<p style="text-align: justify;">Πολλές φορές οι άνθρωποι παντρεύονται -παρά τις αρνητικές δονήσεις που αισθάνονται- όχι μόνο γιατί εκλογικεύουν και μπερδεύουν την προσκόλληση με την αγάπη, αλλά, καθαρά, γιατί νιώθουν πιεσμένοι για να παντρευτούν – κάτι που το βιώνουν ως ντροπή, ενοχή ή και τα δύο. Για παράδειγμα, όταν κάποιοι παντρεύονται λόγω μιας άτυχης εγκυμοσύνης, το κάνουν γιατί νιώθουν ντροπή και ενοχή.</p>
<p style="text-align: justify;">Γράφει ο ψυχολόγος Sam Hamburg</p>
<p style="text-align: justify;">Θα σας διηγηθώ μια ιστορία γύρω απ’ το συναίσθημα της ντροπής. Σαν θεραπευτής ζευγαριών, έκανα το παν να παραμένω ουδέτερος στη στάση μου απέναντι στους δύο συντρόφους.</p>
<p style="text-align: justify;">Η Νάνσι και ο Κάρολος ήταν ένα τέτοιο ζευγάρι. Η Νάνσι ήταν γλυκιά, χαριτωμένη και διορατική. Ο Κάρολος απ’ την άλλη, ήταν βρωμερός, άσχημος, και ψυχολογικά βαρύς άνθρωπος. Στις επαφές του με τη Νάνσι ήταν παράλογος, ανώριμος, πιεστικός και βασανιστής – ένας από τους πιο κακούς ανθρώπους που αντιμετώπισα στη κλινική μου εμπειρία σαν θεραπευτής.</p>
<p style="text-align: justify;">Δεν ξέρω τι είδους έλξη μπορεί να υπήρχε μεταξύ αυτών των δυο ανθρώπων. Έχει περάσει πολύς καιρός και δεν θυμάμαι πια. Παρόλα αυτά, ένιωσαν έλξη, έκαναν σχέση και τελικά αρραβωνιάστηκαν. Λίγο καιρό μετά τον αρραβώνα τους, η Νάνσι άρχισε να συνειδητοποιεί ότι θα ήταν καταστροφή να παντρευτεί τον Κάρολο, όπως και τελικά ήταν. Παρόλα αυτά τον παντρεύτηκε. Γιατί; Γιατί οι προσκλήσεις του γάμου είχαν ήδη σταλεί, και θα ήταν ντροπή ν’ ακυρωθεί ο γάμος!!</p>
<p style="text-align: justify;">Τώρα θα σας διηγηθώ μια ιστορία γύρω από το συναίσθημα ενοχής.</p>
<p style="text-align: justify;">Γνώρισα το φίλο μου το Μίκι στο κολέγιο. Ο Μίκι ήταν πλούσιος και πάντα έβρισκε πλούσια κορίτσια για να κάνει παρέα. Μερικά χρόνια μετά το κολέγιο, αρραβωνιάστηκε με κάποια κοπέλα, την κόρη ενός μεγαλοεπιχειρηματία. Ο Μίκι ήταν εικοσιπέντε και η αρραβωνιαστικιά του είκοσι οχτώ χρόνων.</p>
<p style="text-align: justify;">Τελικά, συνάντησα τη Ροσέλ και δεν τη συμπάθησα. (Ο Μίκι μου είπε αργότερα, ότι κανείς δεν την είχε συμπαθήσει -ούτε οι γονείς του, ούτε οι αδερφές του, ούτε κανένας). Ανησύχησα όταν ο Μίκι μου είπε ότι θα την παντρευτεί, και αποφάσισα να του μιλήοιο σοβαρά. Έτυχε να επισκεφτώ τη Νέα Υόρκη, όπου ο Μίκι δούλευε σαν μουσικός παραγωγός. Περπατούσαμε σ’ ένα δρόμο, μιλώντας για τον προκείμενο γάμο του. Ήταν ολοφάνερο, απ’ τα λεγόμενό του, ότι είχε κάποιες αμφιβολίες σχετικά με το γάμο του με τη Ροσέλ. Κατάλαβα ότι εκείνη ήταν η κατάλληλη στιγμή για να μιλήσω. Του είπα: “ Μίκι, γιατί θες να την παντρευτείς;”. Ο Μίκι μου απάντησε με τις παρακάτω λέξεις: “Κοίτα, είμαστε μαζί ενάμισι χρόνο, η Ροσέλ είναι είκοσι οχτώ και θέλει να παντρευτεί. Έτσι κι αλλιώς εκεί οδηγείται μια σχέση – κι αν δεν πάει καλά, τότε, το πολύ πολύ, παίρνουμε διαζύγιο”. Η καρδιά μου ράγισε. Μπορείτε εύκολα να φανταστείτε το υπόλοιπο της ιστορίας. Μετά από μερικά χρόνια γάμου, που έμοιαζαν πιο πολύ με πεδίο μάχης, και με παιδιά που βρίσκονταν ανάμεσα στα πυρά, ο Μίκι και η Ροσέλ χώρισαν. (Μετά όμως η ιστορία είχε καλό τέλος. Μέσα στα επόμενα χρόνια, ο Μίκι παντρεύτηκε μια άλλη πλούσια γυναίκα, κι ο γάμος τους ήτανε ευτυχισμένος).</p>
<p style="text-align: justify;">Υπάρχει ένα ηθικό δίδαγμα σ’ αυτές τις ιστορίες, και θα το δηλώσω με έμφαση, σαν κανόνα, επειδή πραγματικά το πιστεύω.</p>
<p style="text-align: justify;">Ακουστέ τις αρνητικές δονήσεις και πάρτε τις στα σοβαρά. Αν έχετε κάποιες αμφιβολίες, δισταγμούς ή είστε σκεφτικοί, τότε τουλάχιστον  αναβάλλετε το γάμο. Αν σας είναι ξεκάθαρο, ότι αυτός ο γάμος θα είναι ένα λάθος, ακυρώστε τον – και μην αφήσετε τίποτα και κανέναν να σας σταματήσει.</p>