Όταν ο διευθυντής του σχολείου εκφοβίζει…

<p style="text-align: justify;"><span>Θα ήθελα να ρωτήσω τι γίνεται στην περίπτωση που ένας διευθυντής σχολείου εκφοβίζει εκπαιδευτικούς για να πετύχει καλύτερα αποτελέσματα στη δουλειά τους ή για άλλους λόγους Έχει διερευνηθεί αυτό το φαινόμενο Ποια η έκτασή του και τι μπορεί να κάνει ο εκπαιδευτικός που εκφοβίζεται από τον προϊστάμενό τουΕυχαριστώ</span></p>
<p style="text-align: justify;">Απαντά η </p>
<div style="text-align: justify;"><em><strong>Μαρκέλλα Καπλάνη<br />M.A. <em><span>Κλινικής-Συμβουλευτικής Ψυχολογίας</span></em><br />PgCert. <span><em>Ειδικής Αγωγής </em></span> <span><br /><strong>B.Sc.</strong> Ψυχολογίας</span></strong></em></div>
<div style="text-align: justify;"><em><strong><span><br /></span></strong></em></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="gmail_default"> </div>
Σε έρευνα που διεξήγαγε η TES Connect, ένας δικτυακός τόπος εκπαίδευσης που βασίζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο, βρέθηκε ότι ένας στους τρεις καθηγητές δηλώνει πως έχει βιώσει εκφοβισμό στον χώρο εργασίας του. Άλλες έρευνες έχουν συγκεκριμενοποιήσει τον θύτη και το θύμα, εφόσον ανακάλυψαν πως 54-90% των περιστατικών εκφοβισμού προέρχονται από διευθυντικά πρόσωπα και όχι από συναδέλφους.</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Τα αφεντικά ή οι διευθυντές οι οποίοι χρησιμοποιούν τον εκφοβισμό συνήθως πιστεύουν ότι είναι πολύ ικανοί ηγέτες, και δεν είναι σε θέση να διακρίνουν την διαφορά ανάμεσα στα χαρακτηριστικά της καλής ηγεσίας και του εκφοβισμού. Συχνά, τέτοιου τύπου ηγετικά πρόσωπα επικεντρώνονται σε πρωτοβουλίες και στην διεκπεραίωση στόχων και χρησιμοποιούν τον εκφοβισμό πιστεύοντας πως έτσι θα παρακινήσουν το προσωπικό τους να επιφέρει αποτελέσματα. Επειδή τείνουν να είναι χαρισματικοί και εφόσον η προσήλωσή τους στα αποτελέσματα τους βοηθάει, συνήθως, να πετύχουν τους περισσότερους στόχους που θέτονται, αυτοί οι διευθυντές τείνουν να έχουν την εύνοια της διοίκησης. Επομένως, σε πολλές περιπτώσεις, η διοίκηση υποστηρίζει και συντηρεί αυτού του τύπου ηγέτες. Ωστόσο, οι «επιτυχίες» που κατακτούν οι ηγέτες που χρησιμοποιούν τον εκφοβισμό για μέσο, είναι βραχύβιες. Όταν το κίνητρο των εκπαιδευτικών ενός σχολείου στηρίζεται στο φόβο που τρέφουν για τον διευθυντή τους, τότε η επιτυχία δεν είναι βιώσιμη. Ο λόγος; Επειδή, όπως έχει καταγραφεί επανειλημμένα από έρευνες στο εξωτερικό, τα θύματα αυτού του είδους της κακοποίησης σπάνια έχουν βιώσιμες ευκαιρίες για επίλυση του προβλήματος. Επομένως, πολλοί αξιόλογοι, δυναμικοί και δημιουργικοί εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να παραιτηθούν. Σύμφωνα με μελέτες που διεξήχθησαν την τελευταία δεκαετία στην Αμερική, αυτοί που αποφασίζουν να καταγγείλουν τον εκφοβισμό που υφίστανται σε ανώτερες αρχές τείνουν είτε να αγνοηθούν είτε να βιώσουν αντίποινα και περαιτέρω εκφοβισμό λόγω αυτού. </div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Παρά τις σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις που βιώνουν οι εκπαιδευτικοί καθώς και, εν συνεχεία, οι μαθητές λόγω του εκφοβισμού των καθηγητών από τους διευθυντές τους, η νομοθεσία τείνει να είναι ανεπαρκής στην παροχή έννομης προστασίας από τέτοιου είδους καταχρηστικής συμπεριφοράς από τα αφεντικά, εκτός εάν ταυτοχρόνως εμπεριέχονται και θέματα φυλετικών διακρίσεων ή σεξουαλικής παρενόχλησης. Με βάση αυτό το γεγονός, ο προτιμότερος τρόπος αντιμετώπισης γι’ αυτόν που θα επιλέξει, ή αναγκάζεται λόγω αντίξοων συνθηκών, να παραμείνει στο ίδιο εργασιακό περιβάλλον, είναι να μάθει να λειτουργεί παίρνοντας όσο λιγότερο προσωπικά γίνεται τις επιθέσεις προς το πρόσωπό και την εργασία του, ακολουθώντας τους κανονισμούς του οργανισμού/σχολείου και κάνοντας το καθήκον του, βάζοντας αυστηρά όρια, όμως, πέραν αυτύ του επιπέδου. Είναι σημαντικό να μάθει να διαχωρίζει, όσο αυτό είναι εφικτό, την εργασία από την ζωή του, εάν η δουλειά του δεν του προσδίδει κάποια αίσθηση υπερηφάνειας ή χαράς. Επειδή όμως το επάγγελμα ενός εκπαιδευτικού είναι λειτούργημα, μια άλλη βοηθητική συμβουλή θα ήταν να επικεντρωθεί στους μαθητές και στο έργο που επιτελεί για να παίρνει δύναμη και νόημα ώστε να συνεχίζει. Θα μπορούσε επίσης, για λόγους ενδυνάμωσης και ανάκαμψης ηθικού, να προσεγγίσει συναδέλφους και (είτε μοιραζόμενος την εμπειρία του είτε όχι) να δημιουργήσει δυνατούς εργασιακούς δεσμούς με συναδέλφους. Εάν το έδαφος είναι πρόσφορο, θα μπορούσε να γίνει μια αναφορά σε μέλη της διοίκησης  σε διπλωματικούς τόνους. Να θυμάσται το εξής: Ο καθένας έχει το δικό του επίπεδο ανοχής, οπότε δεν υπάρχει σωστό και λάθος όσον αφορά την επιλογή του καθενός. Καλό είναι, σε δύσκολές καταστάσεις όπως και αυτή, να επανεξετάζουμε τις προτεραιότητές μας, να αξιολογούμε την τωρινή κατάσταση, να αναλύουμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της υποκειμενικής μας εμπειρίας, και να πράττουμε ανάλογα και όχι με βάση την κοινή γνώμη ή μιας λογικής βασισμένης σε διαφορετικούς παράγοντες και σίγουρα όχι με γνώμονα την απόγνωση ή τον εκνευρισμό. Καλή επιτυχία!</div>
<em><strong><span><br /></span></strong></em></div>

Σχετικά άρθρα