Παιδικός αυνανισμός: Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς;

Aναγνώστριά μας αντιμετωπίζει πρόβλημα με την 6χρονη κόρη της και ζητά τη συμβουλή των συνεργατών μας.

Ζω στο εξωτερικό και έχω δύο παιδάκια. Το μικρό μου κοριτσάκι είναι τώρα έξι χρονών. Τα προβλήματά μας ξεκίνησαν εδώ
και τρία χρόνια όπου η μικρή μου, άρχισε να αυνανίζεται στο σχολείο, χρησιμοποιώντας συνήθως τα καθίσματα που
κάθεται. Έχοντας διαβάσει κάποια πράγματα για τον παιδικό αυνανισμό, δεν το κάναμε τόσο πολύ θέμα περιμένοντας οτι θα μεγαλώσει και σιγά σιγά θα το ξεπεράσει. Επειδή ωστόσο ξεκίνησε το δημοτικό και το πρόβλημα επιδεινώθηκε, μου ήταν αδύνατον να της επιτρέπω να το κάνει μπροστά μας, και την παρότρυνα να το κάνει όταν είναι μόνη της, πράγμα που δεν έγινε.Στο σπίτι
σταμάτησε τελείως να το κάνει και το κάνει πολύ πιο έντονα στο σχολείο! Οι δασκάλες της (πολύ συνεργάσιμες
και υπομονετικές) μου είπαν να την δει κάποιος ψυχολόγος. Εδώ και δύο μήνες την παρακολουθεί μια παιδοψυχολόγος, που
την βλέπει μια φορά την εβδομάδα (και παρεμπιπτόντως παίρνει 50 Ε σε κάθε συνάντηση,χρήματα που μας είναι
πολλά για την οικονομική μας κατάσταση ) η οποία θεωρεί οτι η κόρη μου είναι γενικώς ένα ευαίσθητο παιδάκι με
αρκετές ανασφάλειες. Σήμερα (μετά από δύο μήνες θεραπείας) οι δασκάλες μου είπαν ότι συνεχίζει, και δεν έχουν
δει καμία βελτίωση. Κουνιέται πολύ έντονα φοβούνται ότι θα πληγωθεί, ενοχλεί τα διπλανά θρανία. Νιώθω πολύ άσχημα και φοβάμαι ότι τα άλλα παιδάκια θα αρχίσουν να την κοροϊδεύουν και θα είναι πολύ χειρότερα γι’αυτή. Παρακαλώ για την συμβουλή σας, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω και αν πρέπει να την συνεχίσω να την πηγαίνω στον γιατρό ή όχι. Νιώθω να μην μπορώ να την βοηθήσω. Περιμένω με αγωνία την απάντησή σας!

Αγαπητή αναγνώστρια. Ζητήσαμε τη συμβουλή του συνεργάτη μας κυρίου Κωνσταντίνου Σιώμου, Ψυχίατρου Παιδιών και Εφήβων και Διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. 

Αρκετές φορές, οι γονείς ανησυχούν όταν διαπιστώνουν ότι ο γιος τους ή η κόρη τους αυνανίζεται. Ο αυνανισμός, ωστόσο,  είναι
μία φυσιολογική διαδικασία της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Από τη νηπιακή και πρώτη παιδική ηλικία η ενασχόληση των παιδιών με τα γεννητικά τους όργανα είναι συνήθης. Το μικρό παιδί έχει αρκετές αυνανιστικές τάσεις και αναζητήσεις, οι οποίες δεν είναι μεν οργανωμένες όπως στην εφηβεία αλλά συνοδεύονται από αισθήματα ευχαρίστησης και ικανοποίησης.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση που η συμπεριφορά συνεχίζει επιδεινούμενη πέρα από τον ιδιωτικό χώρο του παιδιού παρόλο
που εφαρμόζεται συμπεριφορική θεραπεία καλό θα ήταν να υπάρχει και μια εκτίμηση από ιατρό προς αποκλεισμό φλεγμονωδών
παθήσεων των γεννητικών οργάνων του παιδιού.

Αφού γίνει αποκλεισμός προβλημάτων σωματικής υγείας, ένας παιδοψυχίατρος μπορεί να εκτιμήσει αν το σύμπτωμα του
αυνανισμού συνοδεύεται και από άλλη ψυχική διαταραχή (διαταραχή ελέγχου των παρορμήσεων, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή
κ.α).

Ο αποκλεισμός της συνοδού ψυχιατρικής νοσηρότητας είναι σημαντικός και θα καθορίσει  το είδος της προτεινόμενης θεραπείας καθώς και την αποτελεσματικότητά της. Οι συμπεριφορικές θεραπείες από μόνες τους σχεδόν πάντα είναι χρήσιμες στο συγκεκριμένο σύμπτωμα του παιδικού αυνανισμού αλλά δεν αποδίδουν πάντοτε άμεσα.

Επίσης απαραίτητη κρίνεται η ψυχοεκπαίδευση των γονέων στη διαχείριση της συμπεριφοράς του παιδιού τους και στη
διαχείριση του δικού τους πανικού που σχεδόν πάντα αποτελεί εμπόδιο στη θεραπεία.

 

Αρκετές φορές, οι γονείς ανησυχούν όταν
διαπιστώνουν ότι ο γιος τους ή η κόρη τους
αυνανίζεται. Ο αυνανισμός, ωστόσο,  είναι
μία φυσιολογική διαδικασία της ανθρώπινης
σεξουαλικότητας. Από τη νηπιακή και πρώτη
παιδική ηλικία η ενασχόληση των παιδιών με
τα γεννητικά τους όργανα είναι συνήθης. Το
μικρό παιδί έχει αρκετές αυνανιστικές
τάσεις και αναζητήσεις, οι οποίες δεν είναι
μεν οργανωμένες όπως στην εφηβεία αλλά
συνοδεύονται από αισθήματα ευχαρίστησης
και ικανοποίησης.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση που η
συμπεριφορά συνεχίζει επιδεινούμενη πέρα
από τον ιδιωτικό χώρο του παιδιού παρόλο
που εφαρμόζεται συμπεριφορική θεραπεία
καλό θα ήταν να υπάρχει και μια εκτίμηση
από ιατρό προς αποκλεισμό φλεγμονωδών
παθήσεων των γενητικών οργάνων του
παιδιού.

Αφού γίνει αποκλεισμός προβλημάτων
σωματικής υγείας, ένας παιδοψυχίατρος
μπορεί να εκτιμήσει αν το σύμπτωμα του
αυνανισμού συνοδεύεται και από άλλη ψυχική
διαταραχή (διαταραχή ελέγχου των
παρορμήσεων, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή
κ.α).

Ο αποκλεισμός της συνοδού ψυχιατρικής
νοσηρότητας είναι σημαντικός και θα
καθορίσει  το είδος της προτεινόμενης
θεραπείας καθώς και την
αποτελεσματικότητά της. Οι συμπεριφορικές
θεραπείες από μόνες τους σχεδόν πάντα
είναι χρήσιμες στο συγκεκριμένο σύμπτωμα
του παιδικού αυνανισμού αλλά δεν αποδίδουν
πάντοτε άμεσα.

Επίσης απαραίτητη κρίνεται η
ψυχοεκπαίδευση των γονέων στη διαχείριση
της συμπεριφοράς του παιδιού τους και στη
διαχείριση του δικού τους πανικού που
σχεδόν πάντα αποτελεί εμπόδιο στη
θεραπεία.

Με εκτίμηση

Δρ. Κωνσταντίνος Σιώμος
Ψυχίατρος παιδιών και εφήβων

Σχετικά άρθρα