Τι να κάνετε όταν το παιδί δυσκολεύεται να αποκοιμηθεί

<p style="text-align: justify;">Αν και το ένα τρίτο των παιδιών δυσκολεύονται να αποκοιμηθούν, δεν θα πρέπει να θεωρούμε τεράστιο πρόβλημα το γεγονός ότι μετά το τελετουργικό της καληνύχτας τα παιδιά μένουν για λίγη ώρα ακόμα ξύπνια. Στο κάτω-κάτω δεν γίνεται να κοιμηθούν κατόπιν διαταγής. Δεν υπάρχει ένα κουμπί που μπορούμε να το γυρίσουμε στη νυχτερινή ησυχία. Τα παιδιά δεν είναι μηχανές. Κι έτσι, μετά το φιλί της καληνύχτας, σκηνοθετούν μερικά ακόμα δικά τους τελετουργικά, για να ηρεμήσουν τελείως. Παίρνουν αγκαλιά την κούκλα τους και της εμπιστεύονται τις ανησυχίες, τους φόβους ή τις συναρπαστικές εμπειρίες της ημέρας τους.</p>
<p style="text-align: justify;">Κείμενο του παιδοψυχολόγου Jun Rogge </p>
<p style="text-align: justify;">Μερικές φορές η δυσκολία των παιδιών να πάνε για ύπνο ή να αποκοιμηθούν έχει αιτίες μάλλον επιφανειακές που μπορούν να αντιμετωπιστούν με πολύ μικρές αλλαγές. Αυτό φαίνεται καθαρά σε αρκετές περιπτώσεις. </p>
<p style="text-align: justify;">-Όταν δεν υπάρχει ένα ήρεμο τελετουργικό του ύπνου, όλη η οικογένεια αισθάνεται πίεση. Χαρακτηριστικό των τελετουργικών είναι ότι επαναλαμβάνονται σε καθημερινή βάση και με την ίδια πάντα διαδικασία. 'Οταν αυτή η διαδικασία δεν είναι πια κατάλληλη για το παιδί, μπορούμε να την αλλάξουμε ή να της δώσουμε νέο περιεχόμενο. Όταν το τελετουργικό δεν είναι αυτονόητο, αλλά γίνεται θέμα συζήτησης κάθε βράδυ, χάνει την αξία του και δεν προσφέρει οικειότητα και ασφάλεια. Στη διάρκεια του τελετουργικού το παιδί μπορεί να διηγείται και τις εμπειρίες της ημέρας. Είναι ένας τρόπος να ξαλαφρώνει απ’ όλα αυτά που το προβληματίζουν.</p>
<p style="text-align: justify;">- Τα παιδιά χρειάζονται το αρκουδάκι τους, την αγαπημένη τους κούκλα ή ένα αντικείμενο που τα βοηθά να μη νιώθουν μόνα τους. Μαθαίνουν έτσι να βοηθούν μόνα τους τον εαυτό τους, όταν δεν μπορούν να κοιμηθούν. Γι’ αυτό και τα τελετουργικά που επινοεί το ίδιο το παιδί είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Οι ακατάστατες ώρες ύπνου αντίθετα ή το να πηγαίνουν οι γονείς συνέχεια να δουν αν το παιδί κοιμάται, δεν βοηθούν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του ύπνου.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι συνεχείς διαμαρτυρίες των παιδιών όταν πρέπει να πάνε στο κρεβάτι οφείλονται καμιά φορά στο γεγονός ότι μεγαλώνουν και ζητούν περισσότερη αυτονομία. Κρατείστε ένα ημερολόγιο ύπνου. Μη θεωρείτε ότι το παιδί σας δεν είναι φυσιολογικό, όταν αρνείται ή καθυστερεί να κοιμηθεί. Μη δημιουργείτε τεράστιο ζήτημα σχετικά με την ώρα του ύπνου, γιατί αυτό, αργά ή γρήγορα, θα προκαλέσει ένταση στη σχέση σας με το παιδί.</p>
<p style="text-align: justify;">«Ο γιος μου», διηγείται η μητέρα του Μανουέλ, «έρχεται κάθε νύχτα σχεδόν στο δωμάτιό μας με την κουβέρτα του. Πότε θα σταματήσει επιτέλους; Είναι ήδη 4 χρονών. Μπορεί να μένει πια στο δωμάτιό του».</p>
<p style="text-align: justify;">«Το ίδιο πρόβλημα έχουμε κι εμείς», λέει ο πατέρας της Τερέζας. «Η κόρη μας είναι τώρα 8 χρονών και κάθε νύχτα έρχεται και ξαπλώνει μαζί μας». Μερικές φορές απλώνεται ή στριφογυρίζει τόσο πολύ που φεύγω εγώ ή η γυναίκα μου. Κι έχει ένα τόσο ωραίο δωμάτιο».</p>
<p style="text-align: justify;">Πολλοί γονείς μιλούν για την κατάληψη που κάνουν τα παιδιά στο υπνοδωμάτιό τους. Κάθε παιδί έχει τη δική του στρατηγική: Άλλα σκαρφαλώνουν κρυφά και πολύ προσεκτικά -συχνότερα στην πλευρά της μαμάς απ’ ό,τι στου μπαμπά— και αποκοιμιούνται αμέσως. Άλλα έρχονται με θόρυβο, πιάνουν όλο το χώρο σαν να είναι δικός τους, στριφογυρίζουν, κουνιούνται πέρα δώθε, κλωτσάνε τους γονείς και δεν έχουν ησυχία!</p>
<p style="text-align: justify;">Τα νεογέννητα παρουσιάζουν προβλήματα στον ύπνο μέχρι να βρουν το δικό τους ρυθμό και τη δική τους ισορροπία —κι αυτό δεν γίνεται νωρίτερα από την ηλικία των 4 μηνών. Δεν πρέπει ωστόσο να ξεχνάμε ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και ότι ορισμένα γεγονότα, όσο ασήμαντα κι αν τα θεωρούν οι μεγάλοι, μπορούν να αναστατώσουν τελείως το συνηθισμένο ρυθμό του ύπνου των παιδιών. Τέτοια γεγονότα μπορεί να είναι οι διακοπές που έρχονται, τα Χριστούγεννα, μια επίσκεψη των παππούδων ή το ξεκίνημα του σχολείου. Πόσο μάλλον μια αρρώστια, όσο σύντομη κι αν είναι, η γέννηση ενός αδελφού, μια μετακόμιση ή μια κρίση στη σχέση των γονιών.</p>
<p style="text-align: justify;">Πολλά παιδιά αποκτούν αργά και σταδιακά το δικό τους ρυθμό ύπνου που δυστυχώς εύκολα μπορεί να αναστατωθεί. Και άντε πάλι  από την αρχή.</p>
<p style="text-align: justify;">Όσο μικρότερο είναι το παιδί, τόσο πιο έντονη είναι η επίδραση των εξωτερικών παραγόντων. Κάποια παιδια μάλιστα, όταν αναστατωθούν απο ένα γεγονός, θέλουν να κοιμούνται πια μόνο με τους γονείς. Τότε δοκιμάζονται τα όρια της αντοχής, τόσο των γονιών όσο και των ίδιων των παιδιών. Συνταγές για τέτοιες κρίσεις δεν υπάρχουν. Ούτε βοηθούν φυσικά οι συμβουλές που ακούμε συχνά από τις παλιότερες γενιές: «Άστο να κλάψει να δυναμώσουν τα πνευμόνια του» ή «Μην αφήνετε τα παιδιά να κοιμούνται μαζί σας! Άμα δεν μάθουν τώρα, δεν θα μάθουν ποτέ!». Αυτές οι προκαταλήψεις δεν βοηθούν σε τίποτα. Τα παιδιά μπορούν πάντα να μάθουν. Και οι γονείς πρέπει να έχουν αρκετή φαντασία.</p>
<p style="text-align: justify;">Ενα 5χρονο ή 8χρονο παιδί πείθεται ευκολότερα να κοιμηθεί στο δικό του κρεβάτι απ’ ό,τι ένα 2χρονο που διψά για ζεστασιά και στοργή. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι, το να έρχονται τα παιδιά τη νύχτα στο κρεβάτι μας δεν σημαίνει ότι τους λείπει η αυτονομία. Ειδικά όταν στη διάρκεια της ημέρας κάνουν τα δικά τους και δεν χρειάζονται σχεδόν καθόλου τους γονείς, τη νύχτα αναζητούν τη ζεστασιά των γονιών για ν’ αποκτήσουν δυνάμεις, να ανεφοδιαστούν με καύσιμα για την επόμενη μέρα.</p>
<p style="text-align: justify;">Aπόσπασμα από το βιβλίο Δίνοντας και παίρνοντας μαθήματα ανατροφής. Ευχαριστούμε τις εκδόσεις θυμάρι για την ευγενική παραχώρηση του υλικού </p>

Σχετικά άρθρα