Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής: Ο αναρχικός γιος του Νίκου Βούτση που κατείγγειλε την απαγωγή του από υπερατλαντικές μυστικές υπηρεσίες

09/10/2016
Ομάδα Σύνταξης
Life stories

Ο πατέρας του είναι σήμερα πρόεδρος της Βουλής, ο ίδιος όμως καμία σχέση δεν έχει με την πολιτική, μάλλον το ακριβώς αντίθετο. Ο Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής έχει κατηγορηθεί στο παρελθόν για ληστεία, ενώ μόλις πριν από μερικές μέρες κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου μια επιστολή στην οποία καταγγέλει ότι έπεσε θύμα απαγωγής από μυστικές υπηρεσίες κατά τη διάρκεια ταξιδιού του στο Μεξικό. Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή. 
Ο Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής είναι το παιδί που απέκτησε ο Νίκος Βούτσης από τον πρώτο του γάμο με την Σοφία Βογιατζή. Όλες οι πληροφορίες που υπάρχουν για τον ίδιο στο ίντερνετ αφορούν μόνο υποθέσεις εις βάρος του όπως μια ληστεία σε τράπεζα το 2007, ενώ απουσιάζει κάθε φωτογραφία του. Ο γιος του Νίκου Βούτση γαλουχήθηκε βέβαια με τις αριστερές πεποιθήσεις του πατέρα του, όμως όπως φαίνεται ο ίδιος επέλεξε τον αναρχικό κόσμο. 
<img src="https://ethnikismosblog.files.wordpress.com/2015/01/voutsis.jpg" alt="Image result for Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής" width="640" />
Η ληστεία τράπεζας το 2007
Συνελέφθη στις 4 Οκτωβρίου του 2007, εποχή που ο πατέρας του ακόμα δεν είχε εκλεγεί βουλευτής, για συμμετοχή σε ληστεία σε τράπεζα στου Γκύζη. «Δεν εγκρίνω, αλλά σέβομαι τις επιλογές του παιδιού μου και προσπαθώ να τις ερμηνεύσω» είχε δηλώσει ο Νίκος Βούτσης. Ο 23χρονος τότε Γιώργος ανέλαβε ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου πλήρως την ευθύνη για τη ληστεία, όχι όμως και για τη χειροβομβίδα που βρέθηκε στην τσάντα του και κατά το κατηγορητήριο, με σκοπό να βάλει σε κίνδυνο ζωές και περιουσίες.
Τοτε ο πατέρας του και η μητέρα του, Σοφία Βογιατζή, είχαν μιλήσει, σύμφωνα με την Espresso, για ένα ένα ευαίσθητο, κοινωνικό και πολιτικοποιημένο παιδί, με ανιδιοτελή κίνητρα και δικό του αξιακό σύστημα. «Ο Γιώργος δεν είναι το παιδί του… σωλήνα. Του έχω εμπιστοσύνη για την ευθυκρισία του, πέρα των διαφορών στις επιλογές του, δεν υπήρξαν ιδιοτελή κίνητρα, γιατί ανήκει στα παιδιά που παίρνουν το ρίσκο…». 
«Η επιλογή της ληστείας αποτελεί έναν σταθμό της πορείας μου προς την άρνηση» είναι μια φράση που προσυπόγραψε ο ίδιος σε ένα γράμμα που έστειλε μέσα από τη φυλακή του Κορυδαλλού στους συντρόφους του στις 19 Ιανουαρίου 2009. Οι πηγές μέσα από τη φυλακή έκαναν τότε λόγο για τις συνεχείς μάχες που έδινε ο ίδιος κατά την δεκαεπτάμηνης κράτησή του για τα δικαιώματα των κρατουμένων και εναντιωνόταν στην άδικη πειθαρχία και τους ξυλοδαρμούς. 
<img src="http://cdn1.bbend.net/media/com_news/story/2015/10/04/630541/main/voutsis.jpg" alt="Image result for Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής" width="640" />
«Εδωσε πραγματική μάχη. Αλλωστε, όλο αυτό τον καιρό που βρισκόταν στη φυλακή βοηθούσε συνεχώς διαφόρους κρατουμένους και δεν σταματούσε να διαμαρτύρεται», προσθέτουν στην Espresso και τον περιγράφουν ως ένα ιδιαίτερα έξυπνο, γλυκό και ήσυχο παιδί που «αγωνιζόταν ενάντια στο σωφρονισμό της πρέζας», όπως κατέθεσε και στο δικαστήριο ο συγκρατούμενός του Μάριος Τσουραπάς. 
Η μετάβαση από το σπίτι που έμενε στην Ακρόπολη με τη μητέρα του στα κελιά του Κορυδαλλού δεν ήταν εύκολη. Για αρκετά μεγάλο διάστημα εργάστηκε στο τυπογραφείο των φυλακών, ενώ έκανε κυρίως παρέα με τους υπόλοιπους «πολιτικούς» (κατά τη γνώμη του) κρατουμένους. Στο πλευρό του βρίσκονταν διαρκώς τόσο η μητέρα του Σοφία όσο και ο πατέρας του Νίκος, οι οποίοι τον επισκέπτονταν πολύ συχνά, όπως και μια στενή του φίλη. Ο Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής είχε τακτική επικοινωνία και με τη μικρότερη αδελφή του (από το δεύτερο γάμο του πατέρα του), στην οποία έχει μεγάλη αδυναμία.
<img src="http://www.espressonews.gr/sites/default/files/oldarticles/voutsis3.jpg" alt="Image result for Σοφια βογιατζη" width="540" />
Το 2011 το Μικτό Ορκωτό Εφετείο επεκύρωσε την ποινή των 8 ετών καθείρξεως που είχε επιβάλει το Πρωτόδικο Δικαστήριο, όμως ο ίδιος είχε ήδη αποφυλακιστεί από τον Αύγουστο του 2010 επειδή είχε εκτίσει την ποινή του. Απολογούμενος, ο κατηγορούμενος υποστήριξε ότι δεν έχει μετανιώσει για την πράξη του, κάτι όμως που δεν σημαίνει ότι θα την επαναλάβει, ενώ τόνισε ότι η ιδεολογική του τοποθέτηση δεν θα του επέτρεπε να χρησιμοποιήσει βία κατά ανθρώπων.
Η απαγωγή στο Μεξικό και πώς εμπλέκονται οι μυστικές υπηρεσίες
Οι καταγγελίες περί απαγωγής από μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ έχουν αφήσει αναπάντητα ερωτήματα και προβληματισμούς. Η περιπέτειά του ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στο Μεξικό και κορυφώθηκε με το τετ-α-τετ του με τους τέσσερις πράκτορες και την κράτησή του για σχεδόν 24 ώρες. Την ίδια ώρα όμως πολλές είναι οι απορίες για το πώς ένα τόσο σοβαρό περιστατικό με πρωταγωνιστή τον γιο του τρίτου τη τάξει πολιτειακού άρχοντα στη χώρα μας κρατήθηκε στην αφάνεια, έως ότου δημοσιευτεί από τον ίδιο, ενώ παράλληλα δεν είναι λίγοι αυτοί που ζητούν να δοθούν περαιτέρω απαντήσεις από το υπουργείο Εξωτερικών για τις διαδικαστικές ενέργειες στην απελευθέρωση του Έλληνα υπηκόου. 
<img src="http://asset.tovima.gr/vimawebstatic//87E2E1D607F3F575D167812F7B76FFF8.jpg" alt="" width="640" />
Παράλληλα, ο 32χρονος σήμερα Γιώργος αύμφωνα με το protothema έχει μπει στις λίστες των ξένων μυστικών υπηρεσιών ως ύποπτος για θέματα τρομοκρατίας, ενώ μαρτυρούν το φακέλωμα τόσο του ίδιου όσο και κάποιων φίλων του από τη CIA και τη Μ16. Πάντως μέχρι στιγμής τόσο ο πρόεδρος του ελληνικού κοινοβουλίου, όσο και η ελληνική κυβέρνηση δεν έχουν σχολιάσει με κάποια επίσημη δήλωσή τους το περιστατικό. Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την επιστολή του Γιώργος Βούτσης-Βογιατζή: 
Μια μέρα πριν ξεκινήσω το ταξίδι μου με προορισμό την πόλη του Μεξικού, με ενδιάμεση στάση στο αεροδρόμιο Heathrow στην Αγγλία, δέχτηκα κλήση από το ταξιδιωτικό γραφείο το οποίο μου είχε κλείσει τα εισιτήρια, και μου ανακοινώθηκε ότι δεν ήταν δυνατόν για τεχνικούς λόγους να πραγματοποιηθεί check in στην ιστοσελίδα της εταιρείας British Airways με την οποία θα ταξίδευα. Θα έπρεπε λοιπόν να παραστώ ο ίδιος δύο ώρες πριν την αναχώρηση για να γίνει o έλεγχος και η παράδοση αποσκευών στο αεροδρόμιο. Όταν έδωσα το εισιτήριό μου στο γκισέ της British Airways η υπάλληλος της εταιρείας μου ανακοίνωσε ότι δεν ήταν δυνατόν για τεχνικούς λόγους να γίνει check in για το Μεξικό παρά μόνο για το Λονδίνο. Στην ερώτησή μου γιατί γίνεται αυτό δεν μου απάντησε και όταν την ρώτησα αν γίνεται για λόγους ασφαλείας, μου το αρνήθηκε και με παρέπεμψε στην προϊσταμένη της η οποία μου αποκάλυψε ότι αυτό γίνεται για λόγους ασφαλείας. Αποφάσισα να επιβιβαστώ και λίγα μέτρα πριν μπω στο αεροπλάνο με πλησίασε η πρώτη υπάλληλος η οποία με πολύ έντονο ύφος μου είπε ότι η συνάδελφός της δεν έπρεπε να μου αποκαλύψει ότι η άρνηση check in από την British Airways έγινε για λόγους ασφαλείας.
Όταν έφθασα στο αεροδρόμιο του Heathrow ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία. Αρνήθηκαν ρητά για “τεχνικούς λόγους” να μου κάνουν check in και μου έδωσαν απλώς ένα boarding pass. Αποφάσισα να μπω στο αεροπλάνο, παρότι χωρίς check in δεν είσαι δηλωμένος στην πτήση. Η απόφασή μου ήταν λαθεμένη, όπως αποδείχτηκε, αφού χωρίς τη διαδικασία του check in γίνεσαι αόρατος στην πτήση.To boarding pass αποτέλεσε το τυράκι για να ενδώσω στην ενέδρα των μυστικών υπηρεσιών αφού με μια τρίπλα νομιμοφάνειας εξασφάλισαν τη συγκατάθεσή μου.
Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε η εξαφάνισή μου από τις μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής(CIA) oι οποίες σε συνεργασία με την British Airways oργάνωσαν την υπερατλαντική ¨απαγωγή¨ μου.
Όταν έφθασα στην πόλη του Μεξικού, στην διαδικασία ελέγχου, μου ανακοίνωσαν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το διαβατήριο και με οδήγησαν, μαζί με τους δύο συνταξιδιώτες μου σε ένα ειδικό χώρο. Εκεί εμφανίστηκαν μετά από λίγη ώρα τέσσερα άτομα με πολιτικά τα οποία άρχισαν να μας φωτογραφίζουν με τα κινητά τους τηλέφωνα, μας έκαναν σωματικό έλεγχο, μας αφαίρεσαν τα κινητά μας τηλέφωνα και ζήτησαν τις ταυτότητές μας. Επικεντρώθηκαν σ’ εμένα ρωτώντας με εάν έχω απασχολήσει τη δικαιοσύνη και για τι είδους αδίκημα, ενώ μετά από λίγη ώρα αποδείχτηκαν καλά διαβασμένοι, δείχνοντάς μου με τα δάχτυλά τους την ποινή κάθειρξής μου για απαλλοτρίωση τράπεζας. Ακολούθησε η «ανάκρισή» μου σε ένα γραφείο, παρουσία ενός αγνώστου άνδρα, που πραγματοποιήθηκε μέσω ανοιχτής τηλεφωνικής ακρόασης από κλιμάκιο Αμερικανών. Η «ανάκριση» παραμένει σε εισαγωγικά αφού μόνο ερωτήσεις δεν μου έκαναν. Μου γνωστοποίησαν ότι δεν είμαι ένας κοινός ληστής τράπεζας αλλά ότι συμμετέχω σε επαναστατικές ομάδες, ότι είμαι εκπαιδευμένος σε όπλα και εκρηκτικά. Μετά ακολούθησαν ερωτήσεις κάποιες από τις οποίες ήταν εάν οι συνταξιδιώτες μου συμμετείχαν στην απαλλοτρίωση του 2007, τους λόγους επίσκεψής μου στο Μεξικό και αν εργάζομαι.
Ουσιαστικά ο μυστικός πράκτορας μαζί με τον αστυνομικό ασφαλείας του αεροδρομίου ακολούθησαν την εξής τεχνική. Ενώ ο ανακριτής έχτιζε το τρομοκρατικό μου προφίλ ο άλλος παρατηρούσε τις ενδεχόμενες αντιδράσεις μου ή μη και τον ενημέρωνε βγάζοντας την ανοιχτή ακρόαση.
Όταν με τη σειρά μου ρώτησα το όνομα αυτού που με ανέκρινε και την υπηρεσία από την οποία προερχόταν η τηλεφωνική επικοινωνία χάθηκε και ο αστυνομικός που παρίστατο με ενημέρωσε ότι ο ανακριτής ονομάζεται Φρανκ Μπαντέρας.
Στη συνέχεια με οδήγησαν στο γραφείο μετανάστευσης για να με ενημερώσουν επισήμως ότι για το μεξικανικό κράτος θεωρούμαι τρομοκράτης και ότι είμαι ανεπιθύμητος στη χώρα τους. Όταν τους ρώτησα τι εννοούν με τον όρο τρομοκρατία μου έφεραν το παράδειγμα της έκρηξης στο αεροδρόμιο της Τουρκίας.
Κατόπιν επέτρεψαν στους συνταξιδιώτες μου να βγουν από το αεροδρόμιο και εμένα με οδήγησαν σε ένα ειδικό χώρο κράτησης. Καθόλη τη διάρκεια της κράτησής μου μιλούσαν μόνο στα ισπανικά και όταν ζητούσα φωναχτά τα αυτονόητα με έβριζαν και μου έλεγαν να το βουλώσω στα ισπανοαγγλικά (shut up perro ).
Ο χώρος κράτησής μου είχε 6 κάμερες και ήταν παγωμένος. Επί 24 ώρες δεν μου έδωσαν νερό και φαγητό, ενώ κατά τη διάρκεια του ύπνου ξύπνησα από τον ήχο οπλίσματος όπλου έξω από την πόρτα κράτησής μου.
Μετά από μια ημέρα κράτησης με άφησαν να μιλήσω τηλεφωνικώς με τον Έλληνα πρόξενο στο Μεξικό ο οποίος είχε ειδοποιηθεί από τους φίλους μου. Αφού οδηγήθηκα ξανά στον ειδικό χώρο κράτησης κατάφερα να μιλήσω στα αγγλικά με έναν αστυνομικό ο οποίος μου εξήγησε ότι δεν μπορούσα να ταξιδέψω σε καμία άλλη χώρα της Λατινικής Αμερικής, όπως επιθυμούσα. Επτά ώρες αργότερα, ξαφνικά, αστυνομικές δυνάμεις του Μεξικού άνοιξαν την πόρτα και τρέχοντας και χωρίς να μου παραδώσουν μέρος από τα προσωπικά μου αντικείμενα με επιβίβασαν σε ένα αεροπλάνο της British Airways, όπου οι αεροσυνοδοί με ενημέρωσαν ότι επιστρέφω στο Λονδίνο και ότι είναι υποχρεωμένοι κατά τη διάρκεια της πτήσης να κρατούν το διαβατήριό μου. Στο Λονδίνο απαγόρευσαν σε φιλικό μου πρόσωπο να με συναντήσει εντός του αεροδρομίου λέγοντας ότι είμαι κρατούμενος και επιβεβαιώνοντας έτσι τη σύμπραξη των αγγλικών υπηρεσιών στην τριήμερη υπερατλαντική «απαγωγή μου». Η ΜΙ6 έχει γίνει κατά καιρούς στόχος των βρετανικών μέσων ενημέρωσης, κυρίως για τη συνδρομή που παρείχε στη CIA για την απαγωγή και βασανισμό πιθανών υπόπτων για τρομοκρατία.
Οι αποσκευές μου χάθηκαν στο Μεξικό και δεν αποζημιώθηκα για το κόστος του εισιτηρίου. Όταν επέστρεψα στην Αθήνα ενημερώθηκα ότι οι μεξικανικές αρχές δημιούργησαν πρόβλημα στην οικογένεια του φίλου μου που θα με φιλοξενούσε. Τους ανακοίνωσαν ότι δεν θα τους επιτραπεί ξανά να φιλοξενήσουν επισκέπτες από άλλη χώρα.
Είναι προφανές ότι συνεργάστηκαν μια σειρά από υπηρεσίες και εταιρείες (Μεξικανικές Αρχές, CIA, MI6, British airways) πραγματοποιώντας παραβιάσεις τόσο στον εδαφικό όσο και στον εναέριο χώρο με απώτερο σκοπό την ανάκρισή μου από κλιμάκιο της CIA. Oυσιαστικά χρησιμοποίησαν παρόμοια τακτική εξαφανίσεων με αυτές που πραγματοποιούν σε χιλιάδες υπόπτους για τρομοκρατία με κριτήριο τις απόρρητες λίστες φακελώματος που έχουν συντάξει.