<p>του Γιάννη Ζουμπουλάκη, tovima.gr και tvxs.gr</p>
<p>Οι ταινίες της εβδομάδας: Παγετώνες και έρωτες από το υπερπέραν</p>
<p>Θρυλικό κινούμενο σχέδιο για μικρούς και μεγάλους, η «Εποχή των Παγετώνων» έχει αποκτήσει τρεις «συνέχειες» μετά την τεράστια επιτυχία της πρώτης ταινίας το 2002 και σήμερα βλέπουμε την τέταρτη κατά σειρά ταινία με υπότιτλο «Σε τροχιά σύγκρουσης» («Ice age- Collision course». ΗΠΑ, 2016). Η γνωστή παρέα προϊστορικών ζώων (Μάνι το Μαμούθ, Ντιέγκο η τίγρη, Σιντ ο Πλατύπους), στην οποία έχουν πια προστεθεί και άλλα μέλη, προσπαθεί να γλιτώσει τη Γη από μια σύγκρουση με αστεροειδή, ενώ υπεύθυνος για το κακό (που δεν θα γίνει φυσικά) δεν είναι άλλος από τον Σκρατ, το ζημιάρικο τρωκτικό που κλέβει πάντα την παράσταση και εξακολουθεί να παλεύει με το βελανίδι του προκαλώντας κοσμογονικές καταστροφές. Μόνον που αυτή τη φορά θα φορέσει και τη στολή του αστροναύτη. Παρότι τρισδιάστατο και όπως τα προηγούμενα, εξαιρετικά καλοφτιαγμένο, το καρτούν που συνσκηνοθέτησαν οι Μάικ Θερμάιερ – Γκέιλεν Τ. Τσου, ενώ έχει κάποιες ιδέες και κάποια νέα πρόσωπα, δείχνει για πρώτη φορά σημάδια κόπωσης, σαν να πρέπει να βγάλει από τη μύγα ξίγκι. Ισως ήρθε ο καιρός του μεγάλου αποχαιρετισμού, αν και αυτά τα πράγματα κρίνονται από τα εισιτήρια και όλα δείχνουν, με προβλήματα ή όχι, ότι και αυτή η ταινία θα κάνει πολλά. Προβάλλεται σε 2D και 3D, μεταγλωττισμένη αλλά και με υποτίτλους.</p>
<p><iframe src="http://www.youtube.com/embed/ZvNhZxpqOyA" frameborder="0" width="425" height="350"></iframe></p>
<p>Love letters από το υπερπέραν</p>
<p>Ερωτας και αστροφυσική δεν είναι ακριβώς ο συνδυασμός που συνηθίζουμε να βλέπουμε στις ταινίες και αυτό υποτίθεται ότι αποτελεί το πρωτότυπο πλεονέκτημα στην τελευταία δημιουργία του Τζουζέπε Τορνατόρε «Θα σε περιμένω πάντα» («La correspondenza», Ιταλία, 2015). Ο Τζέρεμι Αϊρονς υποδύεται έναν άσσο της εν λόγω επιστήμης, ερωτευμένο με τη φοιτήτριά του (Ολγκα Κουριλένκο) που για να βγάλει τα έξοδά της δουλεύει ως… κασκαντέρ σε φτηνές περιπέτειες και ταινίες φρίκης (ξεκοιλιάσματα, πυρκαγιές, αυτοκίνητα κλπ.). Οταν όμως ο καθηγητής πεθαίνει, τότε αρχίζει και το πραγματικό μυστήριο της ιστορίας αλλά και τα σεναριακά προβλήματα της ταινίας. Μηνύματα στο κινητό, DVD, λουλούδια και γράμματα έρχονται διαρκώς στη φοιτήτρια με αποστολέα, φυσικά, τον θανόντα, του οποίου η θεωρία ήταν ότι ο κάθε άνθρωπος έχει 11 διαφορετικά πρόσωπα (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων). Επομένως είναι ή δεν είναι μετενσάρκωσή του το σκυλί που την ακολουθεί και το φύλλο του δέντρου που κολλά στο τζάμι της; Στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας η Κουριλένκο κοιτάζει αφηρημένα μη μπορώντας προφανώς να χωνέψει το σενάριο που την καθοδηγεί, ενώ ο Αϊρονς εμφανίζεται κυρίως στο smartphone της με μικρούς, ανιαρούς μονολόγους κοιτάζοντας την κάμερα. Κρίμα για τον σκηνοθέτη του εξαιρετικού «Τέλειου χτυπήματος» που προηγείται αυτής της αποτυχίας.</p>
<p><iframe src="http://www.youtube.com/embed/_qeBbBvD_bU" frameborder="0" width="425" height="350"></iframe></p>
<p>Αποτυχημένο θρίλερ</p>
<p>Το «Παιχνίδι χωρίς κανόνες» («Misconduct», ΗΠΑ, 2016) του Σιντάρο Σιμοσάουα, έχει ωραία νουάρ ατμόσφαιρα, τέλεια φωτογραφία (Μάικλ Φιμονάρι), διάσημους πρωταγωνιστές, όπως ο Αντονι Χόπκινς και ο Αλ Πατσίνο, αλλά ένα σενάριο που όχι απλώς δεν πείθει αλλά είναι για γέλια: για να τη «φέρει» στον δισεκατομμυριούχο, ηλικιωμένο εραστή της (Χόπκινς), μια ξανθιά σούπερ σέξι γυναίκα (Μαλίν Ακερμαν) με την όψη θηλυκού που θα σκότωνε και τη μάνα του για λίγα φράγκα, παρασύρει στα δίκτυα της έναν τάχα μου… πανέξυπνο δικηγόρο (Τζος Ντουσαμέλ) με τον οποίο κάποτε είχε σχέση. Ο πανέξυπνος δικηγόρος αποδεικνύεται εκνευριστικά ηλίθιος και ασυγχώρητα αφελής και έτσι όταν το πτώμα της γυναίκας βρεθεί στο κρεβάτι του δικηγόρου, δεν θα νιώσουμε και τόσο άσχημα βλέποντάς τον να κατηγορείται άδικα για κάτι που δεν έκανε. Tίποτε δεν είναι πιστευτό σε αυτόν τον ορισμό του αποτυχημένου θρίλερ, όπου όλα συμβαίνουν απλώς για να συμβούν και να προχωρήσει η ταινία προσβάλλοντας τη νοημοσύνη μας. Θέλω να πω, κοτζάμ ευφυής δικηγόρος, επιστήμονας κλπ. κλπ., είναι δυνατόν να κολλάει με… UHU ένα σοβαρό τραύμα του στην κοιλιά και εν συνεχεία να περπατά σαν να μην έχει συμβεί τίποτε; </p>
<p><iframe src="http://www.youtube.com/embed/35LY7MeVFhQ" frameborder="0" width="425" height="350"></iframe></p>
<p>Ζήτω η οικογένεια!</p>
<p>Η συμπαθητική αλλά αδιάφορη γαλλική κομεντί «Μαμά, γύρισα!» («Retour chez ma mere», Γαλλία, 2016) του Ερίκ Λαβέν εστιάζει στην επιστροφή στο πατρικό σπίτι μιας σαραντάρας  (Αλεξαντρά Λαμί), η οποία φέρεται πολύ πιο γεροντίστικα από ό,τι η μάνα της, μια εκρηκτική – όπως πάντα – και σε μεγάλα κέφια Ζοζιάν Μπαλασκό. Πράγματι, με το βαμμένο ξανθό μαλλί και τα παραπάνω κιλά η μαμά τρώει γλυκά μακαρόν, πίνει, μαγειρεύει, ακούει Φρανσίς Καμπρέλ, κάνει σεξ με έναν ηλικιωμένο γείτονα, παίζει scrabble και γενικότερα έχει πολύ μεγαλύτερη όρεξη για ζωή απ' ό,τι η κόρη. Είναι το πιο δροσερό πρόσωπο. Στο προσκήνιο θα μπουν και τα άλλα δυο παιδιά της (Φιλίπ Λεφέμπρ, Ματίλντ Σενιέ) και το φιλμ θα αποκτήσει την εικόνα μιας γλυκανάλατης κομεντί που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να προασπίσει τα οικογενειακά ιδεώδη αλλά που ενώ βλέπεται ευχάριστα, ξεχνιέται αμέσως.</p>
<p><iframe src="http://www.youtube.com/embed/gUCFHptZzsI" frameborder="0" width="425" height="350"></iframe></p>
<p>Σε επανέκδοση:</p>
<p>«Ο Φόβος» (La Paura / Fear – 1954) του Ρομπέρτο Ροσελίνι (Ιταλία)</p>
<p>Η Αϊρήν Βάγκνερ έχει ό,τι ονειρεύεται. Μια κοινωνική θέση, έναν σύζυγο που την λατρεύει, ενδιαφέρουσα δουλειά και φυσικά, υπέροχα παιδιά. Όμως κάτι της λείπει, ζητάει το κάτι παραπάνω. Έτσι, όταν συναντάει τον νεαρό Έρικ, τον ερωτεύεται παράφορα. Η σχέση τους δεν είχε διάρκεια, είχε όμως πάθος. Μετά η Ιρέν άρχισε να νιώθει φόβο, έναν φόβο που άγγιζε τα όρια του πανικού απέναντι σε κάτι (ή κάποιον;). Τα απογεύματα, τριγυρισμένη από την οικογένειά της, η Αϊρήν συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι. Δεν αντέχει κάθε φορά να λέει ψέματα στον άνδρα της. Το ψέμα αυτό είναι ασυγχώρητο για μια γυναίκα, πόσο μάλλον για μια σύζυγο και μητέρα. Με πολύ κόπο η Αϊρήν καταφέρνει να διαλύσει τον δεσμό της με τον Έρικ. Θα έλεγε κανείς, πως ξαναβρήκε τον δρόμο της και όλα θα πάνε καλά. Όμως ξαφνικά στη ζωή της Αϊρήν Βάγκνερ εμφανίζεται μια νεαρή κοπέλα, η οποία δηλώνει ότι γνωρίζει τα πάντα για την παράνομη σχέση της. Προκειμένου να κρατήσει κλειστό το στόμα της, ζητάει ένα υπέρογκο ποσό…</p>
<p>Η Μπέργκμαν ως Αϊρήν Βάγκντερ υποφέρει, φοβάται κι ελπίζει, κι ο ρόλος της γυναίκας που έχει παγιδευτεί της ταίριαξε ιδανικά. Στην τελευταία ταινία της κοινής τους πορείας, ο Ροσελίνι δίνει την προτεραιότητα στον συναισθηματικό κόσμο της γυναίκας, αφήνοντας στην Μπέργκμαν ένα ευρύ πεδίο δράσης. Ο «Φόβος» (La Paura / Fear – 1954) υπήρξε η πέμπτη και τελευταία συνεργασία ανάμεσα στον Ρομπέρτο Ροσελίνι και την μούσα του – και τότε σύντροφό του – Ίνγκριντ Μπέργκμαν. Η ταινία είναι γεμάτη από δυνατά συναισθήματα. Εδώ συναντάει κανείς την ψυχοφθόρα ντροπή, την τυφλή οργή, την ψυχρή εκμετάλλευση, τον παράφορο έρωτα, αλλά και τον ζωώδη φόβο. Ο Ροσελίνι απελευθερώνει με μαεστρία τα τέρατα που κατοικούν βαθιά στις καρδιές και τις ψυχές των χαρακτήρων του.</p>
<p><iframe src="http://www.youtube.com/embed/lFFCXsYGDy0" frameborder="0" width="425" height="350"></iframe></p>