Κλαύδιος Αιλιανός

04/07/2016
Ομάδα Σύνταξης
Το Motto της ημέρας

Ο Κλαύδιος Αιλιανός (λατ. Claudius Aelianus) ο επιλεγόμενος «Σοφιστής» (<a class="new" title="Πραίνεστο (δεν έχει γραφτεί ακόμα)" href="https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=%CE%A0%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%BF&action=edit&redlink=1">Πραίνεστο</a> (λατ. Praeneste, σημ. Παλεστρίνα (Palestrina), περ. <a title="175" href="https://el.wikipedia.org/wiki/175">175</a> – περ. <a title="235" href="https://el.wikipedia.org/wiki/235">235</a> μ.Χ.), συχνά απαντώμενος ως απλώς «Αιλιανός», ήταν Ρωμαίος συγγραφέας και διδάσκαλος της <a title="Ρητορική" href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE">Ρητορικής</a> που άκμασε επί <a title="Σεπτίμιος Σεβήρος" href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%AF%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%B5%CE%B2%CE%AE%CF%81%CE%BF%CF%82">Σεπτιμίου Σεβήρου</a> και μάλλον ζούσε και μετά τον θάνατο του <a title="Ηλιογάβαλος" href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%82">Ηλιογαβάλου</a> το 222 μ.Χ.. Ο Αιλιανός έγραψε στην <a title="Ελληνική γλώσσα" href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1">ελληνική γλώσσα</a>, αφού την μιλούσε τόσο τέλεια ώστε να αποκαλείται «μελίγλωττος» και «μελίφθογγος». Λέγεται ότι του τη δίδαξε ο σοφιστής Παυσανίας από την Καισάρεια. Προτιμούσε τους Έλληνες συγγραφείς από τους Ρωμαίους και έγραφε σε ελαφρώς αρχαΐζουσα γλώσσα. Πηγή για τον βίο του είναι ο <a class="mw-redirect mw-disambig" title="Φιλόστρατος" href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CF%8C%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82">Φιλόστρατος</a> (Βίοι Φιλοσόφων Β, 31). Προερχόταν από την τάξη των απελεύθερων.
Τα δύο σημαντικότερα έργα του είναι πολύτιμα για τις πολυάριθμες αναφορές χωρίων από προγενέστερους συγγραφείς, από έργα που κατά τα άλλα έχουν χαθεί, καθώς και για τις πολλές πληροφορίες που μας προσφέρουν απροσδόκητες «ματιές» βαθιά μέσα στην ελληνορωμαϊκή αντίληψη για τον κόσμο.