<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστρης μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπέρα είμαι χωρισμένος καί έχω δύο κόρες 18 καί 19 ετών αντίστοιχα η μικρή έχει μιά σχεση με έναν μεγαλύτερό της κατά 12 χρόνια ο οποίος μεταξύ άλλων είναι ιεχωβάς…</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Έχω πολύ μεγάλες αντιpρήσεις καί έχουμε αντιπαραθέσεις συχνά σέ ήπιες μορφες στίς συζητήσεις μας γενικά προσπαθώ νά τής δωσω νά καταλαβει ότι δέν εχει κανενα μελλον μαζι του διοτι εχουν τεραστιες διαφορες θρησκευτικες αλλα και ηλικιακες αλλα θελω κλπ η μητερα της οταν ανακαλυψα την ολη κατασταση θελησε να δικαιολογηθει και υποσχεθηκε οτι με μια συννενοηση μαζι μου θα καναμε κατι αλλα δυστυχως αυτη τον εβαζε ολο κι περισσοτερο στο σπιτι κρυβοντας απο τους δικους της το προβλημα </span></p>
<p><span>Η μικρη εχει απομακρυνθει απο την αδελφη της η οποια την καλει να βγουν εξω και γενικα απο καθε δραστηριοτητα πριν απο 15 ημερες μου ειπε οτι θα παει στην Μυκονο για βολτα με μια φιλη της αλλα ανακαλυψα οτι ο νεαρος θα παει για δουλεια εκει και με την ευκαιρια θα πηγαινε να τον δει και η μικρη αντεδρασα παντα σε ηπια μορφη </span></p>
<p><span>Στη συζητηση μας και λεγοντας παλι με επιχειρηματα οτι ειναι σε κατι που δεν θα της βγει σε καλο και φυσικα αλλαξε συζητηση σημερα λοιπον μετα απο 15 ημερες μου οταν την ρωτησα που βρισκεται μου ειπε οτι ειναι στην Μυκονο αλλα ηταν στην Αθηνα οπου και μενουμε επειτα απο μιση ωρα πηρε τηλεφωνο την συντροφο μου και προσπαθουσε να την βοηθησει,  να πειση εμενα για το ταξιδι της φυσικα η μητερα της δεν της απαγορευει να παει και οπως λεει τον συμπαθει κιολας </span></p>
<p><span>Τελειωνοντας θα πρεπει να σας σας πω οτι εγινα εξω φρενων με αυτα που μου ελεγε οτι πρεπει να τον αποδεχτω και αμα θελω η ειδαλως να μην ξαναμιλησουμε ποτε δυστυχως εγινα εξαλος και ευτυχως που η συζητηση αυτη ηταν τηλεφωνικη θα ηθελα μια γνωμη σας αν ειναι δυνατον ευχαριστω πολυ. </span></p>
<p><span>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος – ομαδικός θεραπευτής <strong>Δημήτρης Κατσαρός </strong></span></p>
<p><span><span>Αναφέρετε πολλές φορές ότι οι αντιδράσεις σας στις επιλογές και τον τρόπο που συμπεριφέρεται η κόρη σας ήταν ήπιες. Φαντάζομαι ότι τις συγκρίνετε με πιο έντονες αντιδράσεις και τις βρίσκετε ήπιες. Αυτό δείχνει πως έχετε θυμώσει αρκετά περισσότερο απ'όσο αφήνετε να φανεί. Τί είναι αυτό που σας θυμώνει τόσο όμως; Τί σημαίνει για σας η διαφορά ηλικίας του νεαρού και το θρήσκευμά του; Πως αυτός ο νεαρός σας απομακρύνει από την κόρη σας; Όταν είμαστε 18 ετών φερόμαστε με μεγάλη βεβαιότητα πολλές φορές και τις περισσότερες από αυτές, μετά από καιρό, φαίνεται να ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια αμηχανία ως προς τη βεβαιότητα αυτή. Θυμηθείτε πως διαλέγατε καταστάσεις στη δική σας εφηβεία. Με λίγα λόγια μην είστε τόσο σίγουρος ότι θα μείνει για πάντα με τον φίλο της η κόρη σας. Αλλά από την άλλη μη σας παρηγορεί αυτή η σκέψη. Οι άνθρωποι ερωτεύονται όχι μόνο με βάση τον άνθρωπο που έχουν μπροστά τους αλλά και με βάση αυτό που είναι ενδιαφέρον, επικίνδυνο και αδιανόητο. Δηλαδή με βάση τους φόβους των γονιών και των οικείων τους. Ο έρωτας μπορεί να είναι εν μέρει και ένα αντιδραστικό συναίσθημα. Δε σας προτείνω να ανοίξετε την αγκαλιά και το σπίτι σας στο φίλο της εφόσον ως τώρα η σκέψη αυτή σας φαίνεται αδιανόητη, όμως αφήστε τα πράγματα να κυλήσουν έχοντας υπόψη ότι δώσατε το στίγμα και την άποψή σας. Κάποιες φορές ο γονιός έρχεται αντιμέτωπος με επιλογές των παιδιών του που τον φέρνουν σε θέση όπως η δική σας: Όχι απλά να θυμώνει αλλά να φοβάται για το μέλλον του παιδιού του ενώ το παιδί του να νιώθει ότι "δεν τον καταλαβαίνει". Ίσως πρέπει εδώ να δείξετε περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό σας και να αφήσετε τα καλά κομμάτια που έχει πάρει από σας στο παρελθόν η κόρη σας να λειτουργήσουν μέσα της για τη δική της προστασία και τις δικές της επιλογές, αντί να προσπαθείτε να τη νουθετήσετε εκ νέου. Αφήστε τη να σας δείξει πως μπορεί να διαχειριστεί τον εαυτό της και τη σχέση της. Είστε εκεί άλλωστε ό,τι και να της συμβεί. Αυτό το ξέρει ήδη.</span></span></p>