<p>Μία νέα μελέτη από το New York University College of Nursing ασχολήθηκε με το πώς είναι δυνατό να εκτιμηθεί η πιθανότητα εμφάνισης λεμφοιδήματος σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε θεραπείες για καρκίνο του μαστού.</p>
<p>Το λεμφοιδημα είναι μία από τις επιπλοκές που συχνά εμφανίζονται μετά από τις τοπικές θεραπείες (χειρουργική ή/και ακτινοθεραπεία) και αυτό μπορεί να συμβεί είτε σε σύντομο χρονικό διάστημα ( σ’ ένα χρόνο ή και νωρίτερα) είτε αργότερα (έως και μετά από 20 ή περισσότερα χρόνια). Το λεμφοίδημα είναι το πρήξιμο του άνω άκρου προς την πλευρά που είχε το πρόβλημα ο μαστός, που ορισμένες φορές μπορεί να πάρει μεγάλες διαστάσεις και που ανάλογα την έκταση του επηρεάζει την ποιότητα ζωής των γυναικών, αλλά και – σπανιότερα- τη ζωή τους. Οφείλεται στο γεγονός ότι είτε από τη χειρουργική, είτε από την ακτινοθεραπεία, έχουν προκληθεί βλάβες στα λεμφαγγεία στην περιοχή της μασχάλης, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται δυσκολίες στην απορροή της λέμφου από το άνω άκρο, οπότε παραμένει περισσότερη ποσότητα υγρού σ’ αυτό και έτσι το άκρο πρήζεται.</p>
<p>Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει μία μέθοδος που να μπορεί να προβλέψει ποιες από τις ασθενείς είναι πιθανό να αναπτύξουν στο μέλλον αυτή την επιπλοκή.</p>
<p>Οι ερευνητές στη συγκεκριμένη μελέτη αναζήτησαν μία σειρά από συμπτώματα που ανέφεραν ασθενείς μετά τις θεραπείες και τα συσχέτισαν με την εμφάνιση αργότερα λεμφοιδήματος ή όχι στο άνω άκρο.</p>
<p>Όσες γυναίκες ανέφεραν ότι αισθανόντουσαν το άκρο βαρύ, δυσκολοκίνητο, το ένοιωθαν πιο ζεστό, είχαν αίσθηση μυρμηγκιάσματος ή φαγούρας, αυτές είχαν πενταπλάσιες πιθανότητες από όσες δεν ανέφεραν παρόμοια συμπτώματα στο να αναπτύξουν λεμφοίδημα . Αν οι γυναίκες ανέφεραν δυσκολία στην κίνηση των δακτύλων, του αγκώνα ή του καρπού είχαν περισσότερο από τετραπλάσιες πιθανότητες για ανάπτυξη λεμφοιδήματος. Τέλος, ο πόνος στο άνω άκρο διπλασίαζε την πιθανότητα για λεμφοίδημα σε σύγκριση με τις ασθενείς που δεν ανέφεραν κάτι τέτοιο.</p>
<p>Αν συνυπήρχαν πολλά από αυτά τα συμπτώματα, τότε οι ερευνητές εκτιμούν ότι μπορεί απ’ αυτά να υπλογιστεί ο αυξημένος κίνδυνος που έχει μία ασθενής  να αναπτύξει στο μέλλον λεμφοίδημα με σχετική ακρίβεια.</p>
<p>Μια τέτοια απλή διαγνωστική διαδικασία μπορεί να χρησιμεύσει ως εργαλείο ελέγχου, καθώς επιτρέπει να εντοπιστούν οι γυναίκες αυξημένου κινδύνου και έτσι αφενός να τους δοθούν οι κατάλληλες οδηγίες και αφετέρου να υπάρξει μεγαλύτερη επαγρύπνηση για την έγκαιρη ανακάλυψη της επιπλοκής και για την άμεση θεραπευτική παρέμβαση.</p>
<p> </p>
<p>Από την Ελληνικη Αντικαρκινική Εταιρεία</p>