Οι πόνοι που προκαλεί στο στομάχι το έλκος είναι αφόρητοι και οι ασθενείς καταφεύγουν το συντομότερο δυνατό στο γιατρό για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Ωστόσο, τα χημικά φαρμακευτικά παρασκευάσματα και η χειρουργική επέμβαση δεν είναι η μόνη λύση. Ο κύριος Κωνσταντίνος Τσιτινίδης, ομοιοπαθητικός, μας εξηγεί πως μπορούμε εναλλακτικά να θεραπεύσουμε το έλκος στομάχου.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσιτινίδης
Το περιστατικό:
Άνδρας ηλικίας 56 χρονών επισκέφθηκε ομοιοπαθητικό ιατρείο μετά την οικειοθελή του έξοδο από θεραπευτήριο όπου διαγνώσθηκε έλκος στομάχου. Συνεστήθη άμεση χειρουργική επέμβαση που δεν δέχθηκε ο ασθενής. Η γαστροσκόπηση επιβεβαιώνει την ύπαρξη κρατήρα έλκους διαμέτρου 2cm με ρυπαρό πυθμένα και ανώμαλα χείλη. Η σύσταση του είναι σκληρή. Ο ασθενής αναφέρει τις γαστρικές του ενοχλήσεις από 25ετίας, αλλά σημειώνει ότι επιδεινώθηκαν τις τελευταίες 15 ημέρες..Διαμαρτύρεται για πόνους σαν σουβλιές στο επιγάστριο και στο προκάρδιο, και για πόνο σαν να υπάρχει σκίσιμο στον πρωκτό στην κένωση και μετά την κένωση. Μια κένωση, επίσης, ήταν με μαύρα κόπρανα. Η κατάσταση αυτή είναι, σχεδόν, μόνιμη, και το μόνο που τον ανακουφίζει είναι να τρίβει την περιοχή με οινόπνευμα. Πριν ενταθεί το πρόβλημα, είχε προηγηθεί κάποια σωματική κούραση, και αρκετές προστριβές με τη σύζυγο του, που ξεκινούσαν πάντα από τυπικά θέματα. Η σχέση με τη σύζυγο του είναι τυπική και δεν υπάρχει ουσιαστική συναισθηματική επαφή.
Το προφίλ του ασθενή:
Η ερωτική επιθυμία είναι αρκετά έντονη, όχι όμως προς τη σύζυγο του, και διοχετεύεται σε περιστασιακές σχέσεις. Είναι παντρεμένος 2η φορά, από τον πρώτο γάμο του έχει δύο παιδιά, έχει χωρίσει τουλάχιστον 20 χρόνια, τον «βάραινε» για χρόνια αυτός ο χωρισμός, γιατί συναισθηματικά υπάρχει ιδιαίτερη σύνδεση με την πρώην σύζυγο. Αποκαλεί τον εαυτό του άνθρωπο της χαράς και του γλεντιού, συμμετέχει πρωταγωνιστικά σε παρέες, αλλά δεν έχει στενούς φίλους και δεν συζητάει τα προβλήματα του, αν κι αποζητά την παρηγοριά. Κοιμάται πάντα πολύ νωρίς και ξυπνάει νωρίς το πρωί ξεκούραστος. Δεν μπορεί να κοιμηθεί ανάσκελα και ροχαλίζει πολύ. Όταν έχει πόνους αρθριτικούς, θέλει ζέστη και είναι ευαίσθητος στην «υγρασία». Πίνει πάρα πολύ νερό που το θέλει κρύο. Μέχρι πριν 3-4 χρόνια έτρωγε τα νύχια του, ενώ τώρα σε καταστάσεις έντασης, ξύνει συνέχεια τον αντίχειρα με τον δείκτη.
Η θεραπεία:
Με αυτά τα στοιχεία πήρε Medorrhinum σε δοσολογία 1Μ και Natrum Sulphuricum 6×30 ένα κάθε ημέρα. Μετά από 25 ημέρες μας επισκέπτεται πάλι, με την ίδια, σχεδόν, συμπτωματολογία. Η επιγαστραλγία εμφανίζεται, κυρίως, 9.30 -10.000 π.μ., ενώ το πρωί ξυπνάει από λιγούρες κατά τις 3.000-4.000 π.μ. Ο πόνος ανακουφίζεται αν ο ασθενής φάει ή πιει οτιδήποτε. Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι η δυναμική της ίδιας της ασθένειας. Αναφέρει, ότι η σχέση με τη γυναίκα του έχει γίνει «περιέργως πολύ καλή», χωρίς να παρεμβληθεί κάτι άλλο. Με αυτά τα επιπλέον στοιχεία πήρε Phosphorus 200, μια δόση, και Natrum Phosphonicum 6 χ τριάντα δόσεις, μια κάθε ημέρα. Χωρίς επιδείνωση, ο ασθενής βελτιώνεται σημαντικά από την 12η ημέρα.
Τα αποτελέσματα:
Ένα μήνα μετά από χορήγηση του Phosphorus, ο ασθενής υποβάλλεται σε γαστροσκόπηση, στην οποία δεν βρίσκεται παρά ελάχιστη ερυθρότητα γύρω από τον πυλωρό. Στην ακτινογραφία στομάχου δεν φαίνεται κανένα εύρημα. Ο ασθενής παραμένει σταθερά καλά όλο τον τελευταίο χρόνο, έχοντας, μάλιστα, δομήσει ουσιαστικά καλύτερες σχέσεις με το οικογενειακό του περιβάλλον.
Η ομοιοπαθητική θεραπεία:
Το περιστατικό υπογραμμίζει τον τρόπο δράσης των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, όπως αυτός περιγράφεται στο «Οργάνο της Θεραπευτικής Τέχνης», τo ύψιστο ιδανικό της θεραπείας δηλαδή είναι η ταχεία, ήπια, μόνιμη αποκατάσταση της υγείας, η άρση κι εξολόθρευση της αρρώστιας σε όλη της την έκταση με το συντομότατο, ασφαλέστατο κι αβλαβέστατο τρόπο. Υποδεικνύει, επίσης, τις θεραπευτικές αλλαγές που μπορούν να συμβούν μετά από μια ομοιοπαθητική θεραπεία σε παθολογοανατομικές αλλοιώσεις, τέτοιας έκτασης, που καθιστούσαν επιβεβλημένη τη χειρουργική προσπέλαση (λόγω του φόβου κακοήθους εξαλλαγής).
