Σοφία Μπεκατώρου: Η σεξουαλική κακοποίηση, οι διακρίσεις και τα χρυσά μετάλλια, ο θάνατος της αδερφής της και της μητέρας της και η δικαίωση για τα τόσα χρόνια σιωπής!!!

Η Σοφία Μπεκατώρου, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Δεκεμβρίου του 1977. Ξεκίνησε την ιστιοπλοΐα το 1985 στην κατηγορία Όπτιμιστ, από τα Όπτιμιστ πέρασε στο μονοθέσιο σκάφος Europe, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1997.

Φοίτησε στην Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και είναι πτυχιούχος του Τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Είναι Ταγματάρχης (ΜΧ) του Στρατού Ξηράς.

Υπήρξε παντρεμένη με τον Ανδρέα Κοσματόπουλο, ο οποίος είναι επίσης παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία 470 με τον οποίο απέκτησαν δύο παιδιά, το Δημήτρη Κοσματόπουλο και την Τζώρτζια Κοσματοπούλου.


Η Σοφία γνώρισε την ιστιοπλοΐα σε ηλικία μόλις οκτώ ετών με την υποστήριξη του πατέρας της. Ο πατέρας της Γεράσιμος Μπεκατώρος, Μηχανολόγος ηλεκτρολόγος, ήθελε να δώσει στα τρία παιδιά του τη δυνατότητα να εξερευνήσουν τον κόσμο του αθλητισμού της τέχνης και της μουσικής. Μπορεί για τη Σοφία η ιστιοπλοΐα να ξεκίνησε σαν χόμπι, όμως υιοθέτησε και τον τρόπο ζωής.

Σε ηλικία μόλις 14 ετών κατάφερε να γίνει πρωταθλήτρια Βαλκανίων και πανελληνιονίκης στην κατηγορία των όπτιμιστ. Οι γονείς της ήταν πάντα δίπλα της και ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο συμμετέχοντας σε σημαντικούς διεθνείς αγώνες.

Στα 19 της χρόνια η Σοφία μαζί με την Αιμιλία Τσουλφά ενώνουν τις δυνάμεις τους και ως ομάδα βάζουν στόχο την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς αγώνες στο Σίδνεϋ το 2000. Ωστόσο, δεν κατάφεραν να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, παρόλα αυτά, το 1998 καταφέρνουν την πρώτη τους διάκριση, κατακτώντας την τρίτη θέση στο Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο πρωτάθλημα κάνοντας την παρουσία τους αισθητή στο διεθνή στόλο.

Το 2001 και το 2002 ήταν οι βασίλισσες των 470 κερδίζοντας κάθε ενιαίο διεθνές γεγονός ανά τον κόσμο συμπεριλαμβανομένων Παγκόσμιων και Ευρωπαϊκών τίτλων. Κερδίζουν στη σειρά 4 Παγκόσμιους τίτλους, 3 Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και σίγουρες έθεσαν στόχο να διεκδικήσουν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες το 2004 στην Αθήνα.

Η ομάδα ήταν αισιόδοξη και είχε πάρει τα πάνω της. Όλα πηγαίναν καλά, όμως μια ατυχία στο πρωτάθλημα στην Κροατία, έρχεται να τους αλλάξει τα σχέδια. Η Σοφία τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη διάρκεια του αγώνα, λόγω της χρόνιας επιβάρυνσης που είχε υποστεί η μέση της.

Εγκαταλείπουν τον αγώνα και μεταβαίνουν επειγόντως πίσω στην Ελλάδα για χειρουργική επέμβαση. Για κάποιο χρονικό διάστημα δεν μπορούσε να περπατήσει, πόσο μάλλον να αγωνιστεί με το σκάφος. Το βάζει πείσμα όμως και η αποφασιστικότητα της και η επιμονή της, την βάζουν πάλι στο παιχνίδι των μεταλλίων.

Το 2004, μαζί με την Αιμιλία, κερδίζουν το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία 470 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Από το 2005 και αφού αποχώρησε η Αιμιλία, η Σοφία αλλάζει κατηγορία και συμμετέχει σε αγώνες μεγαλύτερων σκαφών ως μέλος της ομάδας Atalanti. Μέχρι σήμερα είναι η πρώτη Ελληνίδα ιστιοπλόος, υπεύθυνη στρατηγικής σε μια ομάδα με πολυμελές επαγγελματικό ανδρικό πλήρωμα.

Το 2006 κάνει ένα ταξίδι μέχρι την Βαλένθια για τα δοκιμαστικά με στόχο το Κύπελο της Αμερικής. Αν και η εμπειρία της ήταν μοναδική, επιλέγει να πάρει μέρος σε μια άλλη Ολυμπιακή προετοιμασία στην κατηγορία Yngling. Το σκάφος είναι ιδιαίτερα απαιτητικό και χρειάζεται σωματική δύναμη όμως αυτό όπως αποδείχτηκε δεν ήταν πρόβλημα για την ίδια. Σε αυτό το ξεκίνημα συνεργάζεται με την Σόφια Παπαδοπούλου.

Το 2007, κερδίζουν τον τρίτο Ευρωπαϊκό τίτλο και βάζουν πλώρη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, μαζί και με την Βιργινία Κραβαριώτη, όπου το όνειρο γίνεται πραγματικότητα: Η Σοφία μαζί με τις συναθλήτριές της κατέκτησαν το Χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο. Η Σοφία είναι η μοναδική Ελληνίδα αθλήτρια με δύο συνεχόμενες Ολυμπιακές διακρίσεις σε δύο διαφορετικές κατηγορίες.

Το 2012, μετά την γέννηση του δεύτερου παιδιού της, η Σοφία αποσύρθηκε για κάποια χρόνια από την ενεργό δράση, όπου τότε ήταν που σπούδασε την Ψυχολογία. Ωστόσο, ήθελε να μεταφέρει τις γνώσεις της στα παιδιά της, γι΄αυτό και δημιούργησε ένα εκπαιδευτικό βίντεο με την τεχνική του 470 σε συνεργασία με τους Κροάτες  Παγκόσμιους πρωταθλητές Φαντέλα και Μαρένικ, μια καινοτομία σε παγκόσμια κλίμακα.

Το 2016, η Σοφία, μαζί με τον Κώστα Τριγκώνη αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να δοκιμαστούν στο νέο αγωνιστικό σκάφος καταμαράν που αποτελείται από μικτό πλήρωμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Δεν χρειάστηκαν και πολλά για να την πείσει, μια απλή βόλτα στη θάλασσα της Λευκάδας ήταν αρκετή. Πιο συγκεκριμένα η Σοφία δήλωσε:

“Πήρε αρκετό καιρό να αποδεχθώ ότι αναπνέω καλύτερα όταν κάνω ιστιοπλοΐα και είμαι πιο χαλαρή και ευτυχισμένη. Αποφάσισα να είμαι ειλικρινής με τα παιδιά μου. Τους εξήγησα ότι η μαμά είναι χαρούμενη με την ιστιοπλοΐα και ότι το καινούργιο της όνειρο είναι να προκριθεί για τους Ολυμπιακούς στο Νάκρα και να πάμε όλοι μαζί στη Βραζιλία για φέρουμε πίσω στη χώρα μας ένα ολυμπιακό μετάλλιο που θα είναι αφιερωμένο στην πατρίδα μας. Από τότε έπαψαν οι γκρίνιες και άρχισαν οι ερωτήσεις του τύπου, πότε θα γίνεις καλή, γιατί το σκάφος σας δεν πάει γρήγορα και άλλα χαριτωμένα σχόλια που με ωθούν να προσπαθήσω περισσότερο.

Ωστόσο η διαδρομή μέχρι το Ρίο δεν ήταν εύκολη, αφού οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες ανάγκασαν την ομάδα της σε αυτοχρηματοδότηση για να κερδίσουν τελικά την πρόκριση. Ακόμα η ίδια είχε να αντιμετωπίσει και ένα οικογενειακό δράμα. Όπως αποκάλυψε, η αδελφή της, που έδινε μάχη με τον καρκίνο στον εγκέφαλο, ήταν εκείνη που την προέτρεψε να μην τα παρατήσει, καθώς ήθελε να τη δει να αγωνίζεται ξανά στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μάλιστα, είχαν αναγκαστεί να διακόψουν την προετοιμασία για μερικούς μήνες.

Μια εβδομάδα μετά την πρόκριση, μέσα σε διάστημα 8 μήνών, η αδερφή της χάθηκε σε ηλικία 46 ετών και για τη Σοφία ήταν ένα μάθημα. Όπως χαρακτηριστικά είπε σε συνέντευξη της «στη σημαία θα βλέπω το πρόσωπο της αδελφής μου». “Χωρίς τον άντρα της δε που είναι το στήριγμα της δεν θα μπορούσε να έχει φτάσει μέχρι εκεί και ήταν μια δικαίωση μέσα στις δυσκολίες της οικογένειας. “

Λίγο καιρό αργότερα η Σοφία χάνει και την μητέρα της.

Τον Ιανουάριο του 2021, στα πλαίσια της διαδικτυακής Ημερίδας του υφυπουργείου Αθλητισμού «Σπάσε τη Σιωπή – Μίλησε, Μην ανέχεσαι», η Σοφία έσπασε την σιωπή της για πρώτη φορά, αφού μίλησε για την σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη μόλις σε ηλικία 21 ετών το 1998, όπου η χώρα μας διεκδίκησε την πρόκριση για τους ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεΰ. Πιο συγκεκριμένα δήλωσε:

«Κάποια στιγμή όπως μιλάγαμε με τον Χ γύρισα και με φίλησε. Εγώ πάγωσα, δεν ήξερα πως να αντιδράσω, δεν περίμενα ποτέ να κάνει μία τέτοια κίνηση. Για μένα ο Χ αντιπροσώπευε το πατρικό πρότυπο, ήταν ένας άνθρωπος που επιτέλους δε μας πολεμούσε μέσα στην Ομοσπονδία και ήθελε το καλό μας, σκέφτηκα» ανέφερε και συνέχισε:

«Συνέχισα να προχωράω με ταχύτερο ρυθμό κάνοντας πως δεν κατάλαβα ότι συνέβη, αν και του το ανέφερα λέγοντας του ότι δεν περίμενα ποτέ μία τέτοια κίνηση του. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μας, στο ασανσέρ πριν πάει στο δωμάτιο του, μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Εγώ αρνήθηκα και πήγα να κλείσω την πόρτα. Εκείνος πάντα ευγενικά και με χαμόγελο με ρώτησε αν τον φοβάμαι και τότε του απάντησα πως όχι, αλλά ότι δεν υπήρχε λόγος να πάω μαζί στο δωμάτιο του.

Εκείνος προσπαθώντας να με πείσει, με διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να κάνει κάτι ερωτικό απλά να συζητήσουμε. Ήξερε όμως πώς να μου μιλήσει και πώς να με ηρεμήσει και να με κάνει να ρίξω τις άμυνες μου. Και όταν αυτό έγινε, τότε άρχισε να ασελγεί εις βάρος μου. Προσπάθησα να τον απωθήσω, να του δείξω ότι δεν υπάρχει αμοιβαία επιθυμία, θεωρώντας ότι θα το σεβαστεί.

Του είπα όχι, του επανέλαβα ότι δεν θέλω να προχωρήσω και εκείνος με ψεύτικα γλυκόλογα έλεγε ότι δεν είναι τίποτα κάνοντας χιούμορ. Έλεγε ότι θα σταματήσει αν δεν το θέλω, όμως δεν σταμάτησε ό,τι κι αν του έλεγα. Κλαμένη και ντροπιασμένη έφυγα από το δωμάτιο όταν αυτός ολοκλήρωσε και σηκώθηκε από πάνω μου.

Γύρισα στο δωμάτιο μου όπου η συναθλήτρια μου κοιμόταν ανυποψίαστη. Έκανα μπάνιο, ένιωθα βρώμικη, εξαντλημένη, ταπεινωμένη και ανίκανη να υπερασπιστώ τα δικαιώματα μου».

Εξηγώντας τους λόγους που επέλεξε να μην μιλήσει σε κανέναν είπε: «Ενώ είχαμε μόλις αποκτήσει το δικαίωμα στο όνειρο με την Αιμιλία, αν εγώ μιλούσα για ότι μου συνέβη, μπορεί αυτό να κατέρρεε. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό το συναίσθημα και δεν μπορούσα να το μοιραστώ με την ομάδα μου γιατί μπορεί να μας δίχαζε. Η ομάδα μας, που συμπεριλάμβανε και την ανδρική, βρισκόταν πάντα σε ένα λεπτό σχοινί ισορροπίας και δεν υπήρχαν δυνατοί δεσμοί που θα μπορούσα να με κάνουν να μιλήσω ανοιχτά. Ο δε προπονητής μας ήταν 25 χρονών, αρκετά συναισθηματικός και άπειρος σε θέματα διαχείρισης κρίσεων.

Επίσης, τότε, δεν είχαμε κάποια συνεργασία με αθλητική ψυχολόγο και φυσικά δεν θα μιλούσα ποτέ στους γονείς μου, γιατί θα με σταμάταγαν από την ιστιοπλοΐα.

Στο μικρό και αθώο μυαλό μου η μόνη λύση ήταν να σιωπήσω και να κάνω ότι δε συνέβη τίποτα. Έκλαψα πολύ και όταν ξύπνησα άρχισα μία παράσταση που έληξε μέχρι και πριν από λίγο καιρό.

Με πολλή δουλειά, θεραπεία και ανάλυση κατάφερα να αναλάβω το βάρος της ευθύνης μου, το να μην μιλήσω τότε, ώστε να απομακρυνθεί αυτός ο παράγοντας εκτός αθλητικών χωρών.

Αυτός ο μισάνθρωπος που δεν είχε όρια, εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις, την συναισθηματική μου ευφορία και την προσήλωση στο στόχο μου. Εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία της ομάδας μας, γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχε μεγάλη συνοχή και δύναμη, την θεσμική του θέση, ώστε να ικανοποιήσει το αρρωστημένο του ένστικτο.

Ο μόνος στον οποίο κατάφερα να ανοιχτώ ήταν ο δεσμός που διατηρούσα τότε, από τον οποίο επίσης ζήτησα να μην αντιδράσει, καθώς ήταν κι αυτός αθλητής.

Ο Χ ουδέποτε δήλωσε μετάνοια ή άλλαξε τον τρόπο που λειτουργούσε. Με την αλλαγή της στάσης μου και την ψυχρότητα μου έγινε ειρωνικός και σε γενικές γραμμές αμφισβήτησε τις ικανότητες και τις επιδόσεις μου, σε κάθε δυνατή ευκαιρία, λέγοντας ότι οι νεότεροι αθλητές πρέπει να έχουνε πλέον ευκαιρίες και όχι αυτοί των οποίων η καριέρα τους βρίσκεται στη δύση της.

Τη νοοτροπία αυτή υιοθέτησε από το 1999 μέχρι το 2019. Στο διάστημα αυτό έχω πετύχει τις περισσότερες διακρίσεις για την χώρα μας στην ιστιοπλοΐα, έχοντας όμως χάσει το σημαντικότερο αγαθό ως προσωπικότητα: την αγάπη προς τον εαυτό μου».

Λίγες μέρες αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι ο εν λόγω παράγοντας ήταν ο αντιπρόεδρος του ΕΙΟ και εκπρόσωπος της ιστιοπλοΐας στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, Αριστείδης Αδαμόπουλος. Ο Αδαμόπουλος διεγράφη από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και παραιτήθηκε από αντιπρόεδρος της ΕΙΟ και από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, ενώ κι άλλα μέλη της Ομοσπονδίας παραιτήθηκαν επίσης.

Η Ομοσπονδία αμαυρώθηκε περαιτέρω καθώς με έναυσμα τις καταγγελίες αυτές, ξαναεμφανίστηκαν καταγγελίες από αθλητές για κακοδιαχείριση, με αποτέλεσμα το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, να διακόψει την χρηματοδότηση της.

Ύστερα από την δημοσιοποίηση του ονόματος, η Σοφία Μπεκατώρου ανάρτησε τα εξής στον προσωπικό της λογαριασμό:

«Θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για τα αναρίθμητα μηνύματα υποστήριξης και συμπαράστασης που λαμβάνω σε μια στιγμή δοκιμασίας για μένα και την οικογένειά μου. Με συγκινούν και μου δίνουν δύναμη!

Θέλω όμως να επαναλάβω, ότι η προσωπική μου περιπέτεια δεν είναι ένα αυτοτελές μεμονωμένο ζήτημα που αφορά μόνο εμένα. Είναι μέρος ενός συνολικού και χρόνιου προβλήματος που αφορά στην κατάχρηση εξουσίας γενικότερα, αλλά και ειδικότερα στην παρούσα διοίκηση της ΕΙΟ. Αυτό το συνολικό πρόβλημα ήρθε στο προσκήνιο με πρωτοβουλία του Νίκου Κακλαμανάκη, ο οποίος μίλησε από το βήμα της Βουλής για τα προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε εδώ και πολλά χρόνια.

Είμαστε μια ομάδα και είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε τον αγώνα μας ως ομάδα, υπηρετώντας τα πιο υψηλά ιδανικά του αθλητισμού. Είμαστε αποφασισμένοι να μην εστιάσουμε ο καθένας στο προσωπικό του θέμα, την προσωπική του τραυματική εμπειρία, αλλά να υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλο, ώστε να βγουν όλα στο φως. Ακόμα και αυτά που μέχρι και σήμερα είναι στο σκοτάδι. Να ενθαρρύνουμε όλες και όλους να μιλήσουν!!

Ενώνω τις δυνάμεις μου με τις συναθλήτριες και τους συναθλητές μου και όλες τις υγιείς δυνάμεις του χώρου μας, ώστε ενωμένοι να πάρουμε πρωτοβουλίες για την επόμενη μέρα.

Οι αποκαλύψεις της Μπεκατώρου ευαισθητοποίησαν την ελληνική κοινωνία, επαναφέροντας στο προσκήνιο το hashtag #metoo, όπου γυναίκες ανα τον κόσμο, μιλούν δημόσια και καταγγέλουν τα περιστατικά σεξουαλικής βίας και κακοποίησης που έχουν υποστεί.

Ύστερα από την εξομολόγηση της Σοφίας Μπεκατώρου, Ελληνίδες αθλήτριες ξεκίνησαν να μοιράζονται τα βιώματα τους και έτσι η Εισαγγελία Αθηνών ξεκινά έρευνα, παρά την πάροδο 23 ετών και την διαγραφή του όποιου εγκλήματος. 

Ο Αδαμόπουλος από την πλευρά του, ζήτησε να μη καταδικάζεται ως «ένοχος» χωρίς να ακουστεί και η δικιά του εκδοχή και πριν την εισφορά του σε οποιαδήποτε αρχή τον καλέσει για το θέμα.

Στις 20 Ιανουαρίου η Σοφία Μπεκατώρου, έδωσε μια τρίωρη κατάθεση στον εισαγγελέα Νίκο Στεφανάτο καταθέτοντας αναλυτικά όσων έχει καταγγείλει για την σεξουαλική κακοποίησή της το 1998. Κατά την έξοδο της δήλωσε “Κατέθεσα για την προσωπική μου υπόθεση. Με αφορμή αυτή ελπίζω και άλλες γυναίκες κι άλλοι άνθρωποι να βγουν να μιλήσουν ώστε η κοινωνία να είναι πιο υγιής και να μην φοβόμαστε”

Σύμφωνα με πληροφορίες, η Σοφία Μπεκατώρου κατόνόμασε και άλλο περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης συναθλήτριας της, το οποίο φαίνεται πως δεν έχει παραγραφεί.

Ο εισαγγελάς του Άρειου Πάγου Βασίλης Πλιώτας, με μια εγκύκλιο τριών σελίδων ζήτησε την επαγρύπνηση των εισαγγελιών αναφορά με υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης, με αφορμή της καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου.

Πηγές

https://el.wikipedia.org/wiki/Σοφία_Μπεκατώρου

Σχετικά άρθρα