Θες να εκτονώσεις το θυμό σου αλλά δεν ξέρεις πώς;

Πίσω από αυτή την ερώτηση κρύβεται μια πολύ διαδεδομένη λανθασμένη αντίληψη που αφορά, όχι μόνο το συναίσθημα του «θυμού», αλλά όλα τα συναισθήματα.

Γράφει η Λητώ Κατάκη, Ψυχολόγος-Οικογενειακή Θεραπεύτρια, Διευθύντρια Εργαστηρίου Διερεύνησης Ανθρωπίνων Σχέσεων.

 

Φράσεις, όπως:

  • Κακώς θύμωσα
  • Μην κλαις!
  • Φοβάμαι ότι αν χαρώ θα ακολουθήσει κάτι κακό

είναι ένα μικρό, αλλά χαρακτηριστικό δείγμα της επικρατούσας αντίληψης για τα συναισθήματά μας.

Όμως, η αντίληψη αυτή οδηγεί στο να μη διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας και τότε αυτά να γίνονται «καταστροφικά». Όμως, δεν είναι καταστροφικά τα συναισθήματα, αλλά ο τρόπος που τα διαχειριζόμαστε.

Ας ξεκινήσουμε με το συναίσθημα του θυμού και με τη μεγάλη «παρεξήγηση» γύρω από αυτό. Αν ρωτήσει κανείς ένα τυχαίο δείγμα ανθρώπων τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τη λέξη ΘΥΜΟΣ, η πλειοψηφία των απαντήσεων που θα λάβει θα αφορούν ΕΠΙΘΕΤΙΚΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ: καυγάς, η κόρνα πατημένη συνεχώς, έκρηξη ηφαιστείου, κάποιος να τα κάνει γυαλιά καρφιά…

Όμως, ο θυμός δεν είναι ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ και αν το διαχειριστούμε καλά, μπορούμε να επιλέξουμε με ποιον τρόπο, πότε, σε ποιον, ακόμα και ΑΝ θα τον εκφράσουμε. Η επιθετικότητα είναι μόνο  ΕΝΑΣ από τους τρόπους έκφρασης του θυμού.

Η «παρεξήγηση» αυτή, η «ενοχοποίηση» θα έλεγα του συναισθήματος του θυμού μέσα από την ταύτισή του με επιθετικές συμπεριφορές,  έχει κατά τη γνώμη μου τη ρίζα της στις λανθασμένες αντιλήψεις περί συναισθημάτων στις οποίες αναφέρθηκα αρχικά.

Τα συναισθήματα είναι μηνύματα του ασυνείδητου μέρους του εγκεφάλου μας. Και ο θυμός πιο συγκεκριμένα είναι ένα σήμα προειδοποίησης για μια ασυνείδητη ακόμα ακάλυπτη ανάγκη μας.

Φανταστείτε, λοιπόν, πόσο καταστροφικό θα ήταν να ακούσουμε το συναγερμό σ’ ένα πλοίο που βουλιάζει και να μην δράσουμε ανάλογα. Το ναυάγιο του Σαμίνα το 2000 μας δίνει μια καλή εικόνα της καταστροφής που μπορεί να ακολουθήσει την κακή διαχείριση μιας κρίσης.

Η αντίληψη ότι ο θυμός είναι κάτι «κακό», που πρέπει να «θάψω», στέλνει πίσω στο ασυνείδητο οποιαδήποτε σκέψη ή και δράση που θα κάλυπτε την ανάγκη και εκεί στο χώρο της μη λογικής. Γιατί το ασυνείδητο δεν διέπεται από λογική και μπορεί να οδηγήσει σε  ενστικτώδεις, αυτοματοποιημένες αντιδράσεις. Έτσι, η ανάγκη μας κλιμακώνεται, γιγαντώνεται και μπορεί όντως να μας οδηγήσει σε επιθετικές και ανεξέλεγκτες συμπεριφορές και έτσι να επιβεβαιώσει την αρχική λανθασμένη αντίληψη γι’ αυτόν!

Τι παρεξήγηση!

Για σήμερα λοιπόν κρατήστε αυτό: Μην προσπαθείτε να εξαφανίσετε, να «θάψετε» το θυμό σας, αλλά ψάξτε ΕΓΚΑΙΡΑ, πριν κλιμακωθεί σε επίπεδα εκτός ελέγχου, την ΑΝΑΓΚΗ που τον πυροδότησε και εστιάστε στο πως μπορείτε να καλύψετε αυτή την ανάγκη. Τότε θα εκτονωθεί και δε θα κλιμακωθεί το συναίσθημα γιατί θα έχει «ακουστεί»!

Harvill Hendrix : «Πίσω από κάθε γκρίνια υπάρχει μία ανάγκη»

 

Σχετικά άρθρα