<p style="text-align: justify;">Η παραμόρφωση του κορμού ανακαλύπτεται συνήθως από τους γονείς ή τον παιδίατρο. Ο ασθενής εξετάζεται κλινικά με επίκυψη προς τα εμπρός (Adam’s forward bend test). Εαν βρεθεί παραμόρφωση, η διάγνωση μπορεί να εξακριβωθεί μόνο με ακτινογραφία. Η ακτινογραφία της Σπονδυλικής Στήλης, που γίνεται πάντα σε όρθια θέση. με συγκεκριμένο τρόπο και με ειδική ακτινολογική τεχνική (full spine x-ray). Η καθιερωμένη μέθοδος μέτρησης είναι η μέτρηση της γωνία; Cobb σε μοίρες. Είναι σημαντικό η ακτινογραφία να γίνει σωστά για να μη χρειασθεί να επαναληφθεί. γιατί τότε το παιδί θα υποστεί άχρηστη ακτινοβόληση. Το μέγεθος της σκολίωσης σε μοίρες είναι ένα από τα στοιχεία, που καθορίζει τη σοβαρότητα της κατάστασης και την κατάλληλη αντιμετώπιση. Σκολίωση ορίζεται λοιπόν, η γωνίωση της σπονδυλικής στήλης στο μετωπιαίο επίπεδο, που ξεπερνά τις 10 μοίρες. Παραμόρφωση μπορεί να υπάρχει και στο οβελιαίο επίπεδο αλλά και στροφική.</p>
<p style="text-align: justify;">Ποια η θεραπεία της σκολίωσης</p>
<p style="text-align: justify;">Η αντιμετώπιση της σκολίωσης είναι σύνθετη και εξαρτάται από την σοβαρότητα και το μέγεθος της παραμόρφωσης και την σκελετική οριμότητα του παιδιού, η οποία θα βοηθήσει να προβλεφθει η πιθανότητα εξέλιξης της σκολίωσης.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Οι παραδοσιακές επιλογές για παιδιά και εφήβους είναι:</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>1. Παρακολούθηση</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>2. Κηδεμόνες</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>3. Χειρουργείο</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Ήπια σκολίωση (έως 25-30 μοίρες). συνήθως αντιμετωπίζεται με ασκήσεις και παρακολούθηση.</p>
<p style="text-align: justify;">Μέτρια σκολίωση (25-50 μοίρες), ίσως χρειαστεί κηδεμόνα, ανάλογα και με τις προοπτικές ανάπτυξης του παιδιού.</p>
<p style="text-align: justify;">Σοβαρές σκολιώσεις (πάνω από 45-50 μοίρες), ίσως χρειαστούν σπονδυλοδεσία, χειρουργική δηλαδή σταθεροποίηση και ευθειασμό μόνιμο της σπονδυλικής στήλης.</p>
<p style="text-align: justify;">Στόχος είναι το σταμάτημα της εξέλιξης και η διατήρηση της ισορροπίας του σοιματος. Πρέπει \« γίνει κατανοητό ότι η σκολίωση, δεν θεραπεύεται με την κλασσική έννοια του όρου. Αφενός γιατί δεν προκαλεί νόσο και αφετέρου γιατί δεν υπάρχει, μέχρι σήμερα, τρόπος να ξαναγίνει η σπονδυλική στήλη ίσια διατηρώντας την πλήρη κινητικότητα</p>
<p style="text-align: justify;">Ο μόνος τρόπος να ισιώσει η σπονδυλική στήλη είναι η εγχείρηση, που γίνεται από εξειδικευμένο ορθοπαιδικό με ιδιαίτερη τεχνική, αλλά θυσιάζεται η κινητικότητα συνήθως του μεγαλύτερου μέρους της σπονδυλικής στήλης. Για το λόγο αυτό εγχειρήσεις σκολίωσης γίνονται μόνον όταν είναι απαραίτητες και πάντα την κατάλληλη στιγμή ώστε να περιοριστεί στο ελάχιστο το μήκος της σπονδυλικής στήλης που θα αγκυλωθεί.</p>
<p><strong>Οι κηδεμόνες της σκολίωσης είναι ειδικοί νάρθηκες</strong>, που εφαρμόζονται στον κορμό του παιδιού – που έχει ακόμα ικανό δυναμικό ανάπτυξης – για να σταματήσουν την εξέλιξη της σκολίωσηης. Δεν διορθώνουν τη σπονδυλική στήλη μόνιμα και το αποτέλεσμα της εφαρμογής τους θεωρείται επιτυχές, από άλλους όταν η σκολίωση παραμείνει στο αρχικό της μέγεθος, και από άλλους όταν δεν μεγαλώσει τόσο ώστε να χρειάζεται εγχείρηση. Με το ένα ή με το άλλο κριτήριο η επιτυχία του κηδεμόνα φθάνει στο 80%, εφόσον το παιδί δέχεται να τον φοράει 23 ώρες το 24ωρο. Η αυστηρή εφαρμογή κηδεμόνα μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη της σκολίωσης, όχι να την διορθώσει, αλλά επιστημονική ομοφωνία δεν υπάρχει. Υπάρχει μια τάση στην ιατρική βιβλιογραφία για υποστήριξη της αποτελεσματικότητας εξειδικευμένων προγραμμάτων με ασκήσεις μαζί με την χρήση κηδεμόνα.<br />Οι ειδικές ασκήσεις, οι φυσικοθεραπείες, τα ειδικά πέλματα και η κολύμβηση δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι μπορούν να διορθώσουν ή να σταματήσουν την εξέλιξη</p>
<p>Η θεραπευτική άσκηση όμως είναι αναπόσπαστο κομμάτι στην σταθεροποίηση του κορμού, στη βελτίωση της κινητικότητας της σπονδυλικής στήλης, στο καλύτερο στήσιμο αυτής, στην βελτίωση της εικόνας της αλλά και στην ανακούφιση συμπτωμάτων που δημιουργούνται από αυτή.</p>
<p><strong>Στόχος της άσκησης είναι:</strong></p>
<p>1. βελτίωση της ευκαμψίας – ελαστικότητας του ατόμου μέσο διάτασης της κοίλης πλευράς της σκολίοκτης, αύξηση της μυϊκής δύναμης του κορμού καθώς και όλων των μυών υπεύθυνων για τις στροφικές κινήσεις άνω και κάτο) άκρων</p>
<p>2. ανακούφιση μυϊκών σπασμών και πόνων</p>
<p>3. έλεγχος βάρους – βελτίοκτη του καρδιοαναπνευστικού έργου</p>
<p>4. ψυχολογική στήριξη του ατόμου</p>
<p>Ενδεικτικά αναφέρουμε ασκήσεις διατάσεων αλλά και ενδυνάμωσης. Γενικός κανόνας και για τις δυο είναι ότι πρέπει να γίνονται αργά, κατανοητά και με σωστές αναπνοές.</p>
<p><strong>Πρόγνωση Σκολίωσης:</strong></p>
<p>Μια μεγάλη μελέτη 50ετίας του Journal of the American Medical Association (2003) διαβεβαίοισε ότι η φυσική υγεία (σωματική, καρδιοπνευμονική και νευρολογική λειτουργία) και η πνευματική υγεία των ατόμοιν με ιδιοπαθή εφηβική σκολίοκτη είναι συγκρίσιμα με αυτά του γενικού πληθυσμού. Είναι εξαιρετικά σπάνιες οι περιπτο’κτεις που επηρρεάζει τις συστηματικές λειτουργίες.</p>
<p>Γενικά η πρόγνωση της σκολίωσης εξαρτάται από την πιθανότητα εξέλιξης της. Πιο επικίνδυνες περιπτώσεις για επιδείνωση, είναι αυτές με μεγάλες γωνίες, θωρακικές και διπλές καμπύλες, ασθενείς που δεν έχουν φτάσει σε σκελετική ωριμότητα.</p>
<p>Πηγή Πανκρήτια Παιδιατρική εταιρεία </p>