H υδροκήλη στους όρχεις: Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται

<p style="text-align: justify;">Η υδροκήλη αποτελεί έναν σάκο γεμάτο με υγρό, ο οποίος περιβάλλει τον όρχι, προκαλώντας οίδημα του οσχέου. Η κατάσταση είναι συχνή στα άρρενα νεογνά και βρέφη αλλά συνήθως υποστρέφει κατά τη διάρκεια του 1ου έτους της ζωής. Τα μεγαλύτερα αγόρια ή οι ενήλικες άντρες μπορούν να αναπτύξουν υδροκήλη ως αποτέλεσμα φλεγμονής ή τραυματισμού στο όσχεο. Συνήθως η υδροκήλη είναι ανώδυνη και δεν προκαλεί πρόβλημα και ως εκ τούτου δεν χρειάζεται πάντα θεραπεία. Όπως κάθε όμως διόγκωση του οσχέου απαιτεί αξιολόγηση από ουρολόγο.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Συμπτώματα</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Συνήθως η μοναδική ενόχληση είναι το προοδευτικά οιδηματώδες και χωρίς πόνο όσχεο, το οποίο προκαλεί μια ελαφρώς δυσάρεστη αίσθηση βάρους κατά τις καθημερινές δραστηριότητες. Το οίδημα αυτό ενδέχεται να επιδεινώνεται με την πάροδο της ημέρας.<br />Στους ενήλικες ασθενείς με οιδηματώδες όσχεο είναι σημαντικό να διερευνηθούν οι πιθανές αιτίες του οιδήματος. Κάποιες φορές η υδροκήλη ενδέχεται να σχετίζεται με βουβωνοκήλη, προπέτεια δηλαδή του λεπτού εντέρου λόγω αδυναμίας του μυϊκού τοιχώματος στην περιοχή του βουβώνα. Άλλη σημαντική αιτία δευτεροπαθούς υδροκήλης αποτελεί ο καρκίνος του όρχεος.<br />Στα άρρενα βρέφη, η ελαφρά αυτή διόγκωση που επιδεινώνεται με το κλάμα ή την έντονη δραστηριότητα, αναμένουμε να υποστρέψει έως και το τέλος του 1ου ή 2ου έτους της ζωής. Διαφορετικά, χρήσιμη είναι μια επανεκτίμηση από εξειδικευμένο παιδοουρολόγο ή παιδοχειρουργό.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Παθοφυσιολογία</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Φυσιολογικά, οι όρχεις έως και τον 8ο μήνα της ενδομήτριας ζωής βρίσκονται μέσα στο σώμα, σε θέση κοιλιακή, ενώ περιβάλλονται από έναν μανδύα που ονομάζεται περιτόναιο. Ο ίδιος αυτός μανδύας περιβάλλει και τα σπλάγχνα της κοιλιάς καθώς και υγρό που ονομάζεται περιτοναϊκό υγρό. Κατερχόμενοι οι όρχεις κατά τον 9ο μήνα της κύησης ώστε να πάρουν την τελική τους θέση στο όσχεο, ο μανδύας αυτός μεταβάλλεται σε σάκο αφήνοντας έναν πόρο επικοινωνίας με την περιτοναϊκή κοιλότητα, τον ελυτροπεριτοναϊκό πόρο. Φυσιολογικά, ο πόρος αυτός συγκλείνει έως και το τέλος του 1ου χρόνου της εξωμήτριας ζωής και η επικοινωνία με την κοιλότητα των σπλάγχνων διακόπτεται, χωρίς υπόλειμμα περιτοναϊκού υγρού.<br />Στα άρρενα βρέφη με υδροκήλη, ο πόρος αυτός παραμένει ελαφρά ανοικτός προκαλώντας την επικοινωνούσα υδροκήλη, έναν σάκο δηλαδή από υγρό που περιβάλλει τον όρχι. Ο σάκος αυτός «αδειάζει» κατά τη διάρκεια της νύχτας και «γεμίζει» κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η ατελής σύγκλειση του πόρου σε κάποιο σημείο του, δημιουργεί την κύστη του σπερματικού τόνου, μια δηλαδή εγκυστωμένη υδροκήλη.<br />Στα μεγαλύτερα παιδιά ή στους ενήλικες άρρενες, επειδή ο σάκος αυτός διατηρεί την ιδιότητα παραγωγής υγρού, μπορεί υπό την επίδραση φλεγμονής στην περιοχή ή τραυματισμού να δημιουργήσει την υδροκήλη του όρχεος.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Αιτίες και προδιαθεσικοί παράγοντες</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Συνήθεις αιτίες</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Σε νεογνά</span>:</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>Ατελής σύγκλειση του ελυτροναϊκού πόρου (ιδιοπαθής)</li>
<li>Σε μεγαλύτερες ηλικίες η υδροκήλη μπορεί να παραμένει ιδιοπαθής, συνήθως όμως κάποια παθολογική αιτία προκαλεί την μειωμένη απορρόφηση υγρού από τον σάκο ή την αυξημένη παραγωγή του:</li>
<li>τραύμα</li>
<li>ισχαιμία (συστροφή όρχεος ή κύστεως επιδιδυμίδος)</li>
<li>φλεγμονή (επιδιδυμίτιδα)</li>
<li>όγκος των όρχεων</li>
<li>αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;"><span>Σπάνιες αιτίες</span>:</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>Φιλαρίαση</li>
<li>Μετά από μεταμόσχευση νεφρού</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;"><span>Σοβαρές αιτίες</span>:</p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>Δευτεροπαθής υδροκήλη λόγω συστροφής του όρχεως ή λόγω περισφιγμένης βουβωνοκήλης</li>
<li>Δευτεροπαθής υδροκήλη λόγω καρκίνου του όρχεος</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;"><span>Προδιαθεσικοί παράγοντες</span></p>
<ul style="text-align: justify;">
<li>Πρόωρα νεογνά</li>
<li>Συνυπάρχουσα λοξή βουβωνοκήλη</li>
<li>Τραύμα</li>
<li>Χειρουργείο της περιοχής (χ/ο κιρσοκήλης ή βουβωνοκήλης σε νεαρή ηλικία)</li>
<li>Αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση</li>
<li>Λεμφαγγειακή απόφραξη και νόσοι των λεμφαγγείων</li>
<li>Περιτοναϊκή κάθαρση</li>
<li>Ehlers-Danlos σύνδρομο</li>
<li>Εκστροφή της κύστης</li>
</ul>
<p style="text-align: justify;"><strong>Διάγνωση</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Η διάγνωση βασίζεται κυρίως στο ιστορικό και στην κλινική εξέταση της ανώδυνης, προοδευτικά αυξανόμενης διόγκωσης του οσχέου, που μπορεί να παίρνει ποικίλλες διαστάσεις. Η επιβεβαίωση της γίνεται με :</p>
<p style="text-align: justify;">διαφανοσκόπηση (χρήση φωτός η οποία δείχνει την συγκέντρωση διαυγούς υγρού γύρω από τον όρχι) και<br />υπερηχοτομογραφία, η οποία αποκαλύπτει την παρουσία υγρού στο πάσχον ημιόσχεο, ενώ ο όρχις ελέγχεται φυσιολογικός</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Θεραπεία</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Η θεραπεία είναι χειρουργική και η επέμβαση γίνεται υπό γενική αναισθησία ή ραχιαία αναισθησία. Η τομή συνήθως είναι οσχεϊκή, το περιεχόμενο υγρό κενώνεται και ακολουθεί αναστροφή του ελυτροειδούς χιτώνα ώστε να αποφευχθεί η υποτροπή. Τοποθετείται ένας μικρός καθετήρας που παροχευτεύει το αιμάτωμα του χειρουργικού τραύματος και ο οποίος αφαιρείται την 1η ή 2η μετεγχειρητική ημέρα. Ο ασθενής εξέρχεται κατόπιν με οδηγίες που αφορούν την περιποίηση του τραύματος και την αποφυγή δραστηριότητας για περίπου 1 μήνα, ενώ λαμβάνει και αντιβιοτική αγωγή.</p>
<p><span style="font-size: x-small;"> <strong>Ανδρολογικό τμήμα Γενικού Νοσοκομείου Πατρών<br /></strong><strong>Γ.Ν. Πατρών "Ο Άγιος Ανδρέας"</strong></span></p>

Σχετικά άρθρα