<p style="text-align: justify;">Οι πάσχοντες από ανορεξία αρχικά βρίσκουν παρηγοριά από την ασθένειά τους, αλλά μετά τους κατακυριεύει και καταλήγουν να προσπαθούν να επανακτήσουν τον έλεγχο του ίδιου τους του νου. Αυτά υποστηρίζουν οι Sarah Williams και Marie Reid, που έκαναν ομαδικές και ατομικές διαδικτυακές συνεντεύξεις με 14 άτομα που βρίσκονταν στη φάση της θεραπείας από νευρική ανορεξία, ηλικιών από 21 έως 50 (12 από αυτές ήταν γυναίκες και 2 άντρες).</p>
<div style="text-align: justify;">Στις συνεντεύξεις ανέκυπτε ένα κοινό θέμα, ότι η ανορεξία αρχικά παρέχει μια αίσθηση ελέγχου και ταυτότητας. Οι συμμετέχοντας θυμόντουσαν ότι έβρισκαν απόλαυση στο κυνήγι της τελειότητας. Έβλεπαν το να είναι αδύνατοι ως ένα ιδεώδες και ότι αυτό μπορούσαν να το κατακτήσουν. "Η ανορεξία έγινε ένας φίλος", λέει η Ναταλί. "Όταν ήμουν μόνη…ήξερα ότι τουλάχιστον είχα την Α.[<em>=την ανορεξία</em>]" Ο Τζον λέει: "ήταν ένας τρόπος να ελέγξω τι συνέβαινε σε μένα σε μια καθημερινή βάση και να ελέγξω το βάρος μου".</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Τελικά όμως, αντί για λύση, η ανορεξία έγινε από μόνη της ένα νέο πρόβλημα. Η Λίζα λέει: "αποκαλώ την ανορεξία μου έναν 'δαίμονα' που ελέγχει τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις αισθήσεις και τις πράξεις μου". Τζον: "είναι σαν να έχω δύο ανθρώπους στο μυαλό μου: το κομμάτι που ξέρει τι πρέπει να κάνω, και το κομμάτι μου που προσπαθεί να με παρασύρει. Η Άνα [<em>=η ανορεξία</em>] είναι το κομμάτι που με παρασέρνει και με καταδυναστεύει".</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Οι ερευνήτριες εξηγούν ότι "αφού ανέπτυξαν αυτή τη φωνή της ανορεξίας, οι συμμετέχοντες στην έρευνα κατάλαβαν ότι ήταν κάτι που ήταν ξεχωριστό από τους αυθεντικούς τους εαυτούς". Οι ερευνήτριες εξήγησαν πώς τα ευρήματά τους, μαζί με παρόμοια αποτελέσματα προηγούμενων ερευνών, παρέχουν χρήσιμες ιδέες για τη θεραπευτική παρέμβαση. Συγκεκριμένα, προτείνουν ότι οι ανορεξικοί ασθενείς χρειάζονται να αναγνωρίσουν και άλλες στάσεις πέρα από την φωνή της ανορεξίας και του αυθεντικού τους εαυτού. "Η καλή υγεία δεν μπορεί απλώς να είναι η εξαφάνιση των συμπτωμάτων της ανορεξίας, γιατί αυτό μπορεί να κάνει πιο έντονη την εσωτερική μάχη με τη φωνή της ανορεξίας", λένε.</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Οι Williams και Reid προτείνουν η ψυχοθεραπεία να βοηθήσει στο να ενισχυθεί η αίσθηση του εαυτού στους ασθενείς. "Αυτή η μελέτη μας δείχνει ότι αυτό σημαίνει να αναπτύξουμε τον εαυτό πέρα από μια αμφίρροπη σύγκρουση ανάμεσα στον αυθεντικό εαυτό και τη φωνή της ανορεξίας", λένε. "Αυτό μπορεί να βοηθήσει στο να αναπτυχθεί μια νέα πιο θετική κυρίαρχη στάση". </div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;"><span>Μια από τις προσεγγίσεις που μπορεί να είναι ιδιαίτερα κατάλληλη, σύμφωνα με τις ερευνήτριες, είναι η ψυχοθεραπεία επικεντρωμένη στο συναίσθημα (emotion-focused therapy- EFT). Μια τεχνική που χρησιμοποιεί αυτή η προσέγγιση είναι να απευθυνθούν οι πελάτες σε μια άδεια καρέκλα, που αναπαριστά την ανορεξική φωνή. Με τη βοήθεια του θεραπευτή, αυτό μπορεί να οδηγήσει στο "μαλάκωμα" αυτής της αυστηρής φωνής και στην υιοθέτηση μιας νέας κυρίαρχης θέσης του εαυτού. Ωστόσο, οι ερευνήτριες συστήνουν προσοχή, καθώς ακόμα δεν υπάρχουν ακόμα έρευνες που να μελετούν την αποτελεσματικότητα των μεθόδων εξωτερίκευσης όμως της EFT και άρα πρέπει οποιαδήποτε μέθοδος να χρησιμοποιηθεί με προσοχή.</span></div>
<div style="text-align: justify;"><span>Επιμέλεια κειμένου: Εκπαιδευτική- συμβουλευτική ψυχολόγος Δρ. Καλλιόπη Εμμανουηλίδου </span></div>