Απογοήτευση: Τι να κάνεις αν το παιδί σου δεν πήγε καλά στις εξετάσεις

<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπερα ο γιος μου ειναι πολυ απογοητευμενος απο την επιδοση στις εξετασεις πως να τον βοηθησω βλεπω την ψυχολογια του πολυ πεσμενη δεν εχει διαθεση να βγει πολυ και δεν τρωει κανονικα του εξηγησα οτι δεν πειραζει ακομα και αν δεν εχει περασει σε καποια σχολη αλλα δεν επικοινωνει πολυ μαζι μου τελευταια οπως και δε μιλα πολυ και με τους φιλους του. Πως να του μιλησω θα με βοηθουσε πολυ μια συμβουλη σας. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><span>Ο γιος σας μοιάζει να απογοητεύτηκε πιο έντονα από άλλες περιστάσεις και ίσως δεν μπορεί να επικοινωνήσει κάποιος με τους ίδιους τρόπους μαζί του γι'αυτό γιατί είναι διαφορετικοί οι όροι της απογοήτευσης: Οι πανελλήνιες εξετάσεις βάζουν τα παιδιά να συγκριθούν μεταξύ τους και όταν υπάρχει ανταγωνισμός η χαρά της επιτυχίας και η στεναχώρια της αποτυχίας πολλαπλασιάζονται. Ρωτάμε πολλές φορές "πως τα πήγες στις εξετάσεις" και στην ίδια παρέα βλέπουμε ταυτόχρονα παιδιά να ανυπομονούν να απαντήσουν και άλλα να μένουν σιωπηλά, να κοιτάνε το κινητό ή και να φεύγουν για λίγο. Μπορεί να μην πειράζει που δε πέρασε στη σχολή που στόχευε γιατί είναι πάντα αξιαγάπητος για σας, όμως ο ίδιος φαίνεται να το πήρε τοις μετρητοίς διότι βασίστηκε στις δικές του δυνάμεις για την προσπάθεια που έκανε (υπομονή, μελέτη, κατανόηση, πρόγραμμα, πειθαρχία). Ταυτόχρονα μπορεί να γνωρίζει πως κι εσείς τον στηρίξατε και η αίσθηση της απογοήτευσης να μεγαλώνει κάπως. Κάτι σαν ενοχή. Αφήστε τον να ζήσει την θλίψη του. Να είστε εκεί, όταν αποφασίσει την επόμενη κίνησή του. Εν τω μεταξύ δείξτε του πως "δεν πειράζει" με το να είστε κοντά του συναισθηματικά. Μην αντιμετωπίζετε την θλίψη του και την σιωπή του σαν πρόβλημα. Είναι προβληματισμένος αλλά όχι προβληματικός. Τώρα αν δείτε ότι αυτή η συναισθηματική κατάσταση τραβάει κάπως στο χρόνο σαν αυτοτιμωρία, εξηγήστε του ότι καταλαβαίνετε το συναίσθημα της αποτυχίας αλλά ότι η αυτοτιμωρία και ο αυτο-περιορισμός δεν συνιστούν εξέλιξη αλλά θυμό προς τον εαυτό που δε βγάζει πουθενά. Πως παρόλο που δεν πέτυχε το στόχο του, πρέπει να αντιμετωπίσει τον κόσμο, να ξαναβγεί απ' τη μοναξιά του και να σκεφτεί το επόμενο βήμα του. Δώστε του μια δική σας εμπειρία που νιώθατε πως οι προσπάθειές σας δεν σας απέδοσαν αυτό που περιμένατε και έπρεπε να οργανώσετε μια νέα προσπάθεια για κάτι.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>

Σχετικά άρθρα