην παγκόσμια ιστορία. Η Εθνική Πινακοθήκη αποφάσισε να ονομάσει τη μεγάλη αίθουσα υποδοχής του νέου μουσείου που χτίζεται, αίθουσα Παναγιώτη Τέτση και την αίθουσα αυτή θα κοσμεί το έργο του "Λαϊκή Αγορά" που συμβολίζει ότι η τέχνη ανήκει στον λαό.</span></p>
<p><span lang="EL"><img src="https://xartografos.files.wordpress.com/2011/10/cf84ceadcf84cf83ceb7cf82-cebbceb1cf8acebaceae-ceb1ceb3cebfcf81ceac.jpg" alt="" width="640" /></span></p>
<p><em><span lang="EL"><img src="http://www.naftemporiki.gr/fu/p/1067392/638/10000/0x0000000000f91035/1/panagiotis-tetsis.jpg" alt="" width="640" /></span></em></p>
<p><span lang="EL">Η κηδεία τελέσθηκε τη Δευτέρα στην Αθήνα, ενώ η ταφή θα γίνει σήμερα στην Ύδρα.</span></p>
<p><em><span lang="EL"><img src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20120811/low/assets_LARGE_t_420_54097008.JPG" alt="" width="640" /><br /> </span></em><span lang="EL"><img src="http://www.thetoc.gr/images/articles/3/article_98975/oi-mathites-tou-panagiwti-tetsi-miloun-gia-to-daskalo_3.w_l.jpg" alt="" width="640" /></span></p>

Σχετικά άρθρα