Παιδιατρική: Τι είναι ο οξεία γαστρεντερίτιδα και πώς αντιμετωπίζεται

<p style="text-align: justify;"><br /><span style="font-size: small;"><strong><span class="fusion-highlight dark info rounded highlight1">Τι είναι η οξεία γαστρεντερίτιδα;</span></strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Είναι οξεία φλεγμονή του ανώτερου και του κατώτερου πεπτικού συστήματος από λοιμώδεις παράγοντες, όπως είναι οι ιοί και τα βακτήρια.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Τα συνηθέστερα μικρόβια είναι η σαλμονέλα, η σιγκέλλα, η γερσίνια, το καμπυλοβακτηρίδιο κ.ά.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Τα παραπάνω μικρόβια αναπτύσσονται συνήθως σε τροφές που δεν έχουν μαγειρευτεί ή συντηρηθεί σωστά και μεταφέρονται μέσω των τροφών αυτών ή και του νερού, καθώς και από άνθρωπο σε άνθρωπο λόγω κακών συνθηκών υγιεινής.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span class="fusion-highlight dark info rounded highlight1" style="font-size: small;">Πόσο συχνή είναι;</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η οξεία γαστρεντερίτιδα είναι μια από τις συχνότερες αιτίες νοσηρότητας στην παιδική ηλικία.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στις ανεπτυγμένες χώρες είναι συνήθως μία ήπια νόσος, η οποία ωστόσο ευθύνεται για μεγάλο αριθμό εισαγωγών στο νοσοκομείο, κυρίως παιδιών ηλικίας κάτω των 5 ετών.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Υπολογίζεται ότι σε κάθε παιδί κάτω των 3 ετών αναλογούν 2,5-5 επεισόδια γαστρεντερίτιδας το <strong>χρόνο.</strong></span></p>
<div class="fusion-sep-clear" style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;"> </span></strong></div>
<p style="text-align: justify;"><strong><span class="fusion-highlight dark info rounded highlight1" style="font-size: small;">Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα;</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Τα κυριότερα συμπτώματα είναι τα παρακάτω: οι έμετοι , οι διαρροϊκές κενώσεις με ή χωρίς αίμα , ο πυρετός και η αφυδάτωση.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο βαθμός της αφυδάτωσης θεωρείται ήπιος όταν το παιδί είναι σε καλή κατάσταση, με φυσιολογικά ζωτικά σημεία, ήπιο αίσθημα δίψας και φυσιολογική σπαργή του δέρματος. Η μέτριου βαθμού αφυδάτωση χαρακτηρίζεται από μέτρια αύξηση των σφυγμών και της συχνότητας των αναπνοών, νωθρότητα ή ευερεθιστότητα, ξηρότητα του στόματος και των χειλέων, έντονο αίσθημα δίψας και ελαφρά ελαττωμένη σπαργή του δέρματος. Στη σοβαρού βαθμού αφυδάτωση, οι σφυγμοί και η συχνότητα των αναπνοών είναι πολύ αυξημένες, η αρτηριακή πίεση είναι ελαττωμένη και το παιδί μπορεί βρίσκεται σε λήθαργο ή κώμα. Οι βλεννογόνοι του στόματος και των χειλέων είναι εξαιρετικά ξηροί, το παιδί κλαίει χωρίς δάκρυα , ενώ παράλληλα έχει εξαιρετικά έντονο αίσθημα δίψας.</span></p>
<div class="fusion-sep-clear" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></div>
<div class="fusion-separator fusion-full-width-sep sep-none" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></div>
<p style="text-align: justify;"><span class="fusion-highlight dark info rounded highlight1" style="font-size: small;">Πώς αντιμετωπίζεται η οξεία γαστρεντερίτιδα;</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο πρωταρχικός σκοπός της θεραπείας της οξείας γαστρεντερίτιδας είναι η ενυδάτωση.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η ενυδάτωση έχει στόχο την αναπλήρωση της απώλειας νερού και ηλεκτρολυτών και την αποφυγή της αφυδάτωσης.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Σε ήπιου και μέτριου βαθμού αφυδάτωση γίνεται ενυδάτωση από το στόμα. Στις περιπτώσεις εκείνες που παράλληλα με τη διάρροια υπάρχουν και εμετοί είναι απαραίτητη η διακοπή της σίτισης, τουλάχιστον για δύο ώρες. Στη συνέχεια αρχίζει σταδιακή χορήγηση υγρών με ρυθμό 5ml (ένα κουταλάκι του γλυκού) ανά 5-l0 λεπτά για μία ώρα, με σταδιακή αύξηση στη συνέχεια της ποσότητας και της συχνότητας.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η ενυδάτωση γίνεται κατά προτίμηση με ειδικά ηλεκτρολυτικά διαλύματα που υπάρχουν στα φαρμακεία για την πρόληψη της αφυδάτωσης.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Τα παραπάνω διαλύματα περιέχουν υδατάνθρακες και ηλεκτρολύτες, όπως είναι το νάτριο και το κάλιο. Οι υδατάνθρακες μπορεί να είναι απλοί, όπως είναι η γλυκόζη, και σύνθετοι, όπως είναι το άμυλο του ρυζιού.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Τα ηλεκτρολυτικά διαλύματα μειώνουν τον όγκο των κοπράνων και τη διάρκεια της διάρροιας, μέσω της ευόδωσης της απορρόφησης του νατρίου και την παθητική μεταφορά του νερού από τον αυλό του εντέρου προς τα εντερικά κύτταρα.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Δεν χορηγούμε χυμούς, τσάι , και αναψυκτικά τύπου “κόλα” γιατί αυξάνουν την κινητικότητα του εντέρου και μπορούν να επιτείνουν τη διάρροια.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η ενδοφλέβια ενυδάτωση ενδείκνυται σε ασθενείς με σοβαρού βαθμού αφυδάτωση, παραλυτικό ειλεό, ακατάσχετους εμέτους ή απώλεια αισθήσεων.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η ποσότητα υγρών που χορηγούνται κατά τη φάση της ενυδάτωσης εξαρτάται από το βαθμό της αφυδάτωσης του παιδιού και ορίζεται από το θεράποντα ιατρό.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η χορήγηση του ηλεκτρολυτικού διαλύματος συνεχίζεται μετά την επανασίτιση του παιδιού και μέχρι την πλήρη αποκατάσταση της σύστασης των κενώσεών του, για να καλύπτει τις συνεχιζόμενες απώλειές του σε νερό και ηλεκτρολύτες.</span></p>
<div class="fusion-sep-clear" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></div>
<p style="text-align: justify;"><span class="fusion-highlight dark info rounded highlight1" style="font-size: small;">Χρειάζονται φάρμακα;</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Τα αντιβιοτικά σπάνια ενδείκνυνται στη θεραπεία της οξείας γαστρεντερίτιδας, αφού στην πλειονότητα των περιπτώσεων η νόσος αποδράμει από μόνη της.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Εξαίρεση αποτελεί η γαστρεντερίτιδα από συγκεκριμένα μικρόβια , όπως είναι η σιγκέλλα , το καμπυλοβακτηρίδιο το εντεροδιεισδυτικό ή το εντεροτοξινογόνο κολοβακτηρίδιο για τη θεραπεία της οποίας χορηγούνται αντιβιοτικά.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στις περιπτώσεις μη επιπλεγμένης γαστρεντερίτιδας από σαλμονέλα , δεν συνιστάται αντιβιοτικοθεραπεία , γιατί η χρήση των αντιβιοτικών μπορεί να παρατείνει τη μικροβιοφορεία.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;">Η χορήγηση αντιβιοτικών για τη θεραπεία της γαστρεντερίτιδας από σαλμονέλα συνιστάται στις παρακάτω κατηγορίες ασθενών:</span></strong></p>
<ol style="text-align: justify;">
<li><strong><span style="font-size: small;">σε ανοσοκατασταλμένα άτομα</span></strong></li>
<li><strong><span style="font-size: small;">σε παιδιά με αιμοσφαιρινοπάθειες</span></strong></li>
<li><strong><span style="font-size: small;">σε παιδιά με τυφοειδή πυρετό</span></strong></li>
<li><strong><span style="font-size: small;">σε βακτηριαιμία από σαλμονέλα</span></strong></li>
<li><strong><span style="font-size: small;">σε βρέφη κάτω των 3 μηνών</span></strong></li>
</ol>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Φάρμακα που εμποδίζουν τον περισταλτισμό του εντέρου, όπως η λοπεραμίδη και η διφαινοξυλάτη με την ατροπίνη, δεν έχουν θέση στη θεραπεία της οξείας διάρροιας στα παιδιά, γιατί μπορούν να προκαλέσουν ειλεό και υπερανάπτυξη των παθογόνων οργανισμών.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Νεότερα φάρμακα, όπως είναι η ρασεκαδοτρύλη, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μετά από σύσταση του θεράποντα ιατρού.</span><br /><span style="font-size: small;">Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι συγκεκριμένες αποικίες μικροβίων που αποκαλούνται προβιοτικά , όπως είναι ο γαλακτοβάκιλλος και οι σακχαρομύκητες boυlardii, μπορούν σε ειδικές περιπτώσεις να είναι χρήσιμες στη θεραπεία της οξείας γαστρεντερίτιδας, όπως για παράδειγμα της διάρροιας από τον ιό Rota ή της διάρροιας μετά από αντιβιοτικά. Ωστόσο, η χρήση τους πρέπει να γίνεται μετά από σύσταση του θεράποντος ιατρού.</span></p>
<div class="fusion-sep-clear" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></div>
<div class="fusion-separator fusion-full-width-sep sep-none" style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></div>
<p style="text-align: justify;"><span class="fusion-highlight dark info rounded highlight1" style="font-size: small;">Πότε αρχίζει η επανασίτιση;</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η σίτιση αρχίζει αμέσως μετά την ενυδάτωση.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η αποκλειστική χορήγηση υγρών διαρκεί 4-6 ώρες, ανάλογα με το βαθμό αφυδάτωσης του παιδιού. Στη συνέχεια το παιδί σιτίζεται κανονικά με ελεύθερο διαιτολόγιο, ανάλογα με την ηλικία του.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Κατά τα τελευταία χρόνια, έχει βρεθεί ότι η εφαρμογή περιορισμένου διαιτολογίου και νηστείας όχι μόνο δεν περιορίζει τη διάρροια αλλά την επιτείνει και οδηγεί σε μείωση της θρέψης του παιδιού.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;">Στα βρέφη που θηλάζουν, ο μητρικός θηλασμός δεν διακόπτεται κατά την ενυδάτωση.</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στα βρέφη που δεν θηλάζουν, μετά τη φάση της ενυδάτωσης δίδεται το βρεφικό γάλα που έπαιρναν πριν, χωρίς καμία αραίωση.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η χορήγηση αραιωμένου γάλακτος στα βρέφη κατά την επανασίτιση δεν συνιστάται, γιατί οδηγεί σε: υποσιτισμό χωρίς κλινικό όφελος.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Γάλα ελεύθερο λακτόζης συνιστάται όταν οι ασθενείς είναι σοβαρά αφυδατωμένοι, έχουν κλινικά σημεία υποσιτισμού ή παρουσιάζουν επιδείνωση της διάρροιας μετά την επανεισαγωγή του πλήρους γάλακτος.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Για τα μεγαλύτερα παιδιά συνιστάται η έγκαιρη επανασίτιση με ισορροπημένη δίαιτα βασισμένη σε τροφές που περιέχουν σύνθετους υδατάνθρακες (ρύζι, δημητριακά, ψωμί, πατάτες), ψαχνό κρέας, μαγειρεμένα φρούτα και λαχανικά, γιαούρτι κ.ά. με παράλληλη αποφυγή τροφών υψηλών σε λίπη και απλά σάκχαρα (έτοιμοι χυμοί φρούτων, αναψυκτικά κ.ά.).</span></p>
<div class="fusion-reading-box-container reading-box-container-1">
<div class="reading-box">
<h2 style="text-align: justify;" data-fontsize="35" data-lineheight="45"><span style="font-size: small;">Πως γίνεται η πρόληψη;</span></h2>
<div class="reading-box-description"><span style="font-size: small;">Η πρόληψη μπορεί να επιτευχθεί με την τήρηση των κανόνων υγιεινής, κυρίως το πλύσιμο των χεριών, την επαρκή κατάψυξη των τροφών, τη βελτίωση των αποχετεύσεων, την εφαρμογή μητρικού θηλασμού στα βρέφη και, τέλος, την αποφυγή χορήγησης στα παιδιά μη παστεριωμένου γάλακτος, μη επαρκώς ψημένων κρεάτων και πουλερικών, καθώς και ατελώς βρασμένων (κάτω των 6 λεπτών), αυγών.</span>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Σε σχέση με την πρόληψη της γαστρεντερίτιδας από τον ιό Rota, έχει ήδη κυκλοφορήσει εμβόλιο, με το οποίο συνιστάται να εμβολιάζονται τα βρέφη μέσα στους πρώτους 6 μήνες της ζωής.</span></p>
</div>
</div>
</div>

Σχετικά άρθρα