<p style="text-align: justify;">Οι επιπτώσεις ενός διαζυγίου</p>
<p style="text-align: justify;">Η εμπειρία του διαζυγίου μπορεί να έχει άμεσα κι έμμεσα αποτελέσματα. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά ελπίζουν στην επανασύνδεση της οικογένειας ακόμα και ύστερα από 10-15 χρόνια. Επίσης, στην ενήλικη ζωή τους έχουν μειωμένη ικανότητα να κάνουν σχέσεις με άτομα του άλλου φύλου και υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να εσωτερικεύσουν τον θυμό που νιώθουν για τη δεδομένη κατάσταση, με αποτέλεσμα να καλλιεργήσουν αρκετά την οξύθυμη, επιθετική και ανασφαλή πλευρά της προσωπικότητάς τους. Από την άλλη, υπάρχουν και μελέτες που δείχνουν ότι τα παιδιά των διαζευγμένων γονέων τα καταφέρνουν καλύτερα από άλλα παιδιά, που ζουν μέσα σε δυστυχισμένες οικογένειες, με καθημερινές εντάσεις και συγκρούσεις επειδή οι γονείς έχουν αποφασίσει να μη χωρίσουν για χάρη των παιδιών.</p>
<p style="text-align: justify;">Ένα διαζύγιο αποτελεί μία νέα πραγματικότητα για όλη την οικογένεια. Διαμορφώνονται νέες συνθήκες, άλλοτε ευχάριστες για κάποια πρόσωπα και άλλοτε δυσάρεστες για κάποια άλλα.Οι έρευνες και οι μελέτες που σχετίζονται με το συγκεκριμένο θέμα είναι πολλές και δεν μπορούν να αποδείξουν με απόλυτη σαφήνεια ένα μόνο πράγμα. Οι παράγοντες που συντελούν στη διαμόρφωση των νέων συνθηκών αλλά και στην ανάπτυξη κι εξέλιξη προσωπικοτήτων μέσα από αυτή τη διαδικασία διαφοροποιούνται ανάλογα και με τον χαρακτήρα και με τους τρόπους διαχείρισης από την πλευρά των γονέων.</p>
<p style="text-align: justify;">Η αλήθεια είναι ότι η μετατροπή της οικογένειας σε μονογονεϊκή παρουσιάζει αρκετές δυσκολίες στην αρχή. Η προσαρμογή απαιτεί την πάροδο ενός εύλογου χρονικού διαστήματος για να ανασυσταθεί στη νέα της μορφή η οικογένεια. Στην περίπτωση της μονογονεϊκής οικογένειας απαιτείται προσπάθεια για να συσταθεί σε γερές βάσεις και να νιώσουν τα παιδιά ασφάλεια κι εμπιστοσύνη σε σχέση με τη νέα τους ζωή. Προβληματισμοί υπάρχουν, ελλείψει της συντροφικότητας, με την έννοια του μοιράσματος σκέψεων για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών και της ψυχοσυναισθηματικής υποστήριξης που προσφέρει η συντροφικότητα όταν διαθέτει ψυχικά υγιείς βάσεις.</p>
<p style="text-align: justify;">Καταρχήν υφίσταται μία αλλαγή ρόλων, που άλλοτε ευχαριστεί, άλλοτε όμως είναι δυσάρεστη. Πολλές γυναίκες που δεν εργάζονταν αναγκάζονται να μπουν στον εργασιακό στίβο ή, ακόμα κι αν εργάζονταν, υποχρεώνονται πλέον να δουλεύουν ακόμα πιο σκληρά για να καλύψουντα έξοδα και τις υποχρεώσεις της νέας οικογένειας. Ειδικά όταν αυτό προκύπτει σε μία ηλικία που δεν καθίσταται εύκολη και γρήγορη η προσαρμογή, δημιουργεί αρκετές δυσκολίες στην καθημερινότητα της γυναίκας, η οποία επωμίζεται ολοκληρωτικά την ευθύνη των παιδιών και του σπιτιού.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι ρόλοι αλλάζουν, οι απαιτήσεις αυξάνονται ακόμα κι όταν ένα διαζύγιο λειτουργεί λυτρωτικά. Μόνο που, σε αυτή την περίπτωση, το άτομο που έχει επιλέξει αυτή τη λύση νιώθει μεγαλύτερη χαρά, αισθανόμενο ότι μπορεί να αντεπεξέλθει σε οποιαδήποτε δυσκολία.</p>
<p style="text-align: justify;">Το διαζύγιο δημιουργεί συχνά συναισθηματική επιβάρυνση στα άτομα, με συνέπεια την εμφάνιση διαφόρων ψυχολογικών προβλημάτων, όπως άγχος, κατάθλιψη, αίσθημα μοναξιάς κ.ά. Πολλές έρευνες δείχνουν πως διαζευγμένα ενήλικα άτομα αισθάνονται πιο δυστυχισμένα και θλιμμένα από αυτά που είναι παντρεμένα ή ανύπαντρα. Ο αριθμός των αποπειρών αυτοκτονίας ύστερα από ένα διαζύγιο αυξάνεται κατά πολύ, και κυρίως μεταξύ των αντρών. Τα άτομα που έχουν χωρίσει καταναλώνουν επίσης πολύ μεγαλύτερες ποσότητες αλκοόλ και είναι πιο ευεπίφορα σε διάφορες εξαρτήσεις.</p>
<p style="text-align: justify;">Μία από τις συνηθέστερες αιτίες ύπαρξης μακροχρόνιων ψυχικών προβλημάτων είναι η άρνηση αποδοχής του χωρισμού και ο επαναπροσανατολισμός στη ζωή. Ιδιαίτερα άτομα που καταβάλλονται από την ευρύτερη κοινωνική άποψη δείχνουν αδυναμία προσαρμογής στη νέα ζωή, με αποτέλεσμα να απομονώνονται και τα συναισθήματα που τα κυριεύουν να είναι αρνητικά κι εξου-θενωτικά.</p>
<p style="text-align: justify;">Κατά συνέπεια, το άτομο μπορεί να οδηγηθεί στην εκδήλωση διαφόρων ψυχοσωματικών συμπτωμάτων, από τα πολύ απλά μέχρι τα πιο σοβαρά (συχνοί πονοκέφαλοι, κρίσεις πανικού, καρδιαγγειακά νοσήματα και άλλα πολλά). Συνήθως η λύπη, η θλίψη, ο θυμός, το άγχος που δεν οριοθετούνται αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα και καθιστούν τον οργανισμό επιρρεπή σε διάφορες ασθένειες. Εξάλλου, ύστερα από έναν χωρισμό, το άτομο, ειδικά εκείνο που δεν ήθελε το διαζύγιο, τηρεί απαξιωτική στάση απέναντι στον εαυτό του, εκφράζοντας παραμέληση και αδιαφορία γι’ αυτόν: αύξηση βάρους και καπνίσματος, έλλειψη σωματικής άσκησης, ατημέλητο ντύσιμο, παράβλεψη καθαριότητας και πολλά άλλα.</p>
<p style="text-align: justify;">Τα παιδιά που έχουν χρησιμοποιηθεί ως εξιλαστήρια θύματα σε μία περίοδο που οι γονείς είναι βαθιά δυστυχισμένοι και απογοητευμένοι υποφέρουν από μειωμένη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, που τα ακολουθεί για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους. Η συμπεριφορά τους παρουσιάζει έντονες διακυμάνσεις, ακόμα και όσον αφορά τη σχολική τους επίδοση. Παιδιά τα οποία ήταν καλοί μαθητές παύουν να ενδιαφέρονται για τα μαθήματά τους ή παρουσιάζουν δυσκολία συγκέντρωσης και μελέτης. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι συχνές οι κρίσεις θυμού και τα μικρότερα παιδιά μπορεί να παρουσιάσουν παλινδρόμηση: νυχτερινή ενούρηση, τραυλισμό, διαταραχή ύπνου και διατροφής, φοβίες ή και επιθυμία να κοιμούνται μαζί με τον γονέα με τον οποίο μένουν για να νιώθουν ασφαλή.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><span>Από τη συγγραφέα Γιούλη Μιγγειρου. Απόσπασμα από το βιβλίο Μαμά Μπαμπά σε χρειάζομαι. Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Ψυχογιός για την ευγενική παραχώρηση του υλικού. </span></p>