Αύξηση σοκ! Οικογένειες αφήνουν τα παιδιά στο χωριό SOS!

Aύξηση πάνω από 1.690% παρουσίασε το ποσοστό των οικογενειών που ζήτησαν βοήθεια από το πρόγραμμα Κέντρα Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας (ΚΣΠΟ) των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος από το 2009 έως το 2013, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε ο γενικός διευθυντής των χωριών SOS Γιώργος Πρωτόπαπας.

Ο κ. Πρωτόπαπας αναφέρει πώς είναι  σοκαριστικό το ποσοστό αύξησης, μια και το 2009 το πρόγραμμα ΚΣΠΟτο οποίο περιλαμβάνει υλική, ψυχολογική και εκπαιδευτική βοήθεια, εξυπηρετούσε 47 οικογένειες και σήμερα 900!«Η αυξητική τάση των αιτημάτων συνεχίζεται και υπάρχει λίστα αναμονής, τουλάχιστον 20 έως 65 αιτήματα σε καθένα από τα έξι ΚΣΠΟ,» συμπλήρωσε ο διευθυντής κοινωνικής εργασίας και έρευνας των χωριών SOS, Στέργιος Σιφνιός, στο Έθνος εξηγώντας πως «αυτοί οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν στην πόρτα του ιδρύματος για να αφήσουν το παιδί τους αλλά για να ζητήσουν στήριξη».

Ποιες οικογένειες αφήνουν τα παιδιά; 

Στην πλειονότητά τους (σε ποσοστό 80%), οι άνθρωποι που εξυπηρετήθηκαν ήταν Έλληνες, το 35% των οικογενειών ήταν μονογονεϊκές, το 20% πολύτεκνες και στο 15% των περιπτώσεων προσφέρθηκε βοήθεια και σε παππούδες και γιαγιάδες, όπως σημείωσε ο κ. Σιφνιός. Οι οικογένειες που προσφεύγουν στα ΚΣΠΟ εντάσσονται σε αυτά αφού πρώτα γίνει λεπτομερής έλεγχος της οικονομικής κατάστασης στην οποία βρίσκονται από τους αρμόδιους του προγράμματος.

Όσον αφορά την υλική βοήθεια που προσφέρθηκε σε 2.500 παιδιά και ενηλίκους, δόθηκαν περισσότερα από 100.000 κουτιά γάλα, 36.000 λίτρα λάδι, 50 τόνοι ζυμαρικά, πάνες, τροφές για μωρά καθώς και 10 τόνοι ειδών ρουχισμού. Διατέθηκαν ακόμα φάρμακα, σαπούνια, αφρόλουτρα, οδοντόκρεμες, απορρυπαντικά, χαρτικά, αλλά και σχολικά είδη και παιχνίδια.

Οι ψυχικές δυσκολίες για γονείς και παιδιά

«Γονείς και παιδιά λαμβάνουν δωρεάν ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες στην κατεύθυνση της πρόληψης καταστάσεων, στις οποίες τα παιδιά λειτουργούν σε δυσμενείς συνθήκες ανάπτυξης, αλλά και δωρεάν υπηρεσίες θεραπευτικού χαρακτήρα, που αφορούν τη διάγνωση και τη θεραπεία προβλημάτων παιδιών με δυσκολίες (χαμηλή αυτοεκτίμηση, μαθησιακές δυσκολίες). Και στα έξι Κέντρα Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας λειτούργησαν, επίσης, 12 ομάδες δημιουργικής απασχόλησης, με 230 παιδιά ηλικίας από 5 έως 15 ετών». Υπάρχει εξάλλου, συνεχής συνεργασία με άλλα σωματεία, οργανισμούς και κοινωνικές υπηρεσίες για την προώθηση και επίλυση αναγκών, όχι μόνο αυτών των οικογενειών αλλά και άλλων ανθρώπων που έχουν ανάγκη.

Η ελπίδα δε σβήνει.

Στα παιδικά χωριά SOS γυναίκες εθελόντριες αναλαμβάνουν να μεγαλώσουν τα παιδιά που αναγκάζονται να ζουν μακριά από τους γονείς τους λόγω της κρίσης. Μια τέτοια μητέρα συνάντησε πριν από λίγο καιρό το www.boro.gr.

Μια υπέροχη Μητέρα: Μεγαλώνει 5 παιδιά που δεν είναι δικά της!

 

“ Όταν κοιτάζω μέσα στα μάτια τα παιδιά μου, νιώθω απέραντη μητρική αγάπη και μία αγωνία. Ψάχνω να δω πόσο ευτυχισμένα είναι. Έχω αγωνία για το μέλλον τους, μην πάθουν τίποτα…. Να γίνουν σωστοί άνθρωποι. Είναι πάρα πολλά τα συναισθήματα μου. Δεν έχει σημασία, που δεν είμαι βιολογική τους μητέρα. Αισθάνομαι μητέρα τους και με αισθάνονται μητέρα τους. Μάλλον για να το πούμε ποιο σωστά είμαι η μητέρα τους. Και ίσως και κάτι παραπάνω γιατί με αποδέχτηκαν σαν μητέρα τους. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από αυτό.” 

Νικολέτα Νούρου.

Στα παιδικά χωριά SOS κάθε χρόνο αφήνονται δεκάδες παιδιά. Οι βιολογικές τους μητέρες δεν μπορούν να τα μεγαλώσουν. Σε   κάποιες περιπτώσεις δεν έχουν τα χρήματα να τους εξασφαλίσουν τροφή, ρουχισμό, στέγη…Σπαραχτική ανάγκη να πρέπει να αφήσεις το παιδί σου σε ξένα χέρια για να μπορέσει να επιβιώσει . Τα ξένα χέρια εδώ όμως, είναι τρυφερά.

Η Νικολέτα Μούρου είναι μια μητέρα των παιδικών χωριών SOS. Μία γυναίκα, που εγκατέλειψε την εργασία της, για να αφοσιωθεί, προσφέροντας απεριόριστη αγάπη, στην ανάπτυξη πέντε μικρών παιδιών. Των παιδιών της όπως λέει. Τα βοηθά να μεγαλώσουν, να μορφωθούν, να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα τους και να επουλώσουν τις πληγές τους, που οι δυσκολίες της ζωής δημιούργησαν από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους στις τρυφερές ψυχές τους. Η Νικολέτα Μούρου είναι ένα παράδειγμα ανθρωπιάς.

Μας μίλησε για την γιορτή της μητέρας, για τα παιδιά της αλλά και για το πόσο σημαντικό είναι όλοι να βοηθήσουμε το έργο κάθε μητέρας SOS.

“Τα παιδιά με φωνάζουν μανούλα και κολλάνε πάνω μου. Κυριολεκτούν. Είμαι η μητέρα τους, που θα τα προστατεύσει, που θα κλάψει για αυτά, που θα τα φροντίσει αλλά και που θα τα μαλώσει όταν πρέπει. Που θα τα διαβάσει, που θα τα ταίσει, που θα τα πλύνει, που θα κάτσει στο προσκεφάλι τους όταν είναι άρρωστα. Κάθε φορά που πρέπει να λείψω τα πρόσωπά τους σκοτεινιάζουν. Μετρούν τις ώρες μέχρι να γυρίσω. Είμαι η ασφάλεια τους, είμαι το σημείο αναφοράς τους. Δεν ξέρω πώς μπορεί να ακούγεται αυτό αλλά είναι η αλήθειας.”

Την ημέρα της γιορτής της μητέρας, μία μητέρα των παιδικών χωριών SOS γιορτάζει;

«Αν γιορτάζει; Φυσικά και γιορτάζει. Και το νιώθει πραγματικά. Το βιώνει όπως κάθε άλλη μάνα. Όλα τα παιδιά εδώ στο χωρίο μπορεί να έχουν και τις πραγματικές τους μητέρες, αλλά ποτέ δεν ξεχνούν και εμάς. Μας ετοιμάζουν δωράκια, μας κόβουν λουλούδια, μας λένε τραγούδια βγαλμένα μέσα από τις ψυχούλες τους. Νιώθεις πραγματικά, μία απέραντη αγάπη. Έρχονται με ενθουσιασμό και λάμψη στα μάτια τους και σου λένε “Μαμά αυτό το έφτιαξα για εσένα” και πνίγονται στην αγκαλιά σου. Ο άλλος θα σου φέρει λουλουδάκια. Το κάθε ένα από τα παιδιά θα εκφραστεί με τον τρόπο του. Δεν ξέρω πόσες ημέρες πριν το συζητάνε αλλά τα βλέπω πως σιγομουρμουρίζουν. Εμένα μου ετοίμασαν μικρά δωράκια, τα οποία όμως με έκαναν να πλημμυρίσουν τα μάτια μου με δάκρυα αγάπης. Συγκινήθηκα όσο ποτέ άλλοτε. Και να ξέρετε τα ετοιμάζουν όλα τα παιδιά μαζι. Πράγματι σημαίνει πολλά και για αυτά η γιορτή της μητέρας.»

Θα ήθελα να μου πείτε μια κουβέντα για κάθε ένα από τα παιδιά σας.

«Το μεγάλο μου το Νίκο μου θα τον έλεγα η “Γη” μου. Είναι πάρα πολύ ευαίσθητος, πάρα πολύ καλό παιδάκι και δυστυχώς έχει περάσει πολύ δύσκολα στη ζωή του αν και μόλις δέκα ετών. Στις δύσκολες στιγμές συμπεριφέρεται σαν τον άνθρωπο που μπορείς να στηριχθείς πάνω του. Σου εμπνέει εμπιστοσύνη. Έχει αυτοπροσδιορίσει τον εαυτό του, σαν τον αρχηγό της οικογένειας μας. Είναι ο προστάτης όλων των υπολοίπων. Αλλοίμονο εαν τα πειράξει κανείς τα αδέλφια του. Μόνο αυτός έχει το δικαίωμα να τους κάνει ότι θέλει….»(γελάει)

«Μετά η Ρέμη μου. Είναι η εκκολαπτόμενη διανοούμενη. Η Ιωάννα είναι το ευαίσθητο μου. Το κορίτσι που παντού βλέπει ροζ συννεφάκια. Παντού θέλει να ψάχνει την αιτία των πραγμάτων. Είναι το παιδί με τις δύσκολες ερωτήσεις. Ο Νικόλας είναι ο υπαρχηγός. Έχει σαν πρότυπο το Νίκο τον μεγάλο. Τον πειράζουμε και τον λέμε “ουρά”, γιατί τον ακολουθεί παντού από πίσω. Είναι ο πονηρούλης μας. Και ο Χρήστος τι να σας πω; Είναι η “μαϊμού” μας. Ο μικρότερος μας, ο γκρινιαρούλης μας. Θέλει να μένει παιδί, να μην μεγαλώνει, είναι και το πιο ομορφούλικο. Ο μικρούλης. Έχουν ηλικίες ξεκινώντας από το τέλος πέντε, εξήμισι, οκτώ, εννιάμισι και δέκα.»

 Θα ήθελα να θυμηθείτε μία στιγμή με τα παιδιά σας που έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη σας.

«Θα σας διηγηθώ μία άσχημη στιγμή, που με βοήθησαν εκείνα. Είχε πέσει καυτό νερό στο χέρι μου. Πονούσα πάρα πολύ και δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω γιατί δεν υπήρχε κάποιος να κρατήσει τα παιδιά. Έπρεπε να μείνω δίπλα τους. Προσπαθούσα να αντιμετωπίσω τα εγκαύματα με όποιο τρόπο μπορούσα. Τα παιδιά ήταν πάρα πολύ ταραγμένα. Πρώτη φορά έβλεπαν την μαμά τους να υποφέρει. Ό μικρός έκλαιγε και μου φώναζε “Μαμά σε αγαπάω”, η μικρότερη έκλαιγε και εκείνη και προσπαθούσε να με αγγίξει για να μου περάσει ο πόνος και να νιώσω καλύτερα. Ό μεγάλος μου με βοηθούσε με τα λόγια του και μπορούσε να με ηρεμήσει. Όταν τελικά πήγα στο γιατρό και γύρισα πίσω χωρίς να πονάω ξέσπασε σε λυγμούς και με φιλούσε. Καταλαβαίνετε νομίζω ποια είναι η σχέση μας.

 Έχω εισπράξει πολλές τρυφερές αγκαλιές από όλα τα παιδιά. Χιλιάδες ευτυχισμένες στιγμές. Εκατομμύρια φιλιά. Τα παιδιά μου λένε ότι όταν βλέπουν τρομακτικά όνειρα σκέφτονται εμένα και οι εφιάλτες φεύγουν. Τι άλλο θέλω;»

 Πώς πήρατε την απόφαση να γίνεται μητέρα SOS;

 « Ένιωθα πως θα ολοκληρωθώ σαν άνθρωπος, πως θα ολοκληρωθεί ο κύκλος μου. Δεν έχω βιολογικά παιδάκια. Μόλις έμαθα ότι αναζητούν μητέρες είπα: “Θα πάω”. Δεν έχω μετανιώσει ούτε μία στιγμή  Δεν γυρεύω τίποτα άλλο. Κορέστηκε το αίσθημα του ανικανοποίητου που είχα. Αισθάνομαι μητέρα της Καρδιάς. Γνωρίζω ότι δεν είναι δικά μου τα παιδιά. Γνωρίζω ότι μόλις πάνε 18 ετών μπορεί να φύγουν και ίσως….να κόψουν και τις γέφυρες. Εγώ όμως θα είμαι εδώ θα τα νοιάζομαι και θα τα πονάω. Πως να μην αγαπάς τα παιδιά σου; Που σου εκμυστηρεύονται τα όνειρα τους, που σου εμπιστεύονται το μέλλον τους. Που σε λένε Μαμά; Θα είμαι πάντα εδώ για αυτά.»

Για εσάς αυτός ο ρόλος της μητέρας SOS έχει διπλή ευθύνη; Είναι παιδιά που έχουν έρθει αντιμέτωπα με τις δυσκολίες της ζωής από πολύ μικρή ηλικία…

«Σίγουρα. Κάθε παιδί έχει μια δύσκολη ιστορία, ριζωμένη μέσα του, που σημαίνει ότι κάποιες στιγμές πρέπει να είμαι πιο προσεκτική ακόμα και από το να ήταν δικά μου παιδιά. Αρκετά έχουν περάσει, δεν χρειάζεται να περάσουν και άλλα»

 Τι θα λέγατε στις υπόλοιπες Ελληνίδες μητέρες; Ειδικά σε αυτές που έχουν τα δικά τους παιδιά; Τα βιολογικά τους παιδιά;

 «Θα τους έλεγα πάνω από όλα να τα αγαπούν. Να μην ξεχνούν ποτέ να τους το δείχνουν και να τους το λένε. Συνέχεια. Ακόμα και εάν κάνουν πως δεν θέλουν να το ακούν γιατί μεγάλωσαν, κατά βάθος αποζητούν την αγάπη της μάνας. Να τους μαθαίνουν πράγματα, να τους βάζουν τα όρια. Θα τους έλεγα να μην είναι υπερπροστατευτικές, να αφήνουν τα παιδιά τους να ανασαίνουν. Να διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους. Και να απολαύσουν αυτή τη μοναδική σχέση. Για κάθε άνθρωπο να μην το ξεχνάμε η Μάνα είναι ίσως ο σημαντικότερος άνθρωπος στον κόσμο. Ακόμα και εάν αυτή η μητέρα δεν είναι η βιολογική σου. Ακόμα και εάν είναι μια μητέρα των χωριών SOS…

Σήμερα που είναι η γιορτή της μητέρας, θα κάνουμε πάρτι στο σπίτι και θα είμαστε οι έξι μας. Ήδη τα παιδιά έχουν φέρει τα λουλούδια και τα δώρα τους. Μάλλον θα έρθουν και δύο φίλοι των παιδιών, λίγο πιο μετά. Μας αρκεί που θα είμαστε όλοι μαζί, για να είμαστε ευτυχισμένοι…»

Πώς ΜΠΟΡΩ να βοηθήσω;

Το έργο των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στις μικρές ή μεγάλες δωρεές που προσφέρουν ιδιώτες, εταιρείες και Οργανισμοί.

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στα τηλέφωνα 210-3313661, 2310-226644 και στο e-mail [email protected]

Σχετικά άρθρα