<p style="text-align: justify;">Στην πραγματικότητα, η κρίση πανικού δεν είναι ασθένεια του φόβου αλλά του άγχους. Εδώ, η σύγχυση οφείλεται στη μετάφραση. Ο πανικός είναι κρίση έντονου άγχους και, συνήθως, δεν έχει σχέση με τον φόβο. Σε κάθε περίπτωση, έχει να κάνει με τον τρόμο του ασθενούς όταν συνειδητοποιεί τα συναισθήματα του και τις καταστροφικές σκέψεις που δεν μπορεί να αποφύγει. Δεν θα μιλήσουμε πολύ γι’ αυτό, —τουλάχιστον, ας μη μιλήσουμε σήμερα—, τα καλά νέα, όμως, για το τριάντα τοις εκατό του αστικού πληθυσμού που πάσχει απ’ αυτήν την παθολογία, σύμφωνα με τις τελευταίες στατιστικές, είναι ότι αυτή είναι μία από τις λίγες ασθένειες που θεραπεύεται πάντα.»</p>
<p style="text-align: justify;">«Τι θα πει πάντα;»</p>
<p style="text-align: justify;">«Πάντα, θα πει —ανεξάρτητα από το γεγονός ότι πρέπει να βρεθεί μια διέξοδος για κάθε ασθενή ξεχωριστά—, πως το πρόβλημα βρίσκει λύση στο εκατό τοις εκατό των περιπτώσεων. Σου ξαναλέω ότι είναι ένα πρόβλημα που έχει να κάνει με το έντονο άγχος' όχι με τον φόβο.»</p>
<p style="text-align: justify;">«Αγχώδης μπορεί να είναι αυτός που, όταν έχει να πάει κάπου, πάει δύο ώρες νωρίτερα;»</p>
<p style="text-align: justify;">«Όπως έχουμε ήδη πει πολλές φορές, αγχώδης λέγεται και ο άνθρωπος που βρίσκεται σε διέγερση, όπως ακριβώς και τη διέγερση τη λέμε άγχος. Υπάρχουν άνθρωποι τόσο αγχώδεις που, όταν θέλουν να γίνει κάτι, θέλουν να γίνει όσο το δυνατόν συντομότερα. Βιάζονται τόσο πολύ να το δουν να συμβαίνει, ώστε κάνουν τα πάντα νωρίτερα.»</p>
<p style="text-align: justify;">«Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι νιώθουν υποχρεωτικά αγωνία…»</p>
<p style="text-align: justify;">«Όχι, υπάρχει όμως ένα είδος “άγχους” που μπορεί να είναι άχρηστο και που δεν θα καταφέρει ποτέ να μετατρα-πεί σε “κινητοποίηση”,»</p>
<p style="text-align: justify;">«Πώς ορίζεις αυτήν την “κινητοποίηση”;»</p>
<p style="text-align: justify;">«Η κινητοποίηση είναι —όπως δηλώνει και τ’ όνομά της—, “το κίνητρο για να δράσουμε”, κι αν την εντάσσαμε στα σχήματά μας, θα την κάναμε μέρος του συναισθήματος. Κάτω απο'συγκεκριμένες συνθήκες, η κινητοποίηση μπορεί να μας βοηθήσει να μετασχηματίσουμε την ανάγκη μας για αντίδραση, σε πραγματική δράση. Μπορεί να μας βοηθήσει, δηλαδή, να μην “ανακρούσωμεν πρύμναν” μπροστά στη δράση. Υπ’ αυτήν την έννοια, η κινητοποίηση λειτουργεί ως ένα παραπανίσιο ερέθισμα για να βρούμε την ενέργεια που θα μας επιτρέψει να δράσουμε, να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να υλοποιήσουμε τα σχέδιά μας. Και εννοώ όλα εκείνα τα σχέδια που εξαρτώνται από εμάς — καθώς για όλα τ’ άλλα, η κινητοποίηση, όσο έντονη κι αν είναι, δεν μπορεί να εγγυηθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.</p>
<p style="text-align: justify;">»Δεν θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που κάποιος άντρας θα αφιερώσει μισή ώρα για να ντυθεί, να αρωματιστεί, να ξυριστεί, κι έπειτα θα πάει στο κουρείο, θα αγοράσει καινούργιο κοστούμι και γραβάτα για να πάει στο ραντεβού του με τη γυναίκα που αγαπάει, ενώ εκείνη θα έχει ήδη αποφασίσει να τον στήσει. Οπότε, θα μείνει αυτός να περιμένει μάταια δυο ώρες. Αυτό, μπορεί να συμβεί. Δεν καταλήγει πάντα η δράση σε αίσιο αποτέλεσμα, και υπάρχουν φορές που, όπως είπαμε, είναι εντελώς άχρηστη. </p>
<p style="text-align: justify;">Από τον συγγραφέα και ψυχοθεραπευτή Χόρχε Μπουκάι. Απόσπασμα από το βιβλίο από τον εγωισμό στην Αυτοπεποίθηση- Εκδόσεις όπερα</p>